Η τραγική δολοφονία του 11χρονου μαθητή Μάριου κατά τη διάρκεια της σχολικής γιορτής, από «αδέσποτη» σφαίρα, ήρθε να ταράξει την καθημερινότητά μας, βγάζοντας την ίδια στιγμή στην επιφάνεια μια σειρά από καταστάσεις και χαρακτηριστικά αυτού του σάπιου καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος στο οποίο ζούμε, και της πολιτικής που ακολουθεί, τόσο σε κεντρικό, όσο και σε τοπικό επίπεδο. Ένα αθώο παιδί του λαού πέφτει νεκρό. Ο κόσμος δίκαια εξοργίζεται με την κατάσταση και ζητά να σταματήσει η εγκληματικότητα. Μια εγκληματικότητα που είναι πάντα σε βάρος του, ανεξάρτητα φυλής, χρώματος και θρησκείας, και σε όφελος κάποιων ισχυρών. Ζητά να σταματήσει η χρήση όπλων, τα κυκλώματα, η διακίνηση ναρκωτικών με θύματα λαϊκά παιδιά.
Κάποιοι συγκεκριμένοι επιτίθενται στους Ρομά, τους θεωρούν «ένοχους», και ζητούν να φύγουν! Ζώντας σε μια πόλη που «σιγά σιγά» επεκτάθηκε και έφτασε «κοντά τους»! (Άραγε αναρωτιέται κανείς γιατί ήταν και παραμένουν μακριά και χώρια;) Κάποιοι «άγνωστοι», φτάνουν να βάλουν και φωτιά σε σπίτι τους! Προάγοντας έτσι το ρατσισμό, τις δολοφονικές ρατσιστικές πρακτικές, κι αφήνοντας στο απυρόβλητο τους πραγματικούς υπαίτιους αυτών των καταστάσεων. Κάποιοι ομογενείς απ’ την πρώην Σοβιετική Ένωση (που στο παρελθόν είχαν πέσει κι αυτοί θύματα ρατσισμού!) συμμετέχουν κι αυτοί σ΄ αυτή την επίθεση. Ενώ δε λείπουν και οι νεοναζί τύπου «Χρυσής Αυγής», πάντα πρωτοστάτες στην υποδαύλιση του φυλετικού μίσους στην υπηρεσία του συστήματος που μας εξαθλιώνει και μας διαιρεί όλους.
Σ΄ αυτό όμως το «πλέγμα» που παράγει την εγκληματικότητα και τα κάθε είδους κυκλώματα, τη διακίνηση ναρκωτικών (κι όχι μόνο για οικονομικό όφελος, αλλά κύρια για τον ευνουχισμό, ειδικά της νεολαίας) και τα κάθε είδους «νταηλίκια» ή «συναλλαγές», είναι άραγε «αμέτοχοι» οι «από πάνω»; Οι επικυρίαρχοι; Οι κάθε είδους ταξικοί, οικονομικοί, πολιτικοί και θεσμικοί άρχοντες; Οι παράγοντες του κράτους, της τοπικής κοινωνίας, της αστυνομίας, του κεφαλαίου, «παράγοντες» των Ρομά, των ομογενών ή Έλληνες; Που καμιά σχέση δεν έχουν με το λαό, την καθημερινότητα και τα προβλήματά του; Που, αντίθετα, βρίσκονται απέναντί του, που έχουν πολιτικά αλλά και οικονομικά οφέλη από αυτές τις δραστηριότητες; Μήπως είναι αυτοί, οι κύριοι υπεύθυνοι; Και δεν είναι άραγε υπεύθυνη η πολιτική τους που εξαθλιώνει, που γκετοποιεί και που αξιοποιεί στη συνέχεια, τα αποτελέσματα αυτής της γκετοποίησης, της διαίρεσης λαϊκών ανθρώπων με βάση τη «ράτσα» τους, για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί; Η πολιτική των κυβερνήσεων και του δήμου; Η πολιτική που στερεί τα δικαιώματα, τη δουλειά, τη μόρφωση, τις ελευθερίες για το λαό, τις ανθρώπινες συνθήκες ζωής στην πόλη; Η πολιτική που έχει κάνει τις συνοικίες μας, χωματερές και που έχει «σπρώξει» την «εγκληματικότητα» στις εργατο-λαϊκές γειτονιές;
Όσο για τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι οι Ρομά δεν χρειάζεται να περιμένουν τίποτα! Έχουν κρυπτορατσιστικό χαρακτήρα με την επίρριψη ευθυνών στους τους ίδιους τους Ρομά για τον τρόπο ζωής που «έχουν επιλέξει», ευνοεί ακόμα περισσότερο των διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των κάτοικων. Χωρίς βέβαια να κτυπάνε στη ρίζα τους πραγματικούς λόγους δημιουργίας των προβλημάτων
Εργάτες, εργαζόμενοι, κάτοικοι του Μενιδίου,
Η απάντηση στην κατάσταση αυτή δεν είναι η «περισσότερη αστυνόμευση». Όταν μάλιστα, πάρα πολλές φορές, δεν έχει μπορέσει να «κρυφτεί» η διαφθορά των λεγόμενων «τοποτηρητών της τάξης», ακόμα και η και συμμετοχή τους στη διακίνηση ναρκωτικών. Όταν το «έγκλημα» το γεννά καθημερινά ο ίδιος ο καπιταλισμός (το σύστημα – έγκλημα) κι οι πολιτικές που εξαθλιώνουν κι εκμεταλλεύονται το λαό. Όταν συγκεκριμένα ταξικά και αντιλαϊκά συμφέροντα και πολιτικές γεννούν αυτή την κατάσταση που θα συνεχίσει να υπάρχει, είτε βρεθεί, είτε δε βρεθεί ο ένοχος της δολοφονίας του παιδιού.
Η απάντηση, δεν είναι ο ρατσισμός και οι φυλετικές αντιπαραθέσεις! Δεν είναι ο «κοινωνικός αυτοματισμός» και το «διαίρει και βασίλευε»! Δεν είναι η αντιπαράθεση των «αθλίων» μεταξύ μας με «ουδέτερο» παρατηρητή το κράτος, τοπικό και κεντρικό! Γιατί δεν είναι τα «φυλετικά χαρακτηριστικά» η αιτία του προβλήματος, αλλά οι κοινωνικές καταστάσεις, σχέσεις και συνθήκες που επιβάλει το σύστημα αυτό.
Η απάντηση βρίσκεται στην καθημερινή και συλλογική πάλη του λαού μας, των εργαζόμενων, των άνεργων, της νεολαίας, των κατοίκων ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής μας, ενάντια στην υποβάθμιση της γειτονιάς μας. Η απάντηση βρίσκεται στην οργάνωση όλων μας, στην αντίσταση μας και στις διεκδικήσεις μας.
Να αντισταθούμε σε καθετί που φέρνει την εξαθλίωση, τη γκετοποίηση, την περιθωριοποίηση και σε κάθε είδους αντιλαϊκές στάσεις και πρακτικές!
Να διεκδικήσουμε μια ζωή ανθρώπινη, σε γειτονιές ανθρώπινες, με δικαιώματα για εμάς και τα παιδιά μας, για τους εργάτες, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη νεολαία, για τους Έλληνες, για τους Ρομά, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Κάτω η πολιτική της εξαθλίωσης, της γκετοποίησης, της εκμετάλλευσης!
Έξω η πρέζα και ο ρατσισμός!
