Καταρχάς δύο λόγια για το χώρο και τις συνθήκες που φιλοξενούνται οι πρόσφυγες. Συγκεντρώνονται σε ένα κλειστό γυμναστήριο, ιδιοκτησίας των Ολυμπιακών Ακινήτων, το οποίο δεν χρησιμοποιούνταν για πάνω από 10 χρόνια. Ως χώρος παραμονής πέρα απ’ τις αίθουσες που μπορούν να φιλοξενούνται χωρίς να βρέχονται, λείπουν βασικές υποδομές για τη φιλοξενία τους, χώροι εστίασης κλπ. Και οι υποδομές που υπάρχουν, ήδη απ’ τη 2η μέρα άρχισαν να παρουσιάζουν προβλήματα. Επίσης, σοβαρές είναι οι ελλείψεις στην οργάνωση της σίτισης και τη διάθεση των αγαθών που προσφέρονται από τον κόσμο και τις συλλογικότητες.Οι εκατοντάδες πρόσφυγες που φιλοξενούνται στο χώρο, που είναι ως επί των πλείστον Αφγανοί, παρ’ όλη τη δυσκολία στην επικοινωνία, είχαν θετική ανταπόκριση στην παρέμβασή μας και προσπάθησαν ειδικά οι νεώτεροι, να σπάσουν το φράγμα της επικοινωνίας μεταφέροντας, μας την εικόνα των δύσκολων καταστάσεων που ζουν στην χώρα τους, και αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους για να γλυτώσουν απ’ τις μπόμπες των αμερικάνων. Με αρκετούς από τους νεολαίους ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη παρέμβαση μας με την επιφύλαξη από την μεριά τους αν θα είναι εκεί..
Απ’ την άλλη μεριά οι «υπεύθυνοι» λειτουργίας του κέντρου, ενώ δεν είχαν κανένα πρόβλημα να παραδώσουμε τα τρόφιμα και τα φάρμακα που είχαμε μαζί μας…. είχαν μεγάλο πρόβλημα και απαιτούσαν άδεια (από ποιους άραγε), για το μοίρασμα της προκήρυξής μας στους μετανάστες. Άρνηση που αμβλύνθηκε μετά από έντονη αντιπαράθεση και συζήτηση. Έτσι για πάνω από 2 ώρες παραμείναμε στο χώρο διανέμοντας την προκήρυξη και συζητώντας με τους πρόσφυγες-μετανάστες.
