Το περασμένο χειμώνα η εργοδοσία της Γαλακτοβιομηχανίας θέλησε να δείξει τα δόντια της στους εργάτες του εργοστασίου και την τοπική κοινωνία. Με περισσή κυνικότητα, τέτοια που της επιτρέπει το συνολικότερο κλίμα επίθεσης του κεφαλαίου, με ευθεία τρομοκρατία και απειλές, ξεκίνησε σειρά απολύσεων. Στις άμεσες στοχεύσεις της, όπως η ίδια είχε δηλώσει, ήταν οι μαζικές απολύσεις (θα έφταναν τις 30), η μείωση μισθών, νέα ωράρια λάστιχο. Βασικό εμπόδιο στα σχέδια της αποτελούσε η ενότητα του σωματείου, η οποία έπρεπε να τσακιστεί με κάθε μέσο και για αυτόν ακριβώς το λόγο μπήκε στο επίκεντρο των προσπαθειών της.
Υπολόγισαν χωρίς τον ξενοδόχο. Η συσπείρωση των εργατών, παλιών και νέων, μέσα στο σωματείο, η ενιαία αγωνιστική στάση τους απέναντι στις πιέσεις της εργοδοσίας, η μαχητική τους διάθεση για παρατεταμένο απεργιακό αγώνα, και η σχεδόν καθολική συμμετοχή στις επαναλαμβανόμενες απεργίες που κήρυξε το σωματείο, οδήγησε τους εργάτες σε μια πρώτη νίκη και την εργοδοσία σε μια πρώτη αναδίπλωση: Το σταμάτημα των απολύσεων και την προφορική δέσμευση του Βιομήχανου Σαράντη να επαναπροσλάβει τους 10 απολυμένους , δηλαδή όσους είχε προλάβει να διώξει μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Από το σταμάτημα της απεργίας μέχρι σήμερα τα λόγια του μεγαλοβιομήχανου αποδείχθηκαν εξολοκλήρου κούφια. Δεν πραγματοποιήθηκε καμία επαναπρόσληψη (και ούτε έχει σκοπό να το κάνει στο μέλλον), ενώ η πρόσφατη προσπάθεια να προωθήσει αλλαγές στα ωράρια (από 8ωρα σε 10ωρα), δείχνει πως οι αρχικές του στοχεύσεις θα προχωρήσουν στο ακέραιο. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η εργοδοσία πραγματοποίησε ένα πρόσκαιρο ελιγμό υπό την πίεση της απεργίας, για να κερδίσει χρόνο και να επανέλθει πιο σίγουρη και πιο έτοιμη.
Στις σημερινές συνθήκες της βάρβαρης επίθεσης, όπου κεφάλαιο, εργοδοσία και κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), εφαρμόζουν σειρά αντεργατικών, μνημονιακών μέτρων, δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Τίποτα δεν χαρίστηκε ποτέ και σε κανένα. Μόνο η ενότητα των εργατών, η ετοιμασία και το ξέσπασμα νέων αγώνων μπορούν εγγυηθούν υλικές νίκες.
Η άμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων εργατών, το μπλοκάρισμα των προθέσεων για αλλαγές στα ωράρια και η προετοιμασία-συμμετοχή συνολικότερα στις αντιστάσεις του λαού στα βάρβαρα μέτρα των μνημονίων, αποτελούν άμεσο και επιτακτικό καθήκον.