Η σύσκεψη ξεκίνησε με την Εισήγηση εκ μέρους της Πανελλαδικής Επιτροπής και της Γραμματείας. Ακολούθησαν χαιρετισμοί απ’ την ΕΡΓ.ΑΣ., την Ταξική Πορεία, τις Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ και απ΄ την Φοιτητική Πορεία, και στη συνέχεια από συλλογικότητες που είχαν προσκληθεί, όπως την Παρέμβαση και τον Σύλλογο Κορδάτο.
Με πλούτο συμμετοχής (80 τοποθετήσεις και δεκάδες ακόμη που για λόγους χρόνου δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν), αγωνιστές των σχημάτων της Συνεργασίας, τοποθετήθηκαν πάνω σε διάφορα πολιτικά ζητήματα και σχετικά με μέτωπα και θέματα δράσης και παρέμβασης, εκφράζοντας συμφωνίες και διαφωνίες, κριτικές και αυτοκριτικές, αλλά μεταφέροντας και τις εμπειρίες απ’ τη δράση τους, τους προβληματισμούς τους, αλλά και σκέψεις και προτάσεις για την παραπέρα δράση και το προχώρημα της ΛΑ-ΑΑΣ. Τα θέματα που κυριάρχησαν στη συζήτηση ήταν η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και η ανάγκη πρωτοβουλιών της ΛΑ-ΑΑΣ με αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα, τα μέτωπα της επίθεσης του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, κεντρικά αιτήματα και κατευθύνσεις που χαρακτηρίζουν την φυσιογνωμία της ΛΑ-ΑΑΣ ο χαρακτήρας της κοινής δράσης και της απεύθυνσης σε άλλες δυνάμεις και συλλογικότητες για συγκεκριμένο κάθε φορά σκοπό, το μαζικό κίνημα και η κατάσταση των σωματείων, ζητήματα λειτουργίας των σχημάτων της ΛΑ-ΑΑΣ και επιμέρους μετώπων, σε χώρους, γειτονιές και πόλεις, καθώς και ο πολιτικός διάλογος στο ιστολόγιο.
Η Πανελλαδική Σύσκεψη ολοκληρώθηκε με την έγκριση του κειμένου εισήγησης απ’ το σώμα. Αποφασίστηκε η Συνεργασία να παρέμβει στις κινητοποιήσεις της 17ης Μάρτη, προσδίδοντάς τους αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και να συνεχίσει την αντιιμπεριαλιστική-αντιπολεμική δραστηριότητα της σε όλη την Ελλάδα.
Εκφράστηκαν διαφορετικές απόψεις σε δύο θέματα: Πρώτο, στο θέμα των ελληνοτουρκικών και, δεύτερο, στο θέμα της διατήρησης του παραθύρου του πολιτικού διαλόγου με τη μορφή που άνοιξε πριν την Πανελλαδική Σύσκεψη.
Στο πρώτο θέμα, η Πανελλαδική Σύσκεψη κατέληξε να επιδιωχθεί όσο είναι δυνατόν μια προσέγγιση των απόψεων με τη διεύρυνση της ελάχιστης κοινής βάσης συμφωνίας, η οποία έχει εκφραστεί στην εγκεκριμένη εισήγηση, και αποτυπώθηκε και στην Ανακοίνωση της ΛΑ-ΑΑΣ για τα ελληνοτουρκικά της 13.3.2018 ώστε να υπάρξει δράση ενάντια στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια και εξελίξεις.
Στο δεύτερο θέμα, η Πανελλαδική Σύσκεψη κατέληξε να ειδωθεί στο ιστολόγιο της ΛΑ-ΑΑΣ η δημιουργία μιας μορφής πολιτικής επικοινωνίας και έκφρασης, η οποία να συνδυάζει την προβολή της δράσης, των θέσεων και των κατευθύνσεων της ΛΑ-ΑΑΣ με την δυνατότητα σε αγωνιστές να παρέμβουν για θέματα που απασχολούν. Έως ότου συμφωνηθεί η νέα μορφή το παράθυρο του πολιτικού διαλόγου παραμένει.
Η Γραμματεία και η Πανελλαδική Επιτροπή ανανέωσαν τη θητεία τους, ενώ κλήθηκαν τα τοπικά σχήματα να ενημερώσουν άμεσα για τυχόν αλλαγές όσον αφορά την εκπροσώπησή τους στην Πανελλαδική Επιτροπή, καθώς και τα νέα σχήματα που προέκυψαν στο διάστημα από την 1η Πανελλαδική Σύσκεψη.
Τέλος, διαβάστηκε ανακοίνωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, σχετική με τον κίνδυνο έκδοσης αγωνίστριας στην Τουρκία.
Ακολουθεί η Απόφαση της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης:
Συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από την Πανελλαδική Σύσκεψη συγκρότησης της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ(ΛΑ-ΑΑΣ).
Η ΛΑ-ΑΑΣ ανέπτυξε αυτά τα χρόνια μια σημαντική δραστηριότητα. Έδωσε τη συμβολή της στα μέτωπα αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική και της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και επεδίωξε να συσπειρώσει στις γραμμές της λαϊκούς, αριστερούς αγωνιστές και δυνάμεις. Είναι αναγκαίο σήμερα να αποτιμήσουμε την πορεία της και να δούμε μέσα στο πλαίσιο μιας επικαιροποιημένης εκτίμησης των εσωτερικών και διεθνών εξελίξεων και με βάση τα συμπεράσματα από την εμπειρία της μέχρι τώρα δράσης μας να κάνουμε παραπέρα βήματα και να αναβαθμίσουμε τη δράση της ΛΑ-ΑΑΣ.
Α. Για τις διεθνείς εξελίξεις, τις εξελίξεις στη χώρα μας και στην περιοχή
Για τις διεθνείς εξελίξεις
1. Η 2η Πανελλαδική Σύσκεψη της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας πραγματοποιείται σε μια χρονική στιγμή όπου η κατάσταση στον κόσμο εξακολουθεί να βρίσκεται στη ρότα της έντασης και της παρόξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της άγριας επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς, της αγιάτρευτης κρίσης του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Η κατάσταση αυτή πηγάζει, οξύνεται και ανατροφοδοτείται απ’ την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και τα εγγενή αδιέξοδα που ανέδειξε απ’ το 2008 και ύστερα. Κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική, που προκύπτει απ’ την ίδια τη φύση του συστήματος της εκμετάλλευσης και προοιωνίζεται νέα, ακόμα πιο έντονα, ξεσπάσματα στο μέλλον ενώ δρομολογεί όλο πιο αντιδραστικές εξελίξεις.
2. Ειδικότερα σήμερα, η περίοδος χαρακτηρίζεται κι από μια έντονη ρευστότητα που προκύπτει απ’ την όξυνση όλων των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του πλανήτη, στην προσπάθειά τους να εξυπηρετήσουν τους στόχους τους. Μια επικίνδυνη κατάσταση έχει δημιουργηθεί για τους λαούς, που γεννάει δυστυχία, εξαθλίωση, πόλεμο, φασισμό. Στα πολεμικά μέτωπα που άνοιξαν, τα τελευταία χρόνια, όπως στην Ουκρανία και στη Συρία (με ολοφάνερη σ’ αυτά και την αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας), στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις που απλώνονται από τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Βόρεια και Κεντρική Αφρική ως τη Κορεατική χερσόνησο, προστέθηκαν και σοβαρές πολιτικές εξελίξεις στο «οικοδόμημα» της ΕΕ, αλλά και στην ίδια την αμερικάνικη υπερδύναμη.
3. Η εκλογή του Τραμπ στην προεδρία της αμερικάνικης υπερδύναμης τροφοδοτεί παραπέρα τη ρευστότητα και την αβεβαιότητα, την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Η στόχευση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για παγκόσμια κυριαρχία παραμένει, ωστόσο παραμένουν και τα προβλήματα για την επίτευξή της, ανατροφοδοτώντας έντονα τις αντιθέσεις μέσα στο πλαίσιο της ίδιας της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης των ΗΠΑ. Επιδιώκεται μια αναδιαμόρφωση της τακτικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ένας επιθετικός επαναπροσδιορισμός των σχέσεων του με τους ανταγωνιστές και «συμμάχους» του, μια φιλοπόλεμη πολιτική για την επιβολή των παγκόσμιων κυριαρχικών βλέψεων της «μεγάλης Αμερικής». Αυτό ακριβώς διακήρυξε ο Τραμπ τον Δεκέμβρη 2017 με τη "Νέα Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας" που όρισε την Ρωσία και την Κίνα και σαν τις δύο μεγάλες απειλές για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ με τη Ρωσία διατηρείται ισχυρός. Σ’ αυτό το πλαίσιο οι ΗΠΑ επιδιώκουν, και το «κόντεμα» της Γερμανίας για να ακυρώσουν τις στρατηγικές της φιλοδοξίες (αλλά και της Γαλλίας), που έχουν σαν όχημα την Ε.Ε. Ταυτόχρονα στοχεύουν στην ανακοπή της ραγδαίας παγκόσμιας οικονομικής επέκτασης και των επιδιώξεων της Κίνας.
4. Η κατάσταση στο λεγόμενο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» της Ε.Ε. χαρακτηρίζεται επίσης από έντονους κλυδωνισμούς του ιμπεριαλιστικού αυτού συνασπισμού (αλλά και της ΟΝΕ), φτάνοντας σε καταστάσεις πρωτόγνωρες, που ξεσκίζουν τη μάσκα της «ενωμένης Ευρώπης» (και κατ’ επέκταση των μυθευμάτων της «παγκοσμιοποίησης» και των «ολοκληρώσεων»). Ενώ το λεγόμενο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» επιδιώκεται να «κρατηθεί», παρά τους κλυδωνισμούς, η όξυνση των αντιθέσεων στο πλαίσιό της, ανάμεσα στους βασικούς ιμπεριαλιστικούς της πυλώνες (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία), αλλά και με ΗΠΑ και Ρωσία, οδήγησε στο υπό διαμόρφωση BREXIT. Το αποφασισμένο BREXIT φάνηκε πως δεν αποτελεί κάποιον «άνετο περίπατο» της βρετανικής ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης (ενδεικτικά σημεία το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών αλλά και οι συνεχιζόμενες αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της Βρετανίας αλλά και με την ΕΕ στην υλοποίηση της απόφασης του Brexit ) Η πολιτική του Τράμπ που το επαινεί και το αξιοποιεί, όπως και το προσφυγικό ζήτημα,ασκούν πίεση στην ΕΕ και δίνουν τον αέρα στις εθνικιστικές, ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις μέσα στην Ευρώπη, επιτείνοντας τους τρανταγμούς μέσα στο ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ και της ΟΝΕ. Η ιμπεριαλιστική Γερμανία επιδιώκει να ισχυροποιήσει την ηγεμονία της στην Ε.Ε. και, μέσα απ’ αυτήν, να δώσει ώθηση στις παγκόσμιες ιμπεριαλιστικές αξιώσεις. Ανάλογες φιλοδοξίες έχει και η Γαλλία, όπως δείχνουν και οι κινήσεις της και πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει με το Μακρόν, στα πλαίσια της ΕΕ και διεθνώς. Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να βρει το ρόλο του μέσα στην ΕΕ, επιβάλλοντας ταυτόχρονα σκληρά μέτρα στο λαό. «Δίπλα», η κρίση και η μεταβλητότητα του πολιτικού σκηνικού που κατέγραψαν οι τελευταίες εκλογές στην Ιταλία, η στάση χωρών σαν την «ομάδα του Βίζεγκραντ» για το προσφυγικό, και οι εξελίξεις στην Καταλωνία με τις κινήσεις διαχωρισμού, «συμπληρώνουν» το παζλ. Οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατάσταση με την ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, την περιστολή δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των λαών, με νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και των λαών, τόσο των χωρών τους όσο και -με ιδιαίτερη ένταση- των λαών των εξαρτημένων χωρών, με την πολιτική της ληστείας, της λεηλασίας και των κάθε είδους «μνημονίων» και «συμφώνων» δημοσιονομικής και οικονομικής εποπτείας. Η ωμή καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών, η ένταση και η αναβάθμιση της κρατικής και ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας, τα διάφορα «έκτακτα μέτρα», η φασιστικοποίηση βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Ταυτόχρονα, μπροστά στις δυσκολίες ξεπεράσματος της βαθιάς κρίσης στην ΕΕ επαναφέρονται-και ως επιβεβαίωση των μεγάλων ρωγμών που έχουν ανοίξει σ’ αυτήν- τα σχέδια για ΕΕ «των πολλών ταχυτήτων». Μπροστά μας βρίσκονται ενδεχόμενα μεγαλυτέρων οξύνσεων και αναδιαμόρφωσης της ΕΕ, με τις αντιδραστικές, ακροδεξιές, ρατσιστικές και εθνικιστικές δυνάμεις να ευνοούνται και από την άνοδο του Τράμπ στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.
5. Οι αντιδραστικές εξελίξεις συνοδεύονται από τη μεγάλη εξάπλωση της ανεργίας και της φτώχειας, αλλά και το μεγάλο προσφυγικό κύμα των εκατομμυρίων ανθρώπων που αποτελεί τραγικό «παράγωγο» των ιμπεριαλιστικών πολέμων από την Αφρική ως τη Συρία και το Αφγανιστάν και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Το δράμα των ξεριζωμένων λαών της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, που είδαμε –και συνεχίζουμε να βλέπουμε– να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας ιδιαίτερα έντονα τα πρόσφατα χρόνια. Οι κατατρεγμένοι των πολέμων, όσοι δεν πνίγονται κατά εκατοντάδες στις θάλασσες της Μεσογείου, βρίσκουν απέναντι τους μια σιδερόφρακτη Δύση, ρατσισμό και ξενοφοβία, εγκλωβίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες. Αυτό ήρθε να εκφράσει και η αντι-μεταναστευτική συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας που εφαρμόζει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη χώρα μας.
Για τις εξελίξεις στη χώρα μας και στην περιοχή
1. Η κατάσταση στην Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά αδιεξόδων, στη βάση της διπλής εξάρτησης της μεγαλοαστικής τάξης από ΗΠΑ και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, και την ανάδειξη της σε «ευαίσθητο κρίκο» των αντιθέσεων που υπάρχουν στα πλαίσια της Δυτικής «συμμαχίας». Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι κι ο ελληνικός λαός εξακολουθούν να ζουν μέσα στη βαρβαρότητα των επεκτεινόμενων μνημονίων που επιβάλλουν η ιμπεριαλιστική τρόικα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και οι υποταγμένες-υποτελείς εγχώριες κυβερνήσεις.
2. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία αποκάλυψε τη μεγάλη απάτη των διακηρύξεών του για «μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα καταργούσε με ένα νόμο και ένα άρθρο τα μνημόνια», αλλά και τον καταστροφικό για το λαό δρόμο στον οποίο οδηγεί η πολιτική του ρεφορμισμού, του συμβιβασμού, της υποταγής και της αστικής διαχείρισης. Την απάτη ότι είναι δυνατό ν’ αναδειχθεί μέσα απ’ τις εκλογές μια «αριστερή κυβέρνηση» στη διαχείριση του εξαρτημένου καπιταλισμού, η οποία θα «καταργήσει» την αντιλαϊκή πολιτική. Έχοντας χρεωθεί και ένα ακόμα «μνημόνιο» (με νέο αντι-ασφαλιστικό νόμο που τσάκισε τις συντάξεις και κατάργησε το ΕΚΑΣ, με βαρύτερη φορολογία, με την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, τις ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς, τον «δημοσιονομικό κόφτη», το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας κ.α.), χωρίς βέβαια να «καταργήσει» τα παλιά που πέρασαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέρασε τώρα σε ένα νέο, βάρβαρο γύρο αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης.
Η λεγόμενη διαπραγμάτευση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και του ΔΝΤ για τη «δεύτερη αξιολόγηση», κατέληξε στην επιβολή του του «3ου Μνημονίου». Τα μέτρα αυτά είναι προς όφελος της ντόπιας άρχουσας τάξης και των ιμπεριαλιστών, ενώ τα λεγόμενα «αντίμετρα» και τα λεγόμενα «κοινωνικά μερίσματα» για να «χρυσωθεί το χάπι», αποτελούν μια απάτη που ούτε στο ελάχιστο δεν αντισταθμίζουν τη λεηλασία και την επίθεση αυτή, ενώ αφορούν λίγους, και προπαντός το ίδιο το κεφάλαιο (φοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματίες). Κι αυτά θα ενεργοποιηθούν μόνο σε περίπτωση που επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα πάνω του 3,5%.
Με τον πρόσφατο μνημονιακό πολυνόμο που ψήφισε η κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2018, με τα δεκάδες προαπαιτούμενα αντιλαϊκά μέτρα, κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα θέματα που αφορούν τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις. Συγκεκριμένα με τις διατάξεις του πολυνόμου επιχειρείται να μπει ταφόπλακα στην κήρυξη απεργίας απ’ τις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, κάτι που απαιτούσαν ιδιαίτερα τόσο οι ιμπεριαλιστές δανειστές όσο και οι ντόπιοι καπιταλιστές του ΣΕΒ και των μεγάλων επιχειρήσεων. Καταργείται επίσης κάθε υποτιθέμενη προστασία της λεγόμενης πρώτης κατοικίας, δίνεται η δυνατότητα για κατασχέσεις απ’ το δημόσιο ακόμα και γιαποσά των 500 ευρώ και γενικότερα δίνεται η δυνατότητα σε τράπεζες- εφορία- δημόσιο και γενικά σε κάθε τοκογλυφικό κοράκι να ρουφήξει στη κυριολεξία το αίμα των αδύναμων κοινωνικών ομάδων. Περικόπτονται μια σειρά κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα. Επεκτείνονται οι ιδιωτικοποιήσεις.
Η λεηλασία του πλούτου της χώρας από τους ιμπεριαλιστές και το ντόπιο κεφάλαιο, το τσαλαπάτημα και η συντριβή των εργασιακών –κοινωνικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και του λαού για λογαριασμό του ιμπεριαλιστικού και του ντόπιου κεφαλαίου ήταν και παραμένει βασικός πυλώνας της πολιτικής της κυβέρνησης και του συστήματος. Οι κυβερνητικές αφηγήσεις περί «επιστροφής στην κανονικότητα» που σιγοντάρονται από τις «αναβαθμίσεις» των αμερικάνικων και ευρωπαϊκών Οίκων και τις «θετικές διαπιστώσεις» των αξιωματούχων της ΕΕ έχουν προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες που δεν αφορούν παρά μόνο με εχθρικό τρόπο τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα. Τα κέντρα του συστήματος έξω και μέσα στη χώρα όχι μόνο δεν προτίθενται να «επιστρέψουν κάτι» από τα κλεμμένα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των μαζών αλλά αντίθετα σταθερά στοχεύουν στην εμπέδωση και το αδιάκοπο βάθεμα του εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, μαζί με την ένταση του αντιδημοκρατικού πλέγματος, το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. ‘Ήδη βρίσκονται επί θύραις τα μέτρα της λεγόμενης 4ης αξιολόγησης που θα σημάνουν έναν ακόμα γύρο αντιλαϊκής –αντεργατικής επίθεσης, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζεται η εφαρμογή των μέτρων του 3ου μνημονίου και όλων των μέτρων των προηγούμενων μνημονίων!
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί την δική του υποταγή στους όρους του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης να την προβάλει στον λαό σαν πολιτική του «ρεαλισμού» και να τον πείσει να την αποδεχθεί προσφέροντας στο αστικό σύστημα την υπηρεσία να συκοφαντεί την Αριστερά και να την εξομοιώνει με την πολιτική των μνημονίων. Ταυτόχρονα επιδιώκει την παγίωση μιας αντίληψης «εξοβελισμού» των αγώνων και της μαζικής πάλης ως σημαντικού-καθοριστικού παράγοντα για την καθημερινή κατάσταση και την προοπτική των μαζών.
3. Την ίδια στιγμή που εξελίσσεται η επίθεση στα δικαιώματα και στους όρους ζωής του λαού, το «γεωστρατηγικό» πεδίο στην ευρύτερη περιοχή μας εγκυμονεί καθημερινά νέους κινδύνους για το λαό μας και για τους λαούς της περιοχής.
Η όξυνση της αντίθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας, οι επιδιώξεις των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, όπως και η διείσδυση του κινέζικου ιμπεριαλισμού, αποτελούν τις βασικές αιτίες και τις κινητήριες δυνάμεις των αρνητικών και επικίνδυνων εξελίξεων σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Ιδιαίτερα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός με τη διοίκηση Τράμπ επιδιώκει την απώθηση-περικύκλωση της Ρωσίας και την δημιουργία όρων ενεργειακού-γεωπολιτικού και τελικά στρατηγικού ελέγχου των συμμάχων-ανταγωνιστών του Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, προχωρώντας σε μια κλιμάκωση των επεμβατικών κινήσεων του σε όλη την περιοχή από την Ανατολική Μεσόγειο ως τα Βαλκάνια. Κινήσεις που χαρακτηριστικό τους στοιχείο είναι οι πιέσεις προς τους Ευρωπαίους συμμάχους-ανταγωνιστές, ο εκβιασμός, οι παρεμβάσεις και οι υπαγορεύσεις στα κράτη της περιοχής, οι οποίες εξυπηρετούνται από τις υποτελείς πολιτικές και τις εθνικιστικές τάσεις των εξαρτημένων αστικών τάξεων της περιοχής.
Η Μέση Ανατολή παραμένει σε κατάσταση πολεμικής ανάφλεξης. Η εισβολή του Τούρκικου στρατού στην Αφρίν της Συρίας, που είναι περιοχή Κούρδων, έχει ανοίξει ένα ακόμη πολεμικό μέτωπο.
Για το λαό μας, για τους λαούς της Τουρκίας, της Κύπρου, των Βαλκανίων, της Α. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής –που πολλοί από αυτούς πλήρωσαν και πληρώνουν ήδη με πολεμικές επεμβάσεις, κομματιάσματα των χωρών τους και σφαγές τους ανταγωνισμούς και την επιθετικότητα των ιμπεριαλιστών- η κατάσταση που διαμορφώνεται εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Νέοι πόλεμοι απειλούν την περιοχή και τη χώρα μας. Επιπλέον είναι φανερό ότι η ένταση των ιμπεριαλιστικών εκβιασμών και κινήσεων γύρω και μέσα στη χώρα, η υποδαύλιση από τους ιμπεριαλιστές και δυνάμεις του συστήματος απειλών, επιχειρούνται να χρησιμοποιηθούν και σαν μέσο αποδυνάμωσης της εργατικής-λαϊκής πάλης και να αξιοποιηθούν από την κυβέρνηση και τις δυνάμεις του συστήματος, για την επιτάχυνση αντιδραστικών πολιτικών εξελίξεων, για την ένταση της επίθεσης στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις.
Ενώ η γειτονική περιοχή, από τη Μέση Ανατολή ως τα Βαλκάνια και την Ουκρανία, αναταράσσεται από το δυνάμωμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που προκαλούν πολεμικές αναφλέξεις η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τη συναίνεση όλων των κομμάτων του συστήματος, εμπλέκει πιο βαθιά την χώρα στα ιμπεριαλιστικά πλοκάμια. Η εξωτερική πολιτική της στηρίζεται στην αναζήτηση προστασίας και «βοήθειας» από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ενεργούν ως «ρυθμιστές» των κρίσιμων ζητημάτων των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της Κύπρου. Είναι πολύ αποκαλυπτική, από αυτή την άποψη, η τελευταία επίσκεψη του Τσίπρα στις ΗΠΑ, όπου απόσπασε τους επαίνους του Τραμπ, καθώς ό ίδιος ο Τσίπρας δεν δίστασε να εξωραΐσει προκλητικά τις ΗΠΑ ως «μεγάλη φίλη και δημοκρατική χώρα» και ταυτόχρονα να δείξει την προθυμία της κυβέρνησης του να εξυπηρετήσει τα αμερικανικά σχέδια. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει παραδώσει το Αιγαίο στον αμερικανοΝΑΤΟϊκό στόλο, ενώ παρέχει κάθε είδους «διευκολύνσεις» στις πολεμικές επιχειρήσεις των ιμπεριαλιστών. Υπηρετώντας την εξαρτημένη ντόπια μεγαλοαστική τάξη, μετατρέπει την χώρα, με τον καθημαγμένο από την οκτάχρονη μνημονιακή πολιτική λαό, σε ορμητήριο για τις πολεμικές εξορμήσεις τους. Μέχρι και νέα βάση έταξε στην Κάρπαθο. Συνέχισε τις συμφωνίες «αμερικάνικης έμπνευσης» με τους δολοφόνους του Ισραήλ (Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ) και με το φασιστικό καθεστώς της Αιγύπτου (Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος). Εμπλέκει τη χώρα στα σχέδια και στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και την συμπαρατάσσει με την συνεργασία της με το Ισραήλ και την Αίγυπτο σε ένα τριμερές αντιδραστικό μέτωπο που εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Η επανέναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, στις 17 Γενάρη στη Νέα Υόρκη με τη διαμεσολάβηση του εκπροσώπου του ΟΗΕ, καθώς και οι δημόσιες και παρασκηνιακές συναντήσεις και δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών και αξιωματούχων των δύο χωρών αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον και την ένταση γύρω από το λεγόμενο Μακεδονικό. Για μια ακόμη φορά, ερήμην των αληθινών διαθέσεων και των πραγματικών συμφερόντων των δύο λαών, γίνεται προσπάθεια να επιβληθούν «λύσεις» ή να υποδαυλιστεί μια νέα εθνικιστική υστερία για να εξυπηρετηθούν άλλοι επικίνδυνοι στόχοι και πολιτικές.
Οι τελευταίες εξελίξεις και η επείγουσα αναζήτηση μιας διευθέτησης γύρω απ’ το όνομα είναι κυρίως αποτέλεσμα των ισχυρών πιέσεων των δυτικών ιμπεριαλιστών και ιδιαίτερα των Αμερικανών. Οι τελευταίοι βιάζονται να βάλουν την ΠΓΔΜ - όπως πριν λίγο καιρό το Μαυροβούνιο - στον επιθετικό πολεμικό συνασπισμό του ΝΑΤΟ. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να εξουδετερώσουν τη ρώσικη επιρροή, να αποτρέψουν τις παρεμβάσεις άλλων περιφερειακών δυνάμεων, να παγιώσουν την πολιτικό-στρατιωτική παρουσία τους στα Βαλκάνια και να τα χρησιμοποιήσουν ως εξέδρα για επιθετικές κινήσεις στην Ανατολική Ευρώπη, τη Μαύρη Θάλασσα, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Αφού νωρίτερα, με τις βόμβες και το αίμα των βαλκανικών λαών, αξιοποιώντας τους εθνικιστές και τους αντιδραστικούς κάθε είδους, πέτυχαν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την εγκαθίδρυση προτεκτοράτων στο Κοσσυφοπέδιο και στη Βοσνία και την αιχμαλωσία στο Νατοϊκό συνασπισμό όλης σχεδόν της βαλκανικής χερσονήσου, με εξαίρεση την Σερβία. Τώρα σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και με αντιθέσεις αναμεταξύ τους για την πρωτοκαθεδρία, επιχειρούν να κλείσουν τα κενά στο βαλκανικό χάρτη. Μια ένταξη στο ΝΑΤΟ της ΠΓΔΜ θα μεγαλώσει τις πιέσεις στην Σερβία και θα αναβαθμίσει τις πολεμικές πρωτοβουλίες των Αμερικανών με στόχο τη Ρωσία.
Σε αυτούς τους σχεδιασμούς έσπευσε πρόθυμα να πάρει μέρος αλλά και να πρωταγωνιστήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η προβαλλόμενη από τη Νατοϊκή και κυβερνητική προπαγάνδα ως "ευκαιρία" για τη διευθέτηση των σχέσεων με την ΠΓΔΜ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έκφραση της ισχυρής βούλησης των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να σφραγίσουν την κυριαρχία τους πάνω στους λαούς των κεντροδυτικών Βαλκανίων.
Το ζήτημα της ονομασίας θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με θετικό αποτέλεσμα για τους λαούς στην βάση του σεβασμού των ιστορικών και γεωγραφικών δεδομένων, των συνόρων, της γειτονίας, της φιλίας και της συνεργασίας των λαών στον βαθμό που θα αποτραπεί οι ιμπεριαλιστές και οι εθνικιστές να υπαγορεύουν τις εξελίξεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Με ριζική απόρριψη κάθε αλυτρωτικής και σοβινιστικής πολιτικής και ιδεολογίας και κάθε άμεσης ή έμμεσης εδαφικής ή άλλης διεκδίκησης από τη μεριά της ΠΓΔΜ σε βάρος της Ελλάδας και της Ελλάδας σε βάρος της ΠΓΔΜ.
Όσο στα Βαλκάνια θα διαφεντεύει ο ιμπεριαλισμός και θα κυριαρχούν οι αστικές τάξεις και οι εθνικιστικές-αντιδραστικές δυνάμεις οι κίνδυνοι της αλληλοσφαγής θα παραμονεύουν! Σε διαφορετική κατεύθυνση πρέπει οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι λαοί συνολικά, των Βαλκανίων να αναζητήσουν μια ειρηνική προοπτική και ένα ασφαλές μέλλον. Στην κατεύθυνση που εναντιώνεται στον αλυτρωτισμό και τις επεκτατικές βλέψεις, στηρίζει το απαραβίαστο των συνόρων, την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία των χωρών και στρέφεται κατά της ιμπεριαλιστικής «προστασίας». Η ανάπτυξη ενός σταθερού, ρωμαλέου και μαζικού αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού-διεθνιστικού κινήματος είναι η καλύτερη γέφυρα για την φιλία και τη συνεργασία των λαών.
Ένταση σημειώνεται ξανά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με τα διαδραματιζόμενα στο Αιγαίο, σε μια χρονική περίοδο όπου έχουν προηγηθεί και συνεχίζονται μια σειρά δηλώσεις και ενέργειες της Τουρκίας (δηλώσεις για την συνθήκη της Λοζάνης,για την μειονότητα στη Θράκη κλπ.) που τροφοδοτούν αυτή την ένταση,ενώ στην Κύπρο συνεχίζεται η τουρκική κατοχή, οι ξένες στρατιωτικές βάσεις και οι «εγγυήτριες» ελληνικές και τουρκικές δυνάμεις παραμένουν στο νησί και το Κυπριακό ζήτημα οδεύει σε δρόμους «να μη μπορεί να λυθεί», καθώς, πάλι, ως «επίλυση» του προωθείται ένα νέο διχοτομικό σχέδιο.Ένα σχέδιο χειρότερο απ’ το σχέδιο Ανάν, με ανεπιτυχή μέχρι στιγμής έκβαση στο πλαίσιο των αντίρροπων επιδιώξεων των ιμπεριαλιστών και των εξαρτημένων αρχουσών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία, Κύπρο. Από την άλλη, έχει προηγηθεί το ταξίδι Τσίπρα στις ΗΠΑ, η συνάντηση του με τον Τραμπ, οι συμφωνίες για τις παλιές και νέες βάσεις και τα F-16, που αντιμετωπίζεται από την εγχώρια μεγαλοαστική τάξη ως «ευκαιρία» για το κέρδισμα πόντων έναντι της ανταγωνίστριας τουρκικής κυρίαρχης τάξης. Επίσης με την άρχουσα τάξη της Ελλάδας να προχωρά τις «συμμαχικές» της κινήσεις (Made in USA) με Ισραήλ – Κύπρο – Αίγυπτο, κινήσεις που φτάνουν να θεωρούνται έως και εχθρικές απ΄ την Τουρκία.
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα η αποτροπή των κινδύνων και περιπετειών που εγκυμονούνται είναι υπόθεση της κοινής πάλης των λαών της Ελλάδας, της Τουρκίας, και της Κύπρου, ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και στην πολιτική των κυρίαρχων τάξεων στις χώρες τους.Οι λαοί της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου πρέπει να αντιταχθούν στον εθνικισμό και στην πολιτική υποτέλειας στον ιμπεριαλισμό. Να εναντιωθούν σε σχέδια αλλαγής συνόρων και αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Να εναντιωθούν στους πολέμους και στις ξένες επεμβάσεις. Να δουλέψουν για τη δημιουργία ενός αντιιμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού μετώπου των λαών.
Ο λαός μας καλείται να αναπτύξει ένα στιβαρό αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, θέτοντας στην πρώτη γραμμή πάλης την ειρήνη και τη φιλία των λαών, την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, του εθνικισμού, του φασισμού, ρατσισμού και του αλυτρωτισμού.
Είναι συνεπώς πολλαπλά αναγκαίο ο λαός μας να κάνει βήματα χειραφέτησης από τον ιμπεριαλισμό και την αστική τάξη, Να κάνει βήματα συνάντησης του στο κοινό Μέτωπο των λαών που απαιτείται σε παλεύει σε αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Συνεπώς θεωρούμε αναγκαίο η ΛΑ-ΑΑΣ να αναβαθμίσει την πάλη της στο ζήτημα αυτό, να αναλάβει πανελλαδικά ευρύτερες πρωτοβουλίες και προσπάθειες συγκρότησης της απαιτούμενης πάλης. Να παλέψει αποφασιστικά για εκδηλώσεις, πρωτοβουλίες και διαδηλώσεις που θα αναδεικνύουν τα κρίσιμα και βασικά συνθήματα:
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΦΙΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΕΘΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ - ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΟΡΩΝ - ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟ ΣΟΒΙΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ - ΕΞΩ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ - ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΑΠΌ ΤΗ ΧΩΡΑ - ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ - ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ
Με έναν τέτοιο πλαίσιο πάλης πρέπει άμεσα να επιδιωχθεί να βγει μαζικά στους δρόμους λαός και νεολαία, να διαμορφωθούν σταθεροί όροι δικτύωσης και διεύρυνσης της ΛΑ-ΑΑΣ με δυνάμεις και αγωνιστές, σε ένα αγώνα και μια πάλη που είναι φανερό ότι έχει μακρύ δρόμο μπροστά της και ενώ είναι αναγκαία και επιτακτική και εκφράζει τα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού και των λαών της περιοχής αντιμετωπίζει σήμερα ένα πολύ αρνητικό συσχετισμό.
4. Πάνω στο έδαφος της κοινωνικής δυσφορίας και αγανάκτησης που προκαλεί η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να πατήσει η ΝΔ για να διαμορφώσει τους όρους επανόδου της στην κυβερνητική εξουσία, φορώντας στο πρόσωπό της μάσκες εξωραϊσμού του αντιδραστικού χαρακτήρα της, ενώ, στην πραγματικότητα, πιέζει για πιο βαθιές αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις», υπολογίζοντας την ιμπεριαλιστική στήριξη, και παρέχοντας στην ΕΕ και στο ΔΝΤ πιστοποιητικά αποτελεσματικότερης επιτέλεσης των απαιτήσεών τους. Πάνω σε αυτό το έδαφος εξακολουθεί να βρίσκει έρεισμα και η φασιστική απειλή, η οποία δεν πρέπει να υποτιμηθεί επειδή η Χρυσή Αυγή οδηγήθηκε στα δικαστήρια, όπως δείχνουν και οι συνεχιζόμενες φασιστικές προκλήσεις της. Η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, η πολιτική της ανεργίας και της εξαθλίωσης, η μαζική προσφυγιά των ξεριζωμένων λαών και η περιθωριοποίηση και εξαθλίωσή τους, η όξυνση της κρίσης του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού, σε συνδυασμό με την απουσία μαζικού λαϊκού κινήματος αντίστασης και διεκδίκησης, τροφοδοτεί τα διάφορα φασιστικά και νεοναζιστικά μορφώματα σαν τη «Χρυσή Αυγή» που ρίχνουν καθημερινά το δηλητήριό τους. Ακόμα παραπέρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «ξεπλένει» τη «Χρυσή Αυγή» με λόγια και με έργα. Από τις δηλώσεις και τις στάσεις κυβερνητικών παραγόντων που την «απενοχοποιούν» ή ζητούν τη «μεταμέλειά» της, μέχρι τις φιέστες στο Καστελλόριζο.
Επιβάλλεται να συνεχίσουμε την πάλη για την καταδίκη των δολοφόνων του Παύλου Φύσσα και κάθε ενόχου για ρατσιστική και φασιστική βία, για την καταδίκη της εγκληματικής-ναζιστικής "Χρυσής Αυγής", συνδέοντας αυτή την πάλη με τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την πολιτική των κυβερνήσεων και των αστικών δυνάμεων που εκτρέφουν το φασισμό.
5. Καθοριστικό, σοβαρό πρόβλημα που ζητά λύση αποτελεί η αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης, η απουσία μαζικού εργατικού και λαϊκού κινήματος αντίστασης, διεκδίκησης και πάλης. Η υπόθεση της ανάπτυξης μαζικών λαϊκών –εργατικών αντιστάσεων και διεκδικήσεων απέναντι στη συνεχιζόμενη αντιλαϊκή επίθεση ήταν και είναι υπόθεση πρώτης γραμμής. Η «επίσημη παραίτηση» των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ από το καθήκον αυτό, όπως καταγράφηκε τον περασμένο Γενάρη, ουσιαστικά η ανοιχτή στήριξη της επίθεσης του συστήματος από τις ηγεσίες αυτές, αλλά και τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα κατεύθυνσης και συγκρότησης που υπάρχουν συνολικά μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, υπογραμμίζουν τις δυσκολίες αυτής της υπόθεσης. Αποτελεί ανάγκη η συγκρότηση ενός πανεργατικού-παλλαϊκού κινήματος ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, για την ανατροπή των μνημονίων και των αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων, της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Αποτελεί ανάγκη η συγκρότηση αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού κινήματος για την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να μη σφαγιαστούν οι λαοί για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των αρχουσών τάξεων. Αποτελεί ανάγκη η συγκρότηση πραγματικού αντιφασιστικού κινήματος ενάντια στην αντιδημοκρατική πολιτική του συστήματος, στις κάθε είδους φασιστικές προκλήσεις και στην προσπάθεια δηλητηριασμού των συνειδήσεων του λαού μας. Αποτελεί ανάγκη η συγκρότηση των εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς σε αγωνιστική και ταξική κατεύθυνση, ενάντια σε λογικές ηττοπάθειας και «κατανόησης των προβλημάτων» της εργοδοσίας. Η ισχυροποίηση της κατεύθυνσης να πάρουν οι εργαζόμενοι την υπόθεση της ζωής τους και του αγώνα στα χέρια τους κόντρα στους ελιγμούς και τα ξεπουλήματα των αστικών και ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αποτελεί ανάγκη η αντιπαράθεση στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της υποταγής, του εξωραϊσμού του αστικού κράτους και της καπιταλιστικής διαχείρισης. Δεν αποτελούν διέξοδο για τους εργαζόμενους και το λαό, ούτε έκφραση πραγματικού λαϊκού αγώνα, οι θέσεις και οι κατευθύνσεις της ρεφορμιστικής και νέο-ρεφορμιστικής αριστεράς, οι «κομματο-κεντρικές», σποραδικές «διαδηλώσεις»-παρελάσεις (για στήριξη μάλιστα μέχρι και «προτάσεων νόμου»), ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός ή η εγκατάλειψη της πάλης για Εθνική Ανεξαρτησία (ΚΚΕ-ΠΑΜΕ), ούτε η γραμμή των λεγόμενων «μεταβατικών προγραμμάτων» και οι προτάσεις για το χρέος (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ή άλλες συνδιαχειριστικές λογικές (ΛΑΕ). Ούτε οι λογικές κι οι πρακτικές του χώρου της αναρχο-αυτονομίας. Αποτελεί ανάγκη οι προσπάθειες σε όλα αυτά τα πεδία αγώνα και αντιπαράθεσης να κατατείνουν στη δημιουργία ενός μαζικού μετώπου αντίστασης λαού και εργαζομένων, υπηρετώντας τον αγώνα για Ψωμί – Δουλειά – Ειρήνη – Δημοκρατία – Ανεξαρτησία.
Μπροστά σε αυτές τις ανάγκες η ΛΑ-ΑΑΣ οφείλει να επιδιώξει να αναλάβει περισσότερες ευθύνες για να συμβάλλει στην ανάπτυξη εστιών και μετώπων πάλης. Οφείλει να αναπτύξει δράση και πρωτοβουλίες που να συγκεντρώνουν αγωνιστικές δυνάμεις και να συσπειρώνουν ευρύτερες μάζες εργαζομένων και λαού τόσο στο μέτωπο της αντίστασης στην καπιταλιστική επίθεση και της υπεράσπισης των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων όσο και στο μέτωπο της αντιιμπεριαλιστικής–αντιπολεμικής πάλης.
▶Απαιτείται η πιο έγκαιρη κεντρική πολιτική προετοιμασία της ενόψει των νέων μέτρων ώστε τα σχήματα της ΛΑ-ΑΑΣ να κινητοποιηθούν και να παλέψουν χωρίς να «περιμένουν» -την καθόλου δεδομένη πλέον- εθιμοτυπική κίνηση διαμαρτυρίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ απέναντι σε αυτά. Να κινητοποιηθούν και να παλέψουν με όρους και μορφές που τα ίδια προφανώς θα κρίνουν στις εργατικές και λαϊκές γειτονιές των αστικών κέντρων και σε όλη τη χώρα, επιδιώκοντας την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή κόσμου και δυνάμεων στις κινητοποιήσεις αυτές.
▶Αλλά επιπλέον και ενόψει αυτών των κινητοποιήσεων Τα σχήματα της ΛΑ-ΑΑΣ χρειάζεται και άμεσα και σε μόνιμη βάση να αναβαθμίσουν τη λογική και την πρακτική των πρωτοβουλιών, της εμπλοκής τους και της συμβολής τους στα επί μέρους μέτωπα πάλης και στις εν δυνάμει εστίες αντίστασης και αγώνα που διαρκώς αναδεικνύει η ταξική πάλη. Πλειστηριασμοί, τα ζητήματα της υγείας-περίθαλψης και παιδείας που είναι ανοιχτές πληγές για το λαό, επί μέρους εργατικοί αγώνες, μέτωπα από τις συνέπειες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας (πχ Μάνδρα) είναι παραδείγματα πεδίων στα οποία τα σχήματα της ΛΑ-ΑΑΣ καλούνται να παλέψουν με ανοιχτό κινηματικό τρόπο για να συμβάλλουν στη συγκρότηση αντιστάσεων και αγώνων.
▶Η ΛΑ-ΑΑΣ έχει σαν σταθερή επιδίωξη της την αναζωογόνηση του μαζικού λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Απαιτείται να συμβάλει με όλες τις δυνάμεις της στην ενίσχυση της πάλης κατά της πολιτικής της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και υποταγής που ακολουθούν η κυβέρνηση και οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις, να εντείνει την καταγγελία της και την δράση της ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολεμικούς κινδύνους που γεννούν.
Β. Για τον απολογισμό, τις πολιτικές κατευθύνσεις και τη λειτουργία της ΛΑ-ΑΑΣ και των σχημάτων της
1. Στα τέσσερα χρόνια από τη συγκρότησή της, η ΛΑ-ΑΑΣ, μέσα σε ένα τοπίο αρνητικών συσχετισμών, με τους λαϊκούς αγώνες σε σημαντική υποχώρηση και σε σύνθετες πολιτικές συνθήκες, πάλεψε για να εδραιώσει και να ισχυροποιήσει την παρουσία της μέσα στο λαό και στο κίνημα. Ο απολογισμός αυτής της παρουσίας και δράσης της ΛΑ-ΑΑΣ, τόσο όσον αφορά τη συμβολή της σε μια σειρά αγώνες και κινητοποιήσεις που υπήρξαν αυτή την περίοδο, όσο και σχετικά με τις πρωτοβουλίες που η ίδια πήρε, είναι κατά βάση θετικός. Είναι θετικός στο βαθμό που ανέδειξε έμπρακτα μέσα στα μέτωπα που ορίζει η επίθεση των ιμπεριαλιστών και του συστήματος, την κατεύθυνση της πάλης και τους όρους συγκρότησης αυτής της πάλης που είναι αναγκαία για το λαό και τη νεολαία. Είναι θετικός γιατί σε μια σειρά περιπτώσεις πήγε κόντρα στο ρεύμα του συμβιβασμού και των αυταπατών και του κυβερνητισμού και επεδίωξε να δημιουργήσει όρους πάλης και χειραφέτησης των λαϊκών μαζών από τους εκβιασμούς και τους μονόδρομους του συστήματος.
Στο ενεργητικό της ΛΑ-ΑΑΣ καταγράφονται το αγωνιστικό παρών της στις απεργίες και στα συλλαλητήρια, σε εργατικές, αγροτικές, αντιιμπεριαλιστικές, αντιφασιστικές και άλλες λαϊκές κινητοποιήσεις, μεγαλύτερες και μικρότερες, πανελλαδικές και τοπικές, οι ανεξάρτητες δράσεις της με πανελλαδικές και τοπικές καμπάνιες σε σημαντικά ζητήματα, η διοργάνωση εκδηλώσεων-συζητήσεων σε πόλεις που δραστηριοποιούνται τα σχήματα της ΛΑ-ΑΑΣ με θέματα αντιιμπεριαλιστικά, για τις πολιτικές εξελίξεις, για τα αντιλαϊκά μέτρα, για το Προσφυγικό κ.α.
Πιο συγκεκριμένα η ΛΑ-ΑΑΣ :
• Ανέπτυξε πανελλαδικές καμπάνιες της για την ΑΠΟΧΗ απ΄το δημοψήφισμα του 2015, για το δικαίωμα στην ασφάλιση και την υγεία-περίθαλψη, για την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, κ.α.
• Διοργάνωσε μια σειρά δικών της εκδηλώσεων-συζητήσεων με θέματα αντιιμπεριαλιστικά που αναφέρονταν στις κρίσιμες εξελίξεις στην Ουκρανία στην Κύπρο, στην εκλογή του Τραμπ, τον πόλεμο στην Συρία και την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, τις αμερικάνικες βάσεις στη Σούδα κλπ.
• Συμμετείχε αγωνιστικά στη λαϊκή πάλη ενάντια στα μέτρα του δεύτερου μνημόνιου, ενάντια στο κλείσιμο της ΕΡΤ, ενάντια στα αντιαγροτικά μέτρα, ενάντια στην διαπραγμάτευση υποταγής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την τρόικα, ενάντια στο τρίτο μνημόνιο, ενάντια στον αντιασφαλιστικό νόμο, ενάντια στο πολυνομοσχέδιο της τρίτης αξιολόγησης κ.α.
• Στήριξε δραστήρια τις κινητοποιήσεις ενάντια στην επίσκεψη αμερικανού προέδρου Ομπάμα, την επίσκεψη αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Κέρι, την επίσκεψη Μακρόν, την επίσκεψη του Ερντογάν τις διαδηλώσεις της επετείου του Πολυτεχνείου, τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και άλλες αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις καθώς, επίσης, και στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις για την δολοφονία του Φύσσα και την καταγγελία των αντιδημοκρατικών μέτρων και της κρατικής τρομοκρατίας.
Η δημιουργία νέων τοπικών σχημάτων της ΛΑ-ΑΑΣ και η λειτουργία του ιστολογίου της αποτελούν ακόμα μια κατάχτηση της, στα χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη Πανελλαδική Σύσκεψη της.
Σε αυτή τη βάση, ο μέχρι τώρα απολογισμός της ΛΑ-ΑΑΣ επιβεβαιώνει τις πολιτικές και κινηματικές αναγκαιότητες πάνω στις οποίες συγκροτήθηκε αυτή η συνεργασία, παρά τις καθυστερήσεις και τις αδυναμίες της να υπηρετήσει αυτές τις αναγκαιότητες πιο αποφασιστικά.
2. Η επίθεση που αντιμετωπίζει ο λαός μας, οι κίνδυνοι που απειλούν τη χώρα και τους λαούς της περιοχής, κάνουν φανερό ότι οι βασικοί πολιτικοί άξονες πάνω στους οποίους χρειάζεται να συγκροτείται και να αναπτύσσεται η δράση και οι πρωτοβουλίες της ΛΑ-ΑΑΣ και των σχημάτων της είναι:
• Αντίσταση και διεκδίκηση, αγώνας ενάντια στην άγρια καπιταλιστική επίθεση που διαμορφώνει εργασιακή ζούγκλα, ανεργία, εξαθλίωση, συνθήκες κοινωνικού μεσαίωνα για τους εργάτες και το λαό. Η πάλη αυτή δεν μπορεί να υπάρξει «σεβόμενη» τους εκβιασμούς του συστήματος για το «χρέος», για τις «ανάγκες της εθνικής οικονομίας» ή ως «συμπληρωματική» στις επιδιώξεις του συστήματος με τη γραμμή της λεγόμενης «αυτοδιαχείρισης». Η πάλη αυτή είναι σε πλήρη αντίθεση με τις κάθε λογής αστικές και ρεφορμιστικές (αυτ)απάτες συνδιαχείρισης που σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα χρησιμοποιούνται για την ταξική υποταγή των εργαζόμενων, για τη μετατροπή των συνδικάτων σε όργανα υπηρέτησης της εργοδοσίας και του κράτους.
• Πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας, αγώνας ενάντια στα παλιά και νέα ιμπεριαλιστικά δεσμά, άρρηκτα συνδεδεμένος με την προοπτική της εξόδου της χώρας από ΝΑΤΟ - ΕΕ και με το διώξιμο των βάσεων. Αγώνας συνολικά ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, σε αλληλεγγύη-κοινό μέτωπο με όλους τους λαούς της περιοχής, κόντρα στο σοβινισμό, τον εθνικισμό και κάθε αλλαγή συνόρων, την «εθνική ομοψυχία» και τους αστικούς τυχοδιωκτισμούς. Κοινός αγώνας με τους πρόσφυγες για τα κοινά μας δικαιώματα στη δουλειά, στη ζωή, στην ελευθερία και στην ειρήνη. Με τη θέση «ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ» παλεύουμε μέσα στο λαό ενάντια στην αστική ιδεολογία της εξάρτησης, παλεύουμε ενάντια στην πολιτική της υποτέλειας, παλεύουμε ενάντια στο ίδιο το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης από τη σκοπιά των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων και της επαναστατικής προοπτικής.
• Αγώνας ενάντια στην πολιτική της φασιστικοποίησης, ενάντια στο φασισμό και τις κάθε λογής φασιστικές δυνάμεις. Για την υπεράσπιση και τη διεκδίκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, των ελευθεριών, των δικαιωμάτων στην πάλη λαού και νεολαίας ενάντια στην πολιτική του συστήματος που τρομοκρατεί, καταστέλλει, ποινικοποιεί αγωνιστές και αγώνες, προωθεί νέα βαριά χτυπήματα στα σωματεία, στην απεργία, στη διαδήλωση.
Οι παραπάνω άξονες, παρ’ όλο που ο καθένας έχει μια σχετική αυτοτέλεια, δεν αποτελούν «ξεχωριστές» μεταξύ τους ενότητες, αλλά συνδέονται σε ένα συνολικό και ενιαίο πολιτικό πεδίο πάνω στο οποίο η ΛΑ-ΑΑΣ επιδιώκει –παλεύοντας μέσα στο λαό και στη νεολαία– να συμβάλει στην ανάπτυξη εστιών αντίστασης και αγώνων και στην ενοποίηση αυτών των αγώνων σε ένα παλλαϊκό μέτωπο αγωνιστικής-συντονισμένης-μαζικής λαϊκής αντίστασης και αντιιμπεριαλιστικής πάλης, στην υπόθεση της ανασυγκρότησης ενός μαζικού και μαχόμενου εργατικού-λαϊκού κινήματος.
3. Η ΛΑ-ΑΑΣ είναι μια μετωπική συνεργασία, που θέλουμε να είναι ανοιχτή και φιλόξενη, και με σταθερή επικοινωνία με τις αγωνίες του λαού και της νεολαίας. Διάνυσε την πρώτη φάση της συγκρότησής της δοκιμαζόμενη σε ένα τοπίο μεγάλης υποχώρησης των αγώνων, σε ένα τοπίο που η ταξική πάλη δεν ανέδειξε νέες δυνάμεις στον αγώνα. Θα δοκιμαστεί και μπροστά σε λαϊκές και νεολαιίστικες εκρήξεις που αναπόφευκτα φέρνει η συσσώρευση αδιεξόδων και η ένταση της βαρβαρότητας του συστήματος. Οφείλει να προετοιμάζει και να προετοιμάζεται για αυτές τις συνθήκες. Να διαμορφώνει τη δικιά της πολιτική-κινηματική υπόσταση που θα αναδεικνύει την ίδια σε δύναμη που θα δίνει συμβολή στη ανάπτυξη της λαϊκής πάλης Με την άμεση συμμετοχή στα μέτωπα πάλης του λαού, απ’ τα πιο μεγάλα έως τα πιο μικρά,με την κοινή δράση και το συντονισμό -για συγκεκριμένα κάθε φορά ζητήματα- να ανοίγουμε με τη πολιτική και την πρακτική της ΛΑ-ΑΑΣ τον δρόμο της προσέλκυσης δυνάμεων στο μαζικό αγώνα και της συσπείρωσης νέων δυνάμεων γύρω της. Σε μια τέτοια πορεία και δυναμική, θα αντλεί εμπειρίες η ΛΑ-ΑΑΣ και θα βγάζει και το παραπέρα προχώρημα της δράσης της.
4. Βασικές προϋποθέσεις για να βηματίσει η ΛΑ-ΑΑΣ σε μια τέτοια πορεία είναι τα σχήματά της να είναι όργανα που θα συγκροτούνται στη βάση της ουσιαστικής κάθε φορά συμφωνίας και θα δρουν με σκοπό να ενισχύσουν και να δώσουν ένα αριστερό αγωνιστικό προσανατολισμό στην πάλη του λαού και της νεολαίας της περιοχής τους. Να έχουν τη δική τους υπόσταση και λειτουργία, με ταχτικές, δικές τους, ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν τη δυνατότητα συμμετοχής, λόγου και άποψης στους αγωνιστές που συμμετέχουν στα σχήματα ή αναφέρονται στη Συνεργασία και θέλουν να την παρακολουθούν. Να έχουν την ικανότητα να προωθούν ουσιαστικά, και όχι απλά να «αναπαράγουν» με ένα τυπικό τρόπο τις γενικές κατευθύνσεις πάλης της ΛΑ-ΑΑΣ αλλά με ένα ζωντανό τρόπο εξειδικεύοντας τες στις συνθήκες της περιοχής που δρουν. Εφοδιασμένα με τους άξονες πάλης της ΛΑ-ΑΑΣ, να τους αναπτύσσουν με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να αναδείξουν λαϊκά προβλήματα και πολιτικά ζητήματα, γενικά και τοπικά, να παρέμβουν σε αυτά, να πάρουν πρωτοβουλίες γι’ αυτά και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη μαζικής λαϊκής δράσης και κινητοποίησης γύρω απ’ αυτά.
5. Η Πανελλαδική Επιτροπή συγκάλεσε την σημερινή 2η Πανελλαδική Σύσκεψη των σχημάτων και των αγωνιστών της ΛΑ-ΑΑΣ. Στην Πανελλαδική Σύσκεψη προσβλέπουμε σε έναν ανοιχτό, ουσιαστικό, συντροφικό διάλογο που θα αναδείξει τις πλευρές των ζητημάτων που μας απασχολούν και σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά και την αντίληψη που χρειάζεται να κατακτήσει η ΛΑ-ΑΑΣ και τα σχήματά της. Ο προβληματισμός αυτός -στον οποίο έχει εμπλακεί και συμβάλει ευρύτερα το δυναμικό των αγωνιστών και των σχημάτων της ΛΑ-ΑΑΣ- αφορά ζητήματα όπως:
• Την όσο το δυνατόν πιο ουσιαστική εκτίμηση των πολιτικών εξελίξεων και της ιδιαίτερα αρνητικής κατάστασης του λαϊκού-εργατικού κινήματος.
• Τους άξονες πάλης που χαρακτηρίζουν τη φυσιογνωμία της ΛΑ-ΑΑΣ και το δυναμικό της: Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό, το ρεφορμισμό και τις λεγόμενες «συνδιαχειριστικές» λογικές. Ενάντια στο φασισμό.
• Το χαραχτήρα και τη λογική της κοινής δράσης και τους στόχους που αυτή πρέπει να υπηρετεί στην πρακτική. Την ανάληψη ή όχι τέτοιων πρωτοβουλιών απ’ τη ΛΑ-ΑΑΣ.
•Τον ρόλο των σωματείων και η παρέμβαση μας σ’ αυτά για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.
• Το ζήτημα της λειτουργίας των σχημάτων της ΛΑ-ΑΑΣ, το πώς αντιλαμβανόμαστε την αυτοτέλεια τους και την συγκρότηση τους και δράση τους ως οργανικά μέρη ενός πανελλαδικού σχήματος.
Βαδίζοντας προς τη 2η Πανελλαδική Σύσκεψη εδώ και ένα χρόνο – από την Πανελλαδική Επιτροπή της 18-19/3/17- η ΛΑ-ΑΑΣ βρίσκεται σε ένταση των διεργασιών της, των ανοιχτών και δημόσιων πολιτικών αντιπαραθέσεων στους κόλπους της. Βασικό ερώτημα αυτών των διεργασιών ήταν και είναι το πώς Συνεργασία μας θα συνεχίσει και θα αναπτύξει παραπέρα την πάλη της και την προσπάθεια της να υπηρετήσει το λαό και την υπόθεση του κινήματος. Στις δύο Πανελλαδικές Επιτροπές και σε όλο τον προσυσκεψιακό διάλογο που εξελίχτηκε στο μπλογκ της ΛΑ-ΑΑΣ θεωρούμε ότι καταγράφηκε μια συζήτηση των δυνάμεων και των αγωνιστών της ΛΑ-ΑΑΣ γύρω από τα παραπάνω ζητήματα. Οι αποκλίσεις και οι διαφορές που καταγράφονται σε μια σειρά σημαντικά ζητήματα στα πλαίσια του διαλόγου, δείχνουν ένα ζωντανό οργανισμό που προσπαθεί να αντιμετωπίσει ανάγκες, δυσκολίες και προβλήματα. Ένα σχήμα που θέλει να αναμετρηθεί με τα πραγματικά προβλήματα, με τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης. Και, όπως χαρακτηριστικά επισημάνθηκε κι από τοποθετήσεις στον πολιτικό διάλογο, θέλουμε η ΛΑ-ΑΑΣ να αναμετρηθεί με τα πραγματικά προβλήματα, με τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης.Να επιδιώξει την συσπείρωση και άλλων δυνάμεων και την διεύρυνση της συνεργασίας.
6. Βάση της προσπάθειάς μας είναι η πολιτική συμφωνία του δυναμικού που συμμετέχει στη ΛΑ-ΑΑΣ. Γνωρίζουμε ότι, όπως υπάρχουν πολλά κοινά κεκτημένα των δυνάμεων που δρουν στη ΛΑ-ΑΑΣ, ταυτόχρονα, υπάρχουν και εμφανίζονται και διαφωνίες, αποκλίσεις, διαφορές προσεγγίσεων στα παραπάνω κυρίως ζητήματα που αντιμετωπίζει η ΛΑ-ΑΑΣ, που επηρεάζουν, αναπόφευκτα, και τη δράση της. Συζητούμε τα ζητήματα με ένα συντροφικό διάλογο που μπορεί να διαμορφώσει και να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζεται το εγχείρημά μας σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης και μακριά από έτοιμες λύσεις που δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά δεδομένα. Πρόκειται για μια σύνθετη και όχι γρήγορη διαδικασία, μέσα από την οποία –και ενόσω η ΛΑ-ΑΑΣ θα εμπλέκεται πιο ενεργητικά στην υπόθεση της πάλης – επιλύουμε θέματα που μας απασχολούν για να αναβαθμίσουμε την δράση και τη λειτουργία της. Η άμεση επιδίωξή μας πρέπει να είναι το να δοθεί ώθηση στο εγχείρημα της ΛΑ-ΑΑΣ μέσα από την καλύτερη αποσαφήνιση συγκλίσεων, αποκλίσεων και διαφορετικών προσεγγίσεων, μέσα από το ξεπέρασμα των εμποδίων που σε αυτή τη φάση μπορούν να ξεπεραστούν στη βάση και της εμπειρίας των τεσσάρων χρόνων.
7. Η τελευταία Πανελλαδική Επιτροπή της ΛΑ-ΑΑΣ, της 8.7.2017, αποφάσισε ότι επαναεπιβεβαιώνει τη συμφωνία της πάνω στις βασικές κατευθύνσεις που έχει θέσει από την συγκρότησή της. Η Γραμματεία της ΛΑ-ΑΑΣ κατέβασε την εισήγηση της Πανελλαδικής Επιτροπής επικαιροποιημένη με βάση τις πρόσφατες πυκνές και σοβαρές εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα.
