Η εισήγηση:
45χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική εξέγερση του Πολυτεχνείου που είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της πάλης του λαού μας. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έβαλε τη σφραγίδα του στους αγώνες της μεταπολίτευσης μπολιάζοντάς τους με τα μηνύματά του. Ο τριήμερος γιορτασμός αποτελεί σημαντικό σταθμό του κινήματος στον οποίο αντανακλώνται τα αιτήματα του λαού κάθε φορά και η ιδιαίτερη φάση του κινήματος. Η πορεία συνεχίζει κάθε χρόνο, κόντρα σε όλους αυτούς που έχουν διαγράψει από το λεξιλόγιό τους τις λέξεις ιμπεριαλισμός και εξάρτηση, κατευθύνεται στην αμερικάνικη πρεσβεία. Το αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα της εξέγερσης χαρακτηρίζει κάθε γιορτασμό.
Στη συλλογική μνήμη του λαού είναι τυπωμένα τα συνθήματα της πύλης του πολυτεχνείου: «Κάτω η χούντα, έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ». Μόνο που η κυριαρχία αυτών των συνθημάτων δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Τότε συγκρούστηκαν δύο πολιτικές γραμμές. Από τη μια ήταν η αγωνιστική γραμμή της αντιπαράθεσης με το φασιστικό αμερικανοκίνητο καθεστώς της χούντας και της ανατροπής της εξάρτησης της χώρας από τους ξένους πάτρωνες. Από την άλλη ήταν η γραμμή της συνδιαλλαγής και του συμβιβασμού που λοξοκοιτούσε προς τα κοινοβουλευτικά μασκαρέματα της δικτατορίας, που θέλησε να περιορίσει τα αιτήματα της εξέγερσης στα φοιτητικά πλαίσια και που έψαχνε από την αρχή τρόπους να απαγκιστρωθεί από την κατάληψη.
Στα χρόνια της χούντας βάθυνε η εξάρτηση της χώρας από τους αμερικανο-νατοϊκούς. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή υποκινήθηκε και στηρίχτηκε από τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές. Εκείνα τα χρόνια, οι Αμερικάνοι ανέπτυσσαν πλούσια δραστηριότητα επεμβαίνοντας ανοιχτά σε διάφορες χώρες εγκαθιδρύοντας χούντες, όπως στη Χιλή, ο πόλεμος του Βιετνάμ μαίνονταν και ο ψυχρός πόλεμος ήταν σε πλήρη ανάπτυξη. Την περίοδο της χούντας οι Αμερικάνοι κάνουν ακόμα πιο έντονη και πιο προκλητική την παρουσία τους στη χώρα, σπέρνουν μια σειρά αμερικανο-νατοϊκές βάσεις και εγκαθιστούνε σε αυτές πυρηνικά όπλα.
Εκείνη την περίοδο, το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι ξεδιπλώνουν τα πολεμικά τους σχέδια στη Μέση Ανατολή, χρησιμοποιούν ως όργανο το Ισραήλ και την Ελλάδα ως ορμητήριο ενάντια στους λαούς της περιοχής. Καταστροφικό επιστέγασμα των επεμβατικών αμερικάνικων επιλογών υπήρξε η ανάθεση στη χούντα της πραξικοπηματικής επιβολής μιας αμερικανο-νατοϊκής λύσης στο Κυπριακό, δίνοντας το πρόσχημα στους Τούρκους αντιδραστικούς - σωβινιστές να πραγματοποιήσουν μια πλατιάς κλίμακας ένοπλη εισβολή στην Κύπρο και να καταλάβουν στρατιωτικά σημαντικές περιοχές του νησιού. Ο τυχοδιωκτικός τρόπος ενεργειών του Ιωαννίδη δημιούργησε ταυτόχρονα τον κίνδυνο μιας γενικότερης στρατιωτικής σύγκρουσης ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία, πράγμα που θα έριχνε τους λαούς των δύο χωρών σε μια αλληλοσφαγή για τα συμφέροντα των αντιδραστικών κυρίαρχων τάξεων της Τουρκίας και της Ελλάδας και των ιμπεριαλιστών.
Το ότι «τα μηνύματα του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα» δεν ήταν ποτέ σχήμα λόγου. Τα συνθήματα για ψωμί, παιδεία, ελευθερία-δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία είναι πάντα παρόντα σε κάθε μικρή ή μεγάλη κινητοποίηση του λαού και της νεολαίας. Σήμερα που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανακοινώνει το τέλος των μνημονίων, ο λαός γνωρίζει πολύ καλά πως τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα είναι εδώ και έρχονται κι άλλα, ακόμη χειρότερα. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση, με τη συμφωνία όλων των αστικών κομμάτων, με μια σειρά συμφωνίες και διευκολύνσεις, μετατρέπει τη χώρα σε ορμητήριο των αμερικανο-νατοϊκών φονιάδων των λαών.
Η απειλή του πολέμου στην περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο δυναμώνει. Στις μέρες μας, έχουν οξυνθεί όλες οι πλευρές του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Διακηρυγμένος στόχος των ΗΠΑ είναι να περιορίσουν-να στριμώξουν τους Ρώσους και τους άλλους παγκόσμιους ανταγωνιστές τους (Κίνα, ΕΕ), να τους εκτοπίσουν από τις ζώνες επιρροής τους. Έτσι, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο οξύνεται όλο και περισσότερο η αντιπαράθεση ΗΠΑ – Ρωσίας, ξεσπούν πόλεμοι, οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στις χώρες και υποδαυλίζονται κάθε είδους εθνικισμοί.
Το Μέτωπο της Μέσης Ανατολής παραμένει πάντα ανοιχτό. Ο λαός της Συρίας, παρά τις νίκες του Άσαντ, με την επέμβαση των Ρώσων, σφαγιάζεται και η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Το Ισραήλ συνεχίζει το δολοφονικό του έργο εναντίον του λαού της Παλαιστίνης. Οι Αμερικάνοι με τη μεταφορά της πρεσβείας τους στην Ιερουσαλήμ επιλέγουν να οξύνουν παραπέρα την κατάσταση.
Η υπεροχή της Ρωσίας στο μέτωπο της Συρίας προκαλεί ποικίλες κινήσεις στην γεωστρατηγική σκακιέρα. Στην περιοχή συγκεντρώνονται τεράστιες στρατιωτικές δυνάμεις. Όλοι οι βασικοί ιμπεριαλιστές παίρνουν θέση με αναμμένες τις πολεμικές τους μηχανές. Οι κίνδυνοι για τη ειρήνη μεγαλώνουν.
Η αναζήτηση πετρελαίου και φυσικού αερίου και ο έλεγχος των ενεργειακών δικτύων είναι άλλο ένα σημαντικό πεδίο αντιπαράθεσης. Γύρω από το οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ, όπου κατέφτασε το γεωτρύπανο της Exxon Mobil, έχουν συγκεντρωθεί πλήθος πολεμικών πλοίων, σε προεξέχουσα θέση των ΗΠΑ, που δηλώνουν πως «εξακολουθούν να αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να προχωρήσει στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων που βρίσκονται εντός της ΑΟΖ της», εννοώντας, ουσιαστικά, το δικό τους «δικαίωμα» να τους εκμεταλλευθούν, την ίδια ώρα που το κυπριακό ολοένα και χαντακώνεται.
Στα Βαλκάνια παρατηρείται ανησυχητική κινητικότητα. Στην προσπάθεια να εκτοπιστούν εντελώς οι Ρώσοι, επιχειρούν να εντάξουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ μια σειρά χώρες. Οι ιμπεριαλιστές άνοιξαν θέμα «διευθέτησης» των συνόρων μεταξύ Κοσόβου και Σερβίας, παίζοντας με τη φωτιά στην πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων. Άνοιξαν τη συζήτηση για ένταξη της Σερβίας στην ΕΕ. Η συμφωνία των Πρεσπών που συνυπέγραψαν Ελλάδα και ΠΓΔΜ, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των νατοϊκών, ήταν η προϋπόθεση για ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η συμφωνία των Πρεσπών για το όνομα της γειτονικής χώρας υπηρετεί τα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην περιοχή και είναι επικίνδυνοι για τους λαούς όλης της περιοχής.
Μετά τη δολοφονία του Κατσίφα στη Αλβανία, ξέσπασε μια εθνικιστική αντιπαράθεση στις δύο χώρες. Ανασύρθηκαν από την φαρέτρα των πιο αντιδραστικών κύκλων σε Ελλάδα και Αλβανία ανιστόρητα επιχειρήματα για να υπερασπιστεί η κάθε πλευρά τις διεκδικήσεις της.
Οι δηλώσεις Κοτζιά για επέκταση των υδάτων στα 12 μίλια, αρχικά στο Ιόνιο και μετά στο Αιγαίο, αυξάνει την επικινδυνότητα πολεμικών εμπλοκών. Είναι μια δήλωση-έκφραση της εξαρτημένης άρχουσας τάξης, η οποία αναζητά πάντα την «κάλυψη» των μεγάλων «προστατών» των ΗΠΑ και που προκάλεσε αντιδράσεις της άρχουσας τάξης της Τουρκίας.
Οι αμερικανο-νατοϊκοί δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία τη στρατηγική σημασία που έχει η Ελλάδα αλλά και η Τουρκία στα σχέδιά τους. Από την Αθήνα ο Αμερικανός γενικός επιτελάρχης, Ντάνφορτ, δήλωσε ότι: «Αν δει κανείς τη γεωγραφία και τις εν εξελίξει στρατιωτικές επιχειρήσεις μας στη Λιβύη και τη Συρία και αναλογιστεί πιθανές άλλες στην Α. Μεσόγειο τότε η θέση της Ελλάδας και οι δυνατότητες που προσφέρονται εδώ είναι σημαντικές».
Οι δηλώσεις του γ.γ. του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ στην Καθημερινή σχετικά με την παρουσία του ΝΑΤΟϊκού στόλου στο Αιγαίο, ήταν οι εξής: «Τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία είναι δύο σύμμαχοι με μεγάλη αξία για το ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα έχει συνεισφέρει και έχει συμμετάσχει στην κοινή ασφάλειά μας με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ξοδεύει πάνω από το 2% του ΑΕΠ της για την Άμυνα, έχει αυξημένη ναυτική παρουσία στη Μεσόγειο, συνεισφέρει στις αποστολές μας στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν. Η Τουρκία είναι, επίσης, χώρα-κλειδί για το ΝΑΤΟ για πολλούς λόγους, όχι μόνο λόγω της γεωγραφικής θέσης της. Συνορεύει με το Ιράκ και τη Συρία και είναι σημαντική για τη μάχη κατά της τρομοκρατίας και του ISIS. Οπότε η Τουρκία και η Ελλάδα είναι σημαντικοί εταίροι για το ΝΑΤΟ».
Η αστική τάξη της χώρας φαίνεται να πιστεύει πως τώρα που οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις περνούν κρίση, και πριν αποκατασταθούν, είναι ευκαιρία, με στρατηγικό εταίρο τις ΗΠΑ να αλλάξει ριζικά το τοπίο, να αναβαθμιστεί σε πρωταγωνιστική δύναμη στα Βαλκάνια με στρατιωτική, οικονομική και πολιτική υπεροχή, να αποτελέσει «ηγέτιδα δύναμη» των αμερικανο-νατοϊκών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και πολιτικό-διπλωματικό «μεντεσέ» με τις χώρες της Α. Μεσογείου και τις αφρικανικές χώρες της Μεσογείου.
Νομίζει πως της δίνονται ευκαιρίες και τυχοδιωκτικά αναζητεί μέσα από διάφορες «στρατηγικές συμμαχίες» να αναβαθμίσει τη θέση της, να αποσπάσει την εύνοια και την προστασία των ισχυρών ευρωατλαντικών «εταίρων» της, να πάρει μερτικό από την εκμετάλλευση της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας στις μεταφορές, την ενέργεια, τον ορυκτό πλούτο, τις μεγάλες κατασκευές, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα έχει αυτή η πολιτική για το λαό μας και τη χώρα μας. Μάλιστα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσφέρει ως υπηρεσία στην ΕΕ και στις ΗΠΑ το ότι έχει θέσει σε ακινησία τον λαϊκό παράγοντα, εξουδετερώνοντας κάθε μαζική αγωνιστική απάντηση.
Στα πλαίσια αυτά χτίζεται ο άξονας συνεργασίας Ελλάδας και Κύπρου με το σιωνιστικό κράτος δολοφόνο Ισραήλ και το αντιδραστικό καθεστώς της Αιγύπτου, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Καμμένος, μάλιστα, καλεί τις ΗΠΑ να προστεθούν επίσημα στον άξονα και δηλώνει ανερυθρίαστα πως κοινός στόχος είναι να αποτραπεί η διείσδυση της Ρωσίας στα Βαλκάνια. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως στην τετραμερή Βαλκανική συνάντηση Ελλάδας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας εμφανίστηκε και ο Νεντανιάχου.
Σε αυτή την παγκόσμια συγκυρία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη σύμφωνη γνώμη της αστικής αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΚΙΝ.ΑΛΛ, Ποτάμι κλπ) επιλέγει την ακόμα πιο στενή πρόσθεση στο άρμα των ΗΠΑ. Στην αρχή ο Τσίπρας δήλωσε τον θαυμασμό του στον «διαβολικά καλό Τραμπ» και συνέχισε πρόσφατα λέγοντας: «Αν θέλουμε να προστατεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα, να αναβαθμίσουμε το ρόλο της χώρας μας ... πρέπει να διαμορφώσουμε συμμαχίες. Και ο καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος στην περιοχή είναι οι ΗΠΑ». Και η «συνεργασία και η σχέση με τις ΗΠΑ είναι καλύτερες από ποτέ». Μάλιστα στη ΔΕΘ οι ΗΠΑ ήταν η τιμώμενη χώρα. Με κάθε ευκαιρία δηλώνεται η στενή σχέση της Ελλάδας και των ΗΠΑ.
Οι δηλώσεις της δουλοφροσύνης του πρωθυπουργού στον τρομοκράτη των λαών συμπορεύονται με τις συμφωνίες αναβάθμισης της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ (υπερκαλύπτοντας τις «συμβατικές» της υποχρεώσεις, 2% του ΑΕΠ) και συνολικά όλων των αμερικανό-νατοϊκών βάσεων, που αποτελούν τεκμήρια ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας στον τόπο μας, ορμητήρια επίθεσης στους γειτονικούς λαούς (Συρία, Λιβύη, Γιουγκοσλαβία κλπ) και ασπίδα αποτροπής της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια. Η πολιτική των υποκλίσεων στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, σε συνδυασμό με την επιβολή των μνημονίων της λαϊκής εξαθλίωσης και ιμπεριαλιστικής υποδούλωσης (Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ) επιβεβαιώνουν στην πράξη ότι η περίφημη πολυεπίπεδη κυβερνητική πολιτική δεν είναι τίποτε άλλο από μια επίταση των δεσμών της ασφυκτικής εξάρτησής της από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα των ΗΠΑ και της ΕΕ και της κατεδάφισης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Αδιαμφισβήτητα, οι Αμερικανοί «αναβαθμίζουν τη στρατιωτική τους παρουσία και τις βάσεις στη χώρα μας». Σ’ αυτά τα πλαίσια κινούμενα τα διάφορα αμερικανικά στρατιωτικά εξειδικευμένα επιτελεία αλωνίζουν όλη τη χώρα για να επιλέξουν συγκεκριμένες περιοχές για την εγκατάσταση καθορισμένων στρατιωτικών βάσεων και υπηρεσιών. Με απανωτές δηλώσεις ο ακροδεξιός κυβερνητικός εταίρος και υπουργός Άμυνας, δίνει στους Αμερικάνους περισσότερα από αυτά που κάθε φορά ζητούν. Η ταχύτητα με την οποία ανακοινώνονται οι στρατιωτικές διευκολύνσεις είναι πρωτοφανέρωτη.
Σε αυτό το επικίνδυνο φόντο, η χώρα μετατρέπεται σε μια μεγάλη αμερικανο-νατοϊκή βάση, σε ένα αμερικανο-νατοϊκό ορμητήριο. Το άπλωμα των αμερικάνικων βάσεων, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, αναδεικνύει το μέγεθος της εμπλοκής της χώρας και των κινδύνων για τον λαό που αυτή συνεπάγεται, την ώρα που η κόντρα ΗΠΑ-Ρωσίας έχει φτάσει σε ευθείες πολεμικές απειλές και απειλεί την παγκόσμια ειρήνη.
Σε Σούδα, Λάρισα-Θεσσαλία, Άραξο, Ανδραβίδα, Αλεξανδρούπολη, Σύρο, Κάρπαθο, Καστέλι και Τυμπάκι Ηρακλείου, Κάλυμνο και βλέπουμε, η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ παίρνει θέση μάχης.
- Η βάση της Σούδας είναι αμερικανική ναυτική και αεροπορική βάση, ένα από τα σοβαρότερα στηρίγματα του 6ου Στόλου και έχει αναπτυχθεί σε σημείο κορεσμού ώστε να εξετάζεται η δημιουργία και άλλης βάσης στο Τυμπάκι της Κρήτης και να γίνεται λόγος και για το Καστέλι Ηρακλείου.
- Στη Λάρισα πέρα από τη Βάση των drones, λειτουργούν τα νατοϊκά Στρατηγεία για την επιτήρηση των βαλκανικών χωρών και στρατηγείο επιφορτισμένο με άλλες αρμοδιότητες.
- Ο δεξιός συγκυβερνήτης Καμένος πρόθυμα προσφέρει την Κάρπαθο για τη μετεγκατάσταση της Τουρκικής βάσης του Ιντσιρλίκ και σε εθνικιστικό παραλήρημα ονειρεύεται η Ελλάδα «να γίνει η πόρτα των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή». Ταυτόχρονα προωθεί στο Στεφανοβίκειο της Μαγνησίας την εγκατάσταση μόνιμης χερσαίας δύναμης πεζοναυτών των ΗΠΑ με το χουντικό επιχείρημα ότι «θα αφήνουν και πέντε δεκάρες στην πόλη».
- Στη Σύρο, η αγορά του ναυπηγείου από ελληνοαμερικανικά συμφέροντα σηματοδοτεί τη δημιουργία μιας «μίνι-Σούδας» στην καρδιά των Κυκλάδων, όπου θα μπορούν να σταθμεύουν, να επισκευάζονται και να συντηρούνται αμερικάνικα πολεμικά πλοία που θα δρουν στην Ανατολική Μεσόγειο.
- Θέλουν την Αλεξανδρούπολη ενεργειακό κόμβο των Βαλκανίων και προετοιμάζουν τη στρατιωτική της θωράκιση. Ζητούν διευκολύνσεις στο λιμάνι και αεροδρόμιο και ξεκινώντας από μια βάση ελικοπτέρων σχεδιάζουν την εγκατάσταση μιας στρατιωτικής βάσης με ευρύτερες δυνατότητες, ενώ πρέπει να αναφερθεί και η δράση της 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας στη Νέα Σάντα στο Κιλκίς.
- Στον κατάλογο των βάσεων -αεροπορικού κυρίως προσανατολισμού- βρίσκονται οι βάσεις της Ανδραβίδας, του Άκτιου κ.α.
- Στον Άραξο που αναβαθμίζεται, παρά τις καταγγελίες για εγκατάσταση «ειδικών» όπλων, μέχρι και πυρηνικών, δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία κυβερνητική διάψευση. Μάλιστα, φημολογείται ότι είναι υποψήφιος χώρος για να υποδεχθεί τις υδρογονοβόμβες Β61 αν οι Αμερικανοί αποφασίσουν να τις μετακινήσουν από το Ιντσιρλίκ.
- Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να αθροίσουμε τη μόνιμη παρουσία της νατοϊκής πολεμικής αρμάδας SNMG2, που, με πρόσχημα το προσφυγικό, επιτηρεί τον δίαυλο του Αιγαίου και μέσω αυτού την κάθοδο των ρώσικων πλοίων από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μεσόγειο.
Έχουμε, έτσι, την εικόνα μιας χώρας που από άκρη σε άκρη προσφέρεται προς χρήση για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Χαρακτηριστικά, λίγες ώρες πριν την έναρξη των βομβαρδισμών στη Συρία, προσγειώθηκαν στο πολιτικό(!) αεροδρόμιο του Ηρακλείου δύο κατασκοπευτικά αεροπλάνα με αμερικάνικα διακριτικά, φανερώνοντας ότι, αν χρειαστεί, κάθε αεροδρόμιο, κάθε λιμάνι, κάθε υποδομή της χώρας είναι στη διάθεση των φονιάδων των λαών!
Όμως η «αμυντική συνεργασία» με τους στρατηγικούς εταίρους – όπως τους αποκαλούν τα κυβερνητικά στελέχη – δεν σταματούν εδώ. Πέρα από τις θέσεις για την εγκατάσταση των βάσεων καταφθάνουν ειδικά αμερικανικά στρατιωτικά επιτελεία για να εκπαιδεύσουν στελέχη και ειδικές μονάδες στην αεροπορία και το ναυτικό. Με το πρόσχημα της αξιολόγησης των όπλων του ελληνικού στρατού, θα υποδείξουν νέες αγορές όπλων βαριάς και υψηλής τεχνολογίας. Πέρα από αυτά, οι «εταίροι» του Τσίπρα και της άρχουσας τάξης γενικότερα, δεν αρκούνται πλέον στις παραχωρήσεις βάσεων και διευκολύνσεων, απαιτούν τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού, ναυτικού, αεροπορίας, πεζικού στις τυχοδιωκτικές τους επιχειρήσεις. Καθόλου άσχετη δεν είναι και η συμφωνία για αναβάθμιση των ελληνικών F-16, που προστίθενται και αυτά στη συνολική δύναμη πυρός του ΝΑΤΟ στην περιοχή ενώ δίνουν και παίρνουν οι συνεχόμενες κοινές πολεμικές ασκήσεις.
Απέναντι σε όλα αυτά, απέναντι στις πολύ σοβαρές εξελίξεις του βαθέματος της εξάρτησης, ζωτικής σημασίας είναι η απάντηση του λαού μέσω ενός ρωμαλέου αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Ένα τέτοιο κίνημα είναι το μόνο που μπορεί να ακυρώσει τις επικίνδυνες επιλογές της αστικής τάξης που εμπλέκουν τον λαό στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και που απειλούν την ειρήνη με τους γειτονικούς λαούς. Αυτό το κίνημα είναι που μπορεί να νικήσει τον φασισμό που ξανασηκώνει κεφάλι, τον εθνικισμό και το σωβινισμό που υποδαυλίζουν οι ιμπεριαλιστές και οι αντιδραστικές αστικές τάξεις της περιοχής.
Πρώτα πρώτα, πρέπει να είναι καθαρό πως οι προτεραιότητες και οι επιδιώξεις των αστικών τάξεων (πάντα σε αντιπαράθεση με τις άλλες αστικές τάξεις) δεν είναι προτεραιότητες και επιδιώξεις των λαών και των εργαζομένων. Αυτά που η ελληνική αστική τάξη επιδιώκει (να πάρει πχ μερτικό από το φαγοπότι στα ενεργειακά) όχι μόνο δεν είναι προς το συμφέρον του λαού αλλά στρέφονται και εναντίον του.
Αυτά που η εξαρτημένη ελληνική αστική τάξη προβάλλει ως εθνικά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι τυχοδιωκτικές επιδιώξεις της και μωροφιλοδοξίες της, πάντα πίσω από το άρμα των ξένων πατρόνων της. Οι διεκδικήσεις της εξαρτώνται από την εύνοια των ιμπεριαλιστών και ό,τι μπορούν να κερδίσουν στην αντιπαράθεση με τις άλλες αστικές τάξεις σφίγγουν παραπέρα τα δεσμά της εξάρτησής της.
Κάθε φορά που αστική τάξης της χώρας μας επικαλείται το διεθνές δίκαιο, κοιτάει προς τους ισχυρούς πάτρωνές της περιμένοντας να εισηγηθούν υπέρ της. Να έχουμε πάντα υπόψη πως το λεγόμενο διεθνές δίκαιο, ακόμη και όταν παραμένει ίδιο ως κείμενο, γέρνει κάθε φορά και εξαρτά τη σημασία του από το συσχετισμό δύναμης που αποτυπώνεται στην παγκόσμια σκακιέρα.
Οι εργαζόμενοι και λαός πρέπει να προβάλλουν τα ταξικά τους συμφέροντα και τις διεκδικήσεις τους, κόντρα στις προτεραιότητες της αστικής τάξης. Σε ευθεία αντιπαράθεση με τις επιλογές που βαθαίνουν την εξάρτηση της χώρας και την εμπλέκουν στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, πρέπει να ο λαός να παλέψει για ανεξαρτησία. Έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι, καμία συμμετοχή-εμπλοκή της χώρας στα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών. Η ταξική πάλη και η αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους, ενισχύουν η μία την άλλη και αλληλοτροφοδοτούνται.
Βασικές αρχές ενός αντιιμπεριαλιστικού κινήματος πρέπει να είναι η εναντίωση σε κάθε κίνηση για αλλαγή συνόρων και η αποτροπή του πολέμου με τις γειτονικές χώρες. Η ιστορία διδάσκει πως βελούδινες αλλαγές συνόρων δεν υπάρχουν και ότι οι λαοί είναι πάντα τα θύματα. Κόντρα στον σωβινισμό και τον εθνικισμό, τις υστερίες για «Βόρεια Ήπειρο», για «Μακεδονία μία και ελληνική», για «Κόκκινη Μηλιά» και «Μεγάλες Ιδέες» να προβάλουμε τη φιλία και την αλληλεγγύη των λαών.
Δυστυχώς, όσο οξύνονται οι τυχοδιωκτισμοί των ιμπεριαλιστών, τόσο ο κίνδυνος να ξεσπάσουν θερμά επεισόδια και περιφερειακές διενέξεις αυξάνουν.
Η Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία προσπαθεί με όλες της τις δυνάμεις να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση. Άλλωστε ο ίδιος ο τίτλος της δηλώνει την κατεύθυνση στην οποία κινείται. Ενίσχυση των λαϊκών αντιστάσεων και της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Έχει πάρει μια σειρά πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση. Συμμετέχει και διοργανώνει κινητοποιήσεις, παίρνει πρωτοβουλίες κοινής δράσης, μα ταυτόχρονα δίνει και το ιδιαίτερο πολιτικό της στίγμα.
Τις τελευταίες μόνο μέρες έχει συμβάλει στις κινητοποιήσεις στον Άραξο, τη Θεσσαλία, κλπ
Ωστόσο, οι σοβαρότητα της κατάστασης, οι κίνδυνοι που απειλούν τους λαούς, απαιτεί πολλά περισσότερα. Οι αντιστάσεις είναι πίσω από τις απαιτήσεις της περιόδου. Παρόλο που πραγματοποιούνται μια σειρά κινητοποιήσεις, αυτές είτε είναι αποσπασματικές και ασυντόνιστες είτε δεν έχουν τη μαζικότητα που απαιτείται. Η δε συνεννόηση με τις πολιτικές δυνάμεις είναι ανύπαρκτη. Ακόμη και όταν προκύπτουν συμφωνίες μεταξύ των οργανώσεων για μια σειρά κινητοποιήσεις, αρκετές φορές υπονομεύονται από ηγεμονισμούς.
Όμως, αυτό που είναι το βασικό εμπόδιο για τη δημιουργία ενός αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που να μπορεί να μπαίνει εμπόδιο στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, είναι οι λαθεμένες απόψεις των δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά.
Μια σειρά οργανώσεις εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν την Ελλάδα ως ιμπεριαλιστική χώρα. Αυτή η πολιτική άποψη που δε βλέπει την εξάρτηση, δεν μπορεί να διαβάσει σωστά τις εξελίξεις ούτε να δει τους κινδύνους που απειλούν τους λαούς. Δεν μπορούν να συμπεριλάβουν αιτήματα όπως να κλείσουν οι βάσεις, έξω οι Αμερικάνοι κλπ. Κυρίως, δεν μπορούν να κατανοήσουν την αναγκαιότητα ενός αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Τροτσκιστικές οργανώσεις και οι δυνάμεις του ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν κυρίως αυτές τις λογικές.
Αρκετές δυνάμεις της αριστεράς σέρνονται πίσω από τις επιλογές της άρχουσας τάξης. Προσχωρούν στον εθνικισμό. Κάποιες συμμετέχουν στα συλλαλητήρια για το «Μακεδονικό» (ΚΟΕ) και κάποιες άλλες σέρνονται στην ουρά των διεκδικήσεων της αστικής τάξης (ΛΑΕ).
Το δε ΚΚΕ προσπαθεί να μη βυθιστεί στις αντιφάσεις του που από τη μια κάνει λόγο για την ιμπεριαλιστική Ελλάδα και από την άλλη επιχειρηματολογεί για την υποχωρητικότητα της αστικής τάξης! Σε κάθε περίπτωση, σε όσες κινητοποιήσεις συμμετέχει ή οργανώνει επιλέγει να κινείται γύρω από τον εαυτό του.
Η ΛΑ-ΑΑΣ έχει μπροστά της το καθήκον να δώσει όλες τις δυνάμεις που έχει για την ανάπτυξη του αντιπολεμικού –αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Σε αυτό καλούμαστε να απαντήσουμε σήμερα και κάθε φορά. Σε αυτό πρέπει να συμβάλει η συζήτηση, τόσο για τα θέματα που συμφωνούμε αλλά και γι’ αυτά που υπάρχουν αποκλίσεις. Μα κυρίως πρέπει να συμβάλουμε με τη δράση μας και τις πρωτοβουλίες μας στο να επιτύχουμε τους σπουδαίους στόχους που έχουμε βάλει. Να ξαναβγεί ο λαός στον δρόμο του αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, να αποτρέψουμε τον πόλεμο με τους γειτονικούς λαούς, να ακυρώσουμε τα σχέδια των ιμπεριαλιστών και να παλέψουμε για την ανεξαρτησία της χώρας μας.
