Επιχειρώντας να κρατήσει ισορροπίες και αναζητώντας κάτι ανάμεσα στη χρυσή τομή και τη σολομώντειο λύση, η ΛΑ-ΑΑΣ έδωσε τελικώς ραντεβού (και σε αυτή την περίσταση, όπως και σε προηγούμενες) Χαλκοκονδύλη και Πατησίων, κάπου ανάμεσα στα ραντεβού του ΠΑΜΕ (Ομόνοια) και της Πρωτοβουλίας Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων (Μουσείο), και σε απόσταση σχετικής αποδοκιμασίας προς τη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (Κλαυθμώνος).
Έχοντας κάνει σημαντικά βήματα στην ανάπτυξή της, και έχοντας επιτύχει αρκετές φορές ένα αρκετά μαζικό μπλοκ διαδηλωτών σε διάφορες αγωνιστικές στιγμές, καλώς η ΛΑ-ΑΑΑΣ διεκδικεί την αυτοτέλειά της και καθορίζει δικό της σημείο προσυγκέντρωσης, ως ξεχωριστό μέτωπο, το οποίο προφανώς δεν επιθυμεί να είναι ουρά ούτε του ΚΚΕ ούτε της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, και χωρίς να υποστέλλουμε κατ’ ελάχιστον τη σημαία της κριτικής μας προς την αντεργατική πολιτική των ηγεσιών των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, είναι ανάγκη θαρρετά να εκφράσουμε τη στήριξή μας στον προσανατολισμό να δουλέψουμε μέσα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, ενάντια στα ψευδώνυμα «μέτωπα» και «συντονισμούς», τα οποία δεν συντονίζουν κάτι περισσότερο από συγκεκριμένα σωματεία (αν όχι μεμονωμένους εκπροσώπους τους!) με κομματική σφραγίδα.
Η συμμετοχή μας στις συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ προφανώς και δεν σημαίνει ταύτιση της άποψής μας με εκείνη της ηγεσίας των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων, όπως η συμμετοχή μας σε μια απεργία τού σωματείου μας δεν σημαίνει ταύτιση της άποψής μας με εκείνη της ηγεσίας του σωματείου μας.
Αν δεν θέλουμε να έχουμε συμβολή στη διάλυση της συνδικαλιστικής ενότητας και των συνδικαλιστικών οργάνων, διάλυση η οποία ξεκινάει από την απομόνωση-εγκατάλειψη των τριτοβάθμιων οργάνων, και καταλήγει σε γλυκοίταγμα στα πρωτοβάθμια σωματεία-σφραγίδες (κομματικές ή όχι), πρέπει να ξαναδούμε το θέμα των προσυγκεντρώσεών μας και των μηνυμάτων που θα στείλουμε μέσα από αυτές.
Δημήτρης Κουφοβασίλης 20.2.2018
μέλος της Π.Ε. της ΛΑ-ΑΑΣ
