Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ.

Από την ίδρυση της ΠΑΑΣ το 2012 και για τέσσερα περίπου χρόνια ένα από τα κεντρικά αιτήματα που πρόβαλαν και πάλευαν όλες οι δυνάμεις που είναι σήμερα στη ΛΑ-ΑΑΣ ήταν το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας. Δεν είναι πολύς καιρός που από συντρόφους της ΛΑ-ΑΑΣ ζητείται η αντικατάσταση του με το σκέτο «ανεξαρτησία». Αν και επαρκής συζήτηση δεν έχει γίνει για την αιτούμενη τροποποίηση , επειδή αφορά ένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα, μια αλλαγή όχι ενός επιμέρους αλλά ενός κεντρικού αιτήματος της ΛΑ-ΑΑΣ, θεωρώ απολύτως αναγκαίο να σταθούμε σε αυτό και να το διευκρινίσουμε. Παραθέτω λοιπόν τα εξής σημεία:
1. Η Λαϊκή Αντίσταση-Αριστερή Αντιϊμπεριαλιστική Συνεργασία, δημιουργήθηκε για να προωθήσει «την υπόθεση της συγκρότησης ενός μαζικού μετώπου λαϊκής αντίστασης και διεκδίκησης που θα συνδέει τις ανάγκες της πάλης της περιόδου με την προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης και της εθνικής ανεξαρτησίας, αποτελεί το πιο σπουδαίο καθήκον για όλες τις επαναστατικές και κομμουνιστικές δυνάμεις, για όλους τους αγωνιστές του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Για Ψωμί-Δουλειά-Ειρήνη-Δημοκρατία-Εθνική Ανεξαρτησία…». (Από την Ιδρυτική Διακήρυξη της ΛΑ-ΑΑΣ-Οκτ.2013). Αυτά συμφωνήσαμε και με αυτά απευθυνθήκαμε και απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους και στα ευρύτερα στρώματα του λαού. Παλεύουμε για την εθνική ανεξαρτησία δίνοντας σε αυτό το αίτημα το συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο της πάλης ενάντια στην μεγαλοαστική τάξη και το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Παλεύουμε για εθνική ανεξαρτησία σημαίνει ότι παλεύουμε με την εργατική τάξη για να συγκροτηθεί ένα πλατύ μέτωπο γύρω απ’ αυτήν και υπό την ηγεμονία της που θα συμπεριλάβει και τα άλλα λαϊκά στρώματα στον αγώνα ενάντια στην διπλή κυριαρχία της ντόπιας ξενόδουλης άρχουσας τάξης και του ιμπεριαλισμού.
2. Είναι γεγονός πως το εθνικοανεξαρτησιακό ζήτημα στη χώρα μας, το οποίο ξεπούλησαν τόσο η αστοτσιφλικάδικη όσο και –αργότερα- η μεγαλοαστική τάξη, επιφορτίστηκε να ολοκληρώσει το πρωτοπόρο κόμμα της εργατικής τάξης. Το επαναστατικό ΚΚΕ είχε πάντοτε στην προμετωπίδα του το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, το ενέκρινε σε όλα τα Συνέδριά του (3ο/1927, 4ο/1928, 5ο/1934, 6ο/1935, 7ο/1945) το έκανε πράξη με την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης, το επέβαλλε σαν λαϊκή γραμμή πάλης στην απολογία Μπελογιάννη (1952) κλπ. Παράλληλα, αποκάλυψε τον κάλπικο εθνικισμό τον ψευδεπίγραφο πατριωτισμό και την πατριδοκαπηλεία της ξενόδουλης μεγαλοαστικής τάξης, συνδέοντας διαλεκτικά την ταξική πάλη με την εθνική ανεξαρτησία, σαν ένα αναπόσπαστο σύνολο.
3. Γύρω από το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, η Λαϊκή Αντίσταση-Αριστερή Αντιϊμπεριαλιστική Συνεργασία βρίσκεται σε πλήρη αντιπαράθεση με ρεβιζιονιστικές πολιτικές δυνάμεις. Η ΛΑ-ΑΑΣ έχει μέτωπο απέναντι στην γραμμή των ΚΚΕ και ΝΑΡ που αρνούνται την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, στο όνομα του «αντικαπιταλισμού» ή του ότι η Ελλάδα είναι «ιμπεριαλιστική χώρα», και απορρίπτουν και καταπολεμούν το αίτημα για εθνική ανεξαρτησία. Γι’ αυτούς η έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας παραπέμπει σε «εθνική ομοψυχία» και «εθνικοπατριωτικά» σχήματα που απέχουν από τις δήθεν καθαρές «κομμουνιστικές» και «ταξικές» τους κατευθύνσεις. Το ΚΚΕ μάλιστα αντιλαμβάνεται το αίτημα για εθνική ανεξαρτησία ως αίτημα που θέτει την εργατική τάξη κάτω από «ξένη σημαία»!
4. Χωρίς καμία αμφιβολία, από τη μία πλευρά η μεγαλοαστική τάξη επιδιώκει να σύρει τα εργατολαϊκά στρώματα στον εθνικισμό, το ψευτοπατριωτισμό, το σωβινισμό, να επιβάλει και με τέτοια συνθήματα την ηγεμονία της πάνω στο λαό , για να εξυπηρετήσει μια πολιτική που έχει σαν κατάληξη την υποταγή στην Ε.Ε. και τις αμερικανοΝΑΤΟϊκές επιδιώξεις. Από την άλλη πλευρά οι ρεβιζιονιστικές απόψεις που αναφέρονται στην Αριστερά και θέλουν να σύρουν τα εργατολαϊκά στρώματα -στο όνομα δήθεν της καθαρότητας της ταξικής πάλης- στον εθνικό μηδενισμό, δηλαδή, στην απαξίωση του αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, στην άρνηση υπεράσπισης της πατρίδας, αποδυναμώνουν και υπονομεύουν, ουσιαστικά, την πάλη ενάντια στην κυριαρχία του ιμπεριαλισμού. Η ΛΑ-ΑΑΣ βλέπει το αίτημα για εθνική ανεξαρτησία με συγκεκριμένη ταξική και αριστερή πολιτική διάσταση, του προσδίδει το σωστό ταξικό περιεχόμενο και το εντάσσει στον άξονα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Θα ήταν λάθος να το εγκαταλείψει και να αφήσουμε πατριδοκάπηλες, εθνικιστικές και μαύρες δυνάμεις, που αποτελούν, στην πραγματικότητα, στηρίγματα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της εθνικής υποτέλειας, να καπηλεύονται αυτό το αίτημα και τα εθνικά συναισθήματα για να τραβούν τις λαϊκές δυνάμεις πίσω από την δική τους αντιδραστική πολιτική.
5. Προκύπτει, λοιπόν, το ερώτημα γιατί να γίνει έκπτωση του αιτήματος «εθνική ανεξαρτησία» σε «ανεξαρτησία»: α) Είναι η ανησυχία ορισμένων συντρόφων, μη τυχόν και ο αγώνας για την αποτίναξη της διπλής κυριαρχίας εκληφθεί σαν «εθνικιστικός», παρά το γεγονός ότι εθνική ανεξαρτησία και εξαρτημένη-υποτελής ντόπια μεγαλοαστική τάξη είναι έννοιες αλληλοαναιρούμενες; β) Είναι ο «προβληματισμός» για μια «τροποποίηση» ή «αναθεώρηση» του αιτήματος που γεννήθηκε από το γεγονός ότι άλλες δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά, θεωρούν «αντίθετους» με την «ταξική πολιτική», τους προσδιορισμούς «εθνική» ή «πατριωτικός»; Η μήπως φοβούνται μήπως συνταυτιστούμε με τις αντιδραστικές δυνάμεις που κάνουν δημαγωγία «εθνικής ανεξαρτησίας»;
6. Η χωρίς επιθετικό προσδιορισμό «ανεξαρτησία» θολώνει το τοπίο και παρεμποδίζει το καθήκον της ΛΑ-ΑΑΣ να προβάλλει καθαρά το ζήτημα της ολόπλευρης απαλλαγής της χώρας μας από την ξένη εξάρτηση, ως ένα ζήτημα ευρύτατου μαζικού αγώνα που αγκαλιάζει τα λαϊκά στρώματα που αποτελούν την πλειονότητα του έθνους και συνθλίβονται από την ιμπεριαλιστική πολιτική και την πολιτική της εθνικής υποτέλειας. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται το συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο του εθνικοανεξαρτησιακού-αντιϊμπεριαλιστικού αγώνα και θεωρούν το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας ως «αταξικό αίτημα» ή αίτημα «ταξικής συνεργασίας» δεν έχουν, μάλλον, κατανοήσει πώς το πραγματικό αριστερό κίνημα στη νικηφόρα ιστορία του είδε, ανέλυσε και έδωσε κατεύθυνση στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία ως πυλώνα της κοινωνικής απελευθερωτικής πάλης την εποχή του ιμπεριαλισμού.

Σύντροφοι, το πραγματικά αριστερό κίνημα, ενέτασσε πάντα και πρέπει να συνεχίσει –μέχρι την ανατροπή της ξένης εξάρτησης της χώρας- να εντάσσει χωρίς εκπτώσεις, περικοπές, αμφισβητήσεις, καθαρά και ξάστερα το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, σαν βασική θέση που σηματοδοτεί τον αγώνα και μπορεί να κινητοποιήσει τις ευρύτερες μάζες του λαού ενάντια στη διπλή κυριαρχία της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και των ξένων ιμπεριαλιστών.

17 Νοέμβρη 2017
Σήφης Σταυρίδης
Μέλος της Γραμματείας της ΛΑ-ΑΑΣ