Το καινοφανές σχέδιο κρατικού προϋπολογισμού του 2019 με «δύο σενάρια»(!) (ένα με περικοπή της προσωπικής διαφοράς για τις συντάξεις και ένα χωρίς περικοπή των συντάξεων αλλά …με αντίστοιχη περικοπή άλλων κοινωνικών παροχών) αποτελεί ένα σχέδιο ακόμα μεγαλύτερης οικονομικής λεηλασίας του ελληνικού λαού, το οποίο καθώς κατατέθηκε πρώτα στους «θεσμούς» της ΕΕ για να πάρει από εκεί έγκριση και μετά να πάει στην ελληνική Βουλή, αποτελεί ταυτόχρονα και μια ομολογία ότι η επιτροπεία της ελληνικής οικονομικής πολιτικής από τους ιμπεριαλιστές «δανειστές» καλά κρατεί.
Η ταραχή που προκλήθηκε από την κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών στο ελληνικό Χρηματιστήριο ήρθε να δείξει με χτυπητό τρόπο ποια εξακολουθεί είναι η πραγματική κατάσταση της χρεοκοπημένης οικονομίας του ελληνικού εξαρτημένου καπιταλισμού, αλλά και πως την εκμεταλλεύονται οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί για να πιέσουν για την γρήγορη και μεγάλη μείωση των κόκκινων δανείων και την προώθηση και άλλων αντιλαϊκών μέτρων.
Οι εκδηλώσεις φιλίας προς τις ΗΠΑ του Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ και οι ηχηρές διακηρύξεις του κατά το τελευταίο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον ότι για την κυβέρνηση του «οι ΗΠΑ είναι ο καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος στην περιοχή»(!) επιβεβαιώνουν με τον πιο ωμό τρόπο πως κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει «διαμορφώσει» - όπως είπε ο Τσίπρας- για την «προστασία των συμφερόντων και την αναβάθμιση του ρόλου της χώρας» - στην πραγματικότητα της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης - ως πολιτική, την υποτέλεια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, την παραχώρηση της Ελλάδας στη διάθεση των επεκτατικών συμφερόντων και τη μεγαλύτερη εμπλοκή στις στρατιωτικές επιδιώξεις του.
Αυτό άλλωστε επισφραγίζουν και οι εξελίξεις της υπογραφής της συμφωνίας των Πρεσπών, καθώς και τα όσα επακολουθούν του δημοψηφίσματος που έγινε στην γειτονική χώρα.
Οι στοχεύσεις και οι ωμοί εκβιασμοί των δυτικών ιμπεριαλιστών και κυρίως των αμερικάνων στα Βαλκάνια και η χρησιμοποίηση του ζητήματος της διένεξης Ελλάδας –ΠΓΔΜ για την ονομασία της γειτονικής χώρας μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση και διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, η ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών Δύσης-Ρωσίας, ήταν οι παράγοντες που οδήγησαν στη συμφωνία των Πρεσπών αλλά και το πλαίσιο μέσα στο οποίο έγινε το σχετικό δημοψήφισμα.
Το πολύ μεγάλο ποσοστό αποχής, που έφτασε το 64%, παρά τις προκλητικές πιέσεις και εκβιασμούς υψηλόβαθμων αξιωματούχων ΗΠΑ και ΕΕ, στο οποίο έπαιξε ρόλο και η στάση τμήματος του πολιτικού συστήματος της ΠΓΔΜ (VMRO), προξένησε κατήφεια στην Δύση. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές επιχειρούν να το θέσουν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στις σημερινές τους επιδιώξεις που αποσκοπούν στην εξουδετέρωση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια μέσω και της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αρχικά, και στην ΕΕ. Γι’ αυτό και μέρος της αποχής μπορεί να αποδοθεί στην παρέμβαση του ρωσικού ιμπεριαλισμού που θέλει να κοντράρει τις αμερικανικές επιδιώξεις.
Παρά τα υψηλά ποσοστά της αποχής ο Ζάεφ για το επόμενο διάστημα, κάτω φυσικά από την μπαγκέτα των ιμπεριαλιστών της Δύσης και κυρίως των αμερικανών, επιχειρεί να αγνοήσει την θέληση της πλειοψηφίας του λαού του και επιδιώκει να συνεχίσει τις πολιτικές διαδικασίες για την επικύρωση της συμφωνίας Τσίπρα- Ζάεφ.
Η άμεση αντίδραση του αμερικανικού παράγοντα που χαιρέτισε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και εξέφρασε τη «σθεναρή» υποστήριξή του στην πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών καταδεικνύει την αποφασιστικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να προωθήσει τα αντιδραστικά σχέδιά του αυξάνοντας τους κινδύνους για όλους τους βαλκανικούς λαούς. Σ’ αυτό το πλαίσιο, και η ΕΕ παρά την γενικότερη σύμπλευσή της με τα αμερικάνικα σχέδια, θα προσπαθήσει να διαμορφώσει τους δικούς της όρους στην ΠΓΔΜ, αλλά κυρίως η ιμπεριαλιστική Ρωσία δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια (ήδη δήλωσε ότι θα φέρει την συμφωνία των Πρεσπών ως θέμα στον ΟΗΕ), μπλέκοντας επικίνδυνα το κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών.
Η ελληνική κυβέρνηση που συναγωνίζεται σε φιλοαμερικανισμό τον Ζάεφ, έσπευσε να τον συγχαρεί και να τον επαινέσει για την αποφασιστικότητά του να συνεχίσει την εφαρμογή της συμφωνίας. Βέβαια, οι εξελίξεις και οι πιθανές περιπλοκές στην προώθηση της συμφωνίας θα έχουν τον αντίκτυπό τους και στο εγχώριο πολιτικό σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης.
Διαμορφώνεται ένα σκηνικό στις δύο χώρες, όπου, από τη μια, οι δύο κυβερνήσεις τους, υπηρετώντας τα σχέδια των δυτικών ιμπεριαλιστών προχώρησαν στη γνωστή συμφωνία με βασικό στόχο την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ για τον πλήρη έλεγχο των Δυτικών Βαλκανίων κι από την άλλη, οι δυνάμεις της εθνικιστικής αντιπολίτευσης, του VMRΟ στη γειτονική χώρα, της ΝΔ, των ΑΝΕΛ, των ακροδεξιών και των φασιστών στην Ελλάδα, «αξιοποιούν» το αποτέλεσμα για να ενισχύσουν τον εθνικισμό. Οι λαοί οφείλουν να σταθούν απέναντι σε αυτά τα δύο πρόσωπα της αντιλαϊκής πολιτικής, της υποτέλειας και του τυχοδιωκτικού εθνικισμού, που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των δύο λαών.
Απέναντι στην αντιδραστική συμφωνία των δύο κυβερνήσεων υπό την καθοδήγηση και τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, απέναντι στην πολιτική της υποτέλειας και του εθνικισμού, της αναζήτησης ιμπεριαλιστικών «προστατών», οι λαοί Ελλάδας και ΠΓΔΜ αλλά και όλοι οι λαοί των Βαλκανίων πρέπει να οικοδομήσουν δεσμούς φιλίας και συνεργασίας απέναντι στον κοινό τους εχθρό, τους ιμπεριαλιστές και τις αστικές τάξεις που τους υπηρετούν , να αντιταχθούν στην αλυτρωτική προπαγάνδα, υπερασπίζοντας την αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των χωρών, την υπεράσπιση της ειρήνης, αναπτύσσοντας ένα μαζικό και δυναμικό αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.
Όλα τα παραπάνω γεγονότα βεβαιώνουν ότι το καθεστώς επιτροπείας και της διευρυνόμενης οικονομικής αφαίμαξης του ελληνικού λαού συνεχίζεται , ότι η οικονομία της παραπαίει με την πρώτη πίεση που θα δεχθεί ενώ οι δήθεν «λύσεις» στις οποίες κομπάζει ότι «ηγείται» στα Βαλκάνια δεν αποτελούν παρά διεκπεραίωση «εντεταλμένων υπηρεσιών» προς τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οι οποίες εμπλέκουν πιο βαθιά την χώρα μας σε επικίνδυνες για τους λαούς ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις.
Μπροστά στις αντιλαϊκές εξελίξεις που κλιμακώνονται προβάλει η ανάγκη ο λαός μας να ορθώσει αποφασιστικά το ανάστημα του για να τις αποτρέψει και για να τις αποκρούσει.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να το επιτύχει αυτό παρά μόνο ο δρόμος της ανάπτυξης της μαζικής λαϊκής πάλης για τα οικονομικά και δημοκρατικά δικαιώματα, του δυναμώματος της αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική, της ισχυροποίησης του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την πολιτική της εξάρτησης που υπηρετούν η κυβέρνηση και οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις.
8/10/2018
