Στο ξεκίνημα της εκδήλωσης έγινε μια ιστορική αναδρομή στο γυναικείο κίνημα από τις υφάντρες της Ν.Υόρκης το 1857 που διαδήλωναν για λιγότερες ώρες δουλειάς, για ειρήνη, δημοκρατία, ανεξαρτησία, για το δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή, τις γυναίκες της αντίστασης, του ΕΑΜ ΕΛΛΑΣ, τις γυναίκες της δικτακτ
ορίας και της εξορίας και κατέληξε στις γυναίκες του σήμερα που αγωνίζονται η καθεμιά από το χώρο δουλειάς όπου βρίσκεται, σε διαθεσιμότητες-απολύσεις, στην ανεργία.
Σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης προβαλλόταν φωτογραφικό υλικό από όλες τις περιόδους του γυναικείου κινήματος.
Στην ομιλία της η Δ. Σαμαρά μετά από μια περιεκτική αναδρομή στην πορεία του γυναικείου κινήματος και των ιδεολογικοπολιτικών αντιλήψεων που αναπτύχθηκαν μέσα σ’ αυτό, ανέδειξε τα αιτήματα ενός αριστερού γυναικείου κινήματος. Αιτήματα που όπως τόνισε δεν είναι αποκομμένα από το τι παλεύει ο εργαζόμενος λαός. Είναι άμεσα συνδυασμένα με το συνδικαλιστικό κίνημα, ιδιαίτερα την ταξική πτέρυγα του και την πραγματική αριστερά.
Η Φ. Ζυμβρακάκη, αφού παρουσίασε την κατάσταση που βιώνουν οι γυναίκες σε συνθήκες σύγχρονου καπιταλισμού- ιμπεριαλισμού, υποστήριξε ότι η ανάπτυξη του γυναικείου κινήματος και ο προσανατολισμός του είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Γι’ αυτό και μας ενδιαφέρει όχι μόνο η ανάπτυξη ενός κινήματος για τις γυναίκες, αλλά ο ρόλος των γυναικών στη δυναμική προοπτική του κινήματος και της επανάστασης.
Στη συνέχεια μίλησαν συναγωνιστές και συναγωνίστριες απο διάφορους χώρους δουλειάς, βάζοντας η καθεμια και το δικό της στίγμα στην υπόθεση του γυναικείου κινήματος.
Μέσα από τη συζήτηση αναδείχτηκε η αναγκαιότητα της ανασυγκρότησης του ρόλου της γυναίκας στο γυναικείο και εργατικό κίνημα με άξονα το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους.
Η εκδήλωση έκλεισε με την απαγγελία δύο ποιημάτων του Μπρεχτ για τη γυναίκα και την προβολή video με αποσπάσματα από "τις γυναίκες της βροχής" και "τα πουλιά στο βάλτο" της Αλίντας Δημητρίου.
