Ένα «προτέρημα»
των καιρών μας, είναι το γεγονός πως το
σχήμα που σε άλλες δεκαετίες «ανάπτυξης»
θα χαρακτηρίζονταν παρωχημένο και
βγαλμένο από περασμένες εποχές, και
ακούει στο όνομα «καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική
βαρβαρότητα» δεν χρειάζεται ιδιαίτερη
θεωρητική εμβάθυνση για να εξηγήσει σε
έναν εργαζόμενο, σε έναν νέο άνθρωπο
την κατάσταση. Εργασιακός μεσαίωνας,
τσάκισμα των κατακτήσεων λαού και
νεολαίας, ξαναμοίρασμα του κόσμου απ’
τους ιμπεριαλιστές, πόλεμοι, προσφυγιά
-όχι μόνο απ’ τα κανόνια, αλλά και από
την οικονομική- παραγωγική «αφαίμαξη»
των εξαρτημένων χωρών και πόσα ακόμα
που θα μπορούσαν να γραφτούν είναι
φανερά στον καθένα. Και όλα αυτά με φόντο
και βασική για μας αιτία, την απουσία
του αντίπαλου δέους, δηλαδή την (προσωρινή)
ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, την
αποσυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού
κινήματος, και χωρίς άμεσα ορατή
«εναλλακτική» για τα πληττώμενα στρώματα
της κοινωνίας.
Αυτή είναι η
κατάσταση την οποία πρέπει να αντιμετωπίσει
η Αριστερά σήμερα, να δημιουργήσει
όρους αναμέτρησης με το σύστημα, και να
επανοηματοδοτήσει τους αγώνες στο
λαό και τη νεολαία. Και στην περίπτωση
μας, η Αριστερά που θέλει να κινηθεί
«εκτός των τειχών» του συστήματος,
επειδή θεωρεί τους μαζικούς αγώνες
ως τη μόνη διέξοδο που μπορούν να στραφούν
οι μάζες για να κερδίσουν τη ζωή που
τους παίρνουν απ’ τα χέρια ντόπια και
ξένα αφεντικά και το πολιτικό τους
προσωπικό. Μακριά από ρεφορμιστικά
«παραμύθια» για εύκολες λύσεις οι οποίες
βλέπουν τη βελτίωση των υλικών όρων
ζωής των καταπιεσμένων σε μια καλύτερη
«εκπροσώπηση» στα αστικά κοινοβούλια.
Εκεί εστιάζει
και η Λαϊκή Αντίσταση-ΑΑΣ συναγωνιστές.
Να συγκροτήσει αγωνιστές μέσα απ’ τα
σχήματά της, όπου το «προς τα μέσα», η
προσωπική αμφισβήτηση της σημερινή
«νομοτέλειας» και του ατομικού δρόμου
που επιβάλει η παντοδυναμία του συστήματος
και η εμπιστοσύνη στην εναλλακτική της
ταξικής αναμέτρησης που επιτυγχάνεται
για τον καθένα μας απ’ τη συμμετοχή στα
σχήματα, να υπηρετήσει το «προς τα έξω».
Δηλαδή, ο κάθε αγωνιστής/αγωνίστρια που
παρεμβαίνει με την άποψη της Λαϊκής
Αντίστασης-ΑΑΣ να συμβάλλει ενεργητικά
με τις δυνάμεις του στην προσπάθεια
απάντησης και αναστροφής των όρων της
σημερινής κατάστασης. Στην προσπάθεια
η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι και η
νεολαία να ξαναπιστέψουν στις δυνάμεις
τους και να στήσουν την πάλη και τις
αντιστάσεις τους στη σημερινή επίθεση
ως δική τους υπόθεση.
Βλέπουμε συνολικά τη
Λαϊκή Αντίσταση-ΑΑΣ ως μια προσπάθεια
η οποία στοχεύει στο να υπηρετήσει
τον λαό.
Ακριβώς λοιπόν,
επειδή δρούμε με το λαό, για το λαό ως
οργανικό κομμάτι του, θεωρούμε αναγκαίο
για το προχώρημα της πάλης μας να μη
διστάσουμε να αναμετρηθούμε με τις
αδυναμίες μας, μαζί φυσικά με την
κεφαλαιοποίηση όσων έχουμε κατακτήσει
με την τετράχρονη παρουσία μας. Εκεί
έρχεται να συμβάλλει η Πανελλαδική
Σύσκεψη και ο Διάλογος των τελευταίων
μηνών, όπου μπορούν (και θα μπορέσουν)
να ακουστούν απόψεις και διαφωνίες, οι
οποίες αν στη Σύσκεψη συζητηθούν
συντροφικά και δημιουργικά θεωρούμε
πως αυτή η διαδικασία θα δώσει ώθηση
στο εγχείρημα και το στόχο μας.
Θεωρούμε αναγκαίο
για το προχώρημα της Λαϊκής Αντίστασης-ΑΑΣ,
μέσα απ’ τη διαδικασία της Σύσκεψης να
ξεκαθαρίσουν οι «ρόλοι», ώστε να
αποφευχθούν στο μέλλον κολλήματα στη
δράση της, όπως είδαμε να συμβαίνει με
το ζήτημα της Μάνδρας.
Πυρήνας της
λειτουργίας της Συνεργασίας είναι τα
κατά τόπους Σχήματά της, τα οποία πρέπει
να λειτουργούν για να εκφράζουν τα μέλη
τους, τα οποία αφουγκράζονται την
πραγματικότητα της πόλης ή περιοχής
στην οποία παρεμβαίνουν και τις
αναγκαιότητες που θέτει αυτή. Τα Σχήματα
να είναι Σχήματα δράσης για κάθε
κεντρικό (Απεργία, ψήφισμα νέων αντιλαϊκών
μέτρων κ.τλ.) αλλά και πιο περιορισμένης
(τοπικής) εμβέλειας ζήτημα (Μάνδρα,
Αργοσαρωνικός κ.α.). Η ανάπτυξη δράσης
και η ανάληψη πρωτοβουλιών απ’ τα
Σχήματα δεν μπορεί να καθυστερεί απ’
τη συνεδρίαση ανώτερου οργάνου
(Πανελλαδική Γραμματεία) εν ειδει άτυπης
«καθοδήγησης», εφόσον τα Σχήματα δεν
κάνουν τίποτα άλλο απ’ το να εξειδικεύουν
τις συνολικές (και απ’ τη δημιουργία
της συμφωνημένες) κατευθύνσεις της
Λαϊκής Αντίστασης-ΑΑΣ και στα τοπικά
ζητήματα. Οπότε, η αποτελεσματική
λειτουργία, η ποσοτική και ποιοτική
διεύρυνση του δυναμικού της και η
πολιτική αναβάθμιση της Λαϊκής
Αντίστασης-ΑΑΣ, θέτει ως βασικό όρο τη
σωστή λειτουργία των Σχημάτων με άμεσα
αντανακλαστικά εμπλοκής όπου χτυπάει
ο παλμός λαού και νεολαίας.
Χρειάζεται να
σημειωθεί επίσης και το εξής. Δεδομένου
πως η μία εν δυνάμει συνένωση των δύο
οργανώσεων («εκκινουσών δυνάμεων») δε
μοιάζει δυνατή και επειδή ούτε η ΛΑ-ΑΑΣ
δημιουργήθηκε ως κάποιο προπαρασκευαστικό
στάδιο μιας τέτοιας ενότητας, δε θα
πρέπει σε καμιά περίπτωση να μετατραπεί
αυτή σε ένα κακέκτυπο μετωπικού σχήματος.
Ένα κακέκτυπο το οποίο θα αναπαράγει
τις διαφορές των δύο οργανώσεων,
προβλματικό για τη Συνεργασία, το οποίο
αφήνει στη «γωνία» τους ανένταχτους
συναγωνιστές. Θα πρέπει αντίθετα η
πολιτική διαπάλη στα Σχήματα και τα
όργανα της ΛΑ-ΑΑΣ να λειτουργεί προχωρητικά
για την ίδια με μόνο μέλημα το πως θα
υπηρετηθεί καλύτερα η λαϊκή υπόθεση
και το δυνάμωμα του στίγματος της ΛΑ-ΑΑΣ
στο κίνημα.
Στη φάση που
βρίσκεται ο λαϊκός παράγοντας, όπως
αναφέρθηκε και παραπάνω, απ’ την
πραγματικότητα απορρέει ως ανάγκη η
Κοινή Δράση. Κοινή Δράση με σχήματα
και δυνάμεις με αδυναμία ταύτισης στο
συνολικό πολιτικό ή ιδεολογικό πεδίο,
με συγκεκριμένη πολιτική εξέταση και
αντιμετώπιση του κάθε ζητήματος, με
σκοπό να δημιουργηθούν όροι και
δυνατότητες κίνησης του κόσμου. Η
Κοινή Δράση, δεν αποτελεί για μας μια
«στείρα» διαδικασία «οπισθοχώρησης»
της ΛΑ-ΑΑΣ απ’ τα πολιτικά χαρακτηριστικά
της και ένα «κόψε-ράψε», αλλά μια
διαδικασία ενότητας και πάλης.
Πάλη με τις λαθεμένες απόψεις για την
προώθηση της αντιιμπεριαλιστικής,
αντικαπιταλιστικής, αντισυνδιαχειριστικής
κατεύθυνσης στο κίνημα και ενότητα
ώστε να συσπειρωθεί το μεγαλύτερο δυνατό
δυναμικό κόσμου για την αντιμετώπιση
και απάντηση του κάθε ιδιαίτερου
ζητήματος. Με βάση λοιπόν τα όσα
εξηγήθηκαν, θεωρούμε πισωγύρισμα
για την ίδια τη ΛΑ-ΑΑΣ με το μικρό αλλά
σημαντικό στίγμα που έχει κατακτήσει
μέχρι στιγμής στο εσωτερικό του κινήματος
την απεμπόληση του «εργαλείου» της
Κοινής Δράσης σε πρωτοβουλίες που την
καλύπτουν πολιτικά -και με το παραπάνω-
(Τριμερής Συνάντηση στη Θεσσαλονίκη).
Μια τέτοια στάση λειτουργεί ζημιογόνα
και για την ίδια τη ΛΑ-ΑΑΣ και για το
ίδιο το καθ’ αυτό κίνημα που θέλουμε
να ανασυγκροτήσουμε σε ταξική βάση.
Κλείνοντας, ως
άμεση και επιτακτική αναγκαιότητα
βλέπουμε τον καθορισμό της ημερομηνίας
της Πανελλαδικής Σύσκεψης το συντομότερο
δυνατό, ώστε να μπορέσει να στελεχωθεί
με τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό αγωνιστών
απ’ τα αστικά κέντρα και την επαρχία.
Συνέλευση της
Λαϊκής Αντίστασης ΑΑΣ Δυτικών Συνοικιών
Θεσσαλονίκης της 21ης
Δεκέμβρη 2017
