Συζητώντας πάνω στο κρίσιμο ζήτημα των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, του χαρακτήρα τους και της απειλής πολέμου, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε πως στάθηκε το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα της χώρας μας πάνω σε αυτό το ζήτημα, ύστερα από την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο το 1974 και τα προβλήματα που ξεκίνησαν αμέσως μετά στο Αιγαίο, ανάμεσα στις δυο χώρες. Όχι μόνο για να δούμε, πώς εκτίμησε το μ- λ κίνημα τότε, το 1975-76, το ζήτημα στην αφετηρία του, αλλά για να δούμε και πώς εξελίχθηκε η ελληνοτουρκική διαμάχη μέχρι σήμερα.
Σε ανακοίνωση της ΚΕ της Οργάνωσης Μαρξιστών - Λενινιστών Ελλάδας (ΟΜΛΕ) στις 2 Απρίλη 1976 σημειώνεται: "Στις σημερινές συνθήκες, η κύρια απειλή για ένα ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο προέρχεται από τις επεκτατικές βλέψεις των Τούρκων σωβινιστών... Ο λαός μας μόνο καταστροφές και δεινά μπορεί να περιμένει από μία πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία. Δεν θέλει αυτό τον πόλεμο και θα αγωνιστεί για να τον αποτρέψει. Αν ωστόσο οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική δύναμη απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας, με οποιοδήποτε τρόπο, συμπεριλαμβανομένης και της ενθάρρυνσης και ενίσχυσης των επεκτατικών βλέψεων τον Τούρκων σωβινιστών, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λαός μας θα δώσει, όπως οφείλει, όλες του τις δυνάμεις για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας, εντάσσοντας τον αγώνα του αυτό στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση, για τη λευτεριά και την κατάχτηση της εθνικής ανεξαρτησίας".
Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται όλες οι αποφάσεις της ΟΜΛΕ για το συγκεκριμένο ζήτημα, την περίοδο 1975-1976.
Στις Αποφάσεις του ιδρυτικού συνεδρίου του Μ-Λ ΚΚΕ, το 1976, σημειώνεται: "Με μία ορισμένη έννοια, η ένταση στο Αιγαίο είναι προϊόν της διαμάχης ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα γύρω από το ζήτημα της εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου και γύρω από ορισμένα σχετικά ζητήματα, όπως εκείνο της υφαλοκρηπίδας των ελληνικών νησιών, προϊόν ιδιαίτερα των επεχτατικών βλέψεων και των παράλογων αξιώσεων που προβάλλει πάνω στο Αιγαίο η τουρκική αντιδραστική κυρίαρχη κλίκα... Οι δύο υπερδυνάμεις υποκινούν τις έριδες και τις διενέξεις ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα, προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τις αντιθέσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις των δύο αυτών χωρών, στρέφοντας τη μία ενάντια στην άλλη και "υποστηρίζοντας" ποτέ τη μία και πότε την άλλη... Πρέπει να καταγγέλλεται η σωβινιστική και εθνικιστική υστερία των κυρίαρχων τάξεων της Τουρκίας και Ελλάδας, η υποδαύλιση του εθνικού μίσους ανάμεσα στις δύο χώρες και η καλλιέργεια επεκτατικών βλέψεων της μίας σε βάρος της άλλης.... Στο ενδεχόμενο ενός πολέμου, όπου η αντιδραστική Τουρκία, υποκινούμενη έτσι, είτε αλλοιώτικα, από τη μία ή την άλλη υπερδύναμη, επιτεθεί στην Ελλάδα, κανένα δίλημμα δεν πρέπει να υπάρξει. Η πάλη για την απόκρουση της επίθεσης, για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ανεξαρτησίας μας θα είναι πρώτιστο καθήκον, που η ολοκλήρωσή του θα πρέπει να οδηγήσει στην αληθινή κατάχτηση και κατοχύρωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας, στην ολοκληρωτική απαλλαγή της χώρας μας από κάθε ξενική εξάρτηση και επιρροή".
Στις Αποφάσεις του 1ου συνεδρίου του ΚΚΕ (μ-λ), το 1976, σημειώνεται: "Σήμερα μία επικίνδυνη ένταση επικρατεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η ένταση αυτή κατευθύνεται από τις δύο υπερδυνάμεις και εντάσσεται μέσα στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους στην περιοχή της Μεσογείου και γενικότερα και μπορεί ακόμα να οδηγήσει σε μία ελληνοτουρκική ρήξη στο Αιγαίο… Το ΚΚΕ (μ-λ) καλλιεργεί το πνεύμα της φιλίας και της συνεργασίας ανάμεσα στους καταπιεσμένους από τον ιμπεριαλισμό λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας. Καταδικάζει όμως οποιαδήποτε σοβινιστική διεκδίκηση της Τουρκίας στο ελληνικό Αιγαίο ή αλλού. Τάσσεται υπέρ της επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας σε 12 μίλια για να αποκλειστεί η δυνατότητα της παρουσίας των στολών των δύο υπερδυνάμεων στα ελληνικά νερά. Το ΚΚΕ(μ-λ) θα αντιταχθεί σε οποιαδήποτε απειλή της εδαφικής ακεραιότητας από την πλευρά της Τουρκίας. Όμως καταγγέλλει και ξεσκεπάζει την πολιτική της Ελληνικής κυβέρνησης που υποτάσσεται στις επιταγές των ιμπεριαλιστών. Υποταγή στους ιμπεριαλιστές και υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας είναι ασυμβίβαστα μεταξύ τους. Η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας συνδέεται αναπόσπαστα με την πάλη για την κατάχτηση της εθνικής ανεξαρτησίας".
Και οι τρεις αυτές τοποθετήσεις κινούνται στην ίδια κατεύθυνση και ο κοινός παρανομαστής τους είναι: Α) Ο ανταγωνισμός και τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων καθορίζουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκδηλώνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις των δύο χωρών και οι επεκτατικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Β) Ο λαός μας πρέπει να αγωνιστεί για να αποτρέψει ένα ενδεχόμενο πόλεμο, καλλιεργώντας το πνεύμα της φιλίας, της συνεργασίας και αλληλεγγύης με το λαό της Τουρκίας. Γ) Αν ωστόσο απειληθεί η εδαφική ακεραιότητα της χώρας από τις επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας, πρέπει να δώσει όλες του τις δυνάμεις για να την υπερασπίσει, εντάσσοντας τον αγώνα αυτό στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση, για τη Λευτεριά και την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
Μία τέτοια εκτίμηση της κατάστασης από το μ-λ κίνημα της Ελλάδας πριν 40 χρόνια, επιβεβαιώνεται από όλη την κατοπινή εξέλιξη στην περιοχή μας, από τον κυρίαρχο ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσίας και τις κάθε είδους επεμβάσεις τους, όπως και από τις διαρκώς κλιμακούμενες επεκτατικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Η άρχουσα τάξη της Τουρκίας, ύστερα από την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, ξεκίνησε να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και σταδιακά αφού πέρασε από τα Ίμια και τις "γκρίζες ζώνες" στο Αιγαίο, τώρα διεκδικεί την επαναχάραξη των συνόρων και την κυριαρχία πάνω σε δεκάδες ελληνικά νησιά και βραχονησίδες. Και όπως έχει δείξει η ιστορία, όποιος τρέφει επεκτατικές βλέψεις σε βάρος άλλης χώρας και εκτοξεύει απειλές ενάντια στη εδαφική της ακεραιότητα, αυτός δεν θα διστάσει, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, να φτάσει μέχρι τον πόλεμο για να τις πραγματοποιήσει.
Όποιος αποσιωπά, ή αρνείται αυτή την πραγματικότητα, με το έωλο επιχείρημα πως η αναγνώριση της τουρκικής επιθετικότητας οδηγεί στην εκμετάλλευση του συνθήματος από τους εθνικιστές, είναι αυτός στην πραγματικότητα που με τον τρόπο αυτό αφήνει ελεύθερο το πεδίο στους πατριδοκάπηλους λακέδες.
Παρά τα μεγάλα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η άρχουσα τάξη της Τουρκίας, στο μακρόχρονο ανταγωνισμό της με την άρχουσα τάξη της Ελλάδας, βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, καθώς πρόκειται για μία περιφερειακή χώρα μεσαίου μεγέθους, που κατέχει δεσπόζουσα γεωστρατηγική θέση σε μία ευρύτατη περιοχή, κρίσιμη για τα συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ανήκει στους G20, και διαθέτει τετραπλάσιο ΑΕΠ από αυτό της Ελλάδας.
Όπως εκτιμούσε τότε σωστά το μ-λ κίνημα για την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, όλες οι κυβερνήσεις της ξενόδουλης μεγαλοαστικής τάξης της χώρας μας που πέρασαν από τότε, με προεξάρχουσα τη σημερινή ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, εφάρμοζαν πολιτική εθνικής υποτέλειας, αναζητώντας στήριξη και προστασία από τους ιμπεριαλιστές, διακηρύσσοντας ξεδιάντροπα τα "ευχαριστώ" τους στους υπερατλαντικούς προστάτες και δυναμώνοντας τους πολιτικοστρατιωτικούς δεσμούς εξάρτησης από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αντίθετα θα πρέπει να καταγγείλουν τη σοβινιστική και εθνικιστική υστερία των κυρίαρχων τάξεών τους, την υποδαύλιση του εθνικού μίσους ανάμεσα στις δύο χώρες και τους λαούς, την καλλιέργεια επεκτατικών βλέψεων και αλλαγής συνόρων.
Μόνο ο κοινός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας των δύο λαών, η κοινή πάλη τους ενάντια στην πολιτική των κυρίαρχων τάξεων, ενάντια στην εθνική υποτέλεια και τους εθνικισμούς, είναι σε θέση να οδηγήσει σε μία φιλειρηνική επίλυση των προβλημάτων και να συμβάλει στον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία και την απαλλαγή τους από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά.
Παναγιώτης Κοσμάς
ΛΑ-ΑΑΣ στα Βόρεια της Αθήνας 5.3.2018
