Για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση ο φοιτητικός σύλλογος δεν μπόρεσε να κάνει συνέλευση και να προγραμματίσει τις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο. Έτσι μέχρι την Πέμπτη το πρωί φαινόταν ότι τη διοργάνωση θα την είχαν φοιτητικές και πολιτικές οργανώσεις (Αγωνιστικές Κινήσεις, ΕΑΑΚ, ΛΑ-ΑΑΣ κλπ), οι οποίες ήδη είχαν κάνει κάποιες συνεννοήσεις για το περιεχόμενο της διαδήλωσης και τον πολιτικό αποκλεισμό του ΣΥΡΙΖΑ από αυτήν. Κυριολεκτικά στο «και πέντε» και με τη γνωστή τακτική των περιφερόμενων σφραγίδων, τα ΕΑΑΚ πήραν απόφαση του ΔΣ του συλλόγου Οικοτρόφων, ο οποίος και αναγορεύτηκε σε διοργανωτή της εκδήλωσης, θέτοντας εν αμφιβόλω, όπως δηλώθηκε, τον συνολικό –εκτός του συλλόγου- διαχωρισμό από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις και η Λαϊκή Αντίσταση αντέδρασαν έντονα και αποφασιστικά, αντιπαρατέθηκαν ανοιχτά με τον ΣΥΡΙΖΑ και έθεσαν σε ευρύτερο κόσμο την αναγκαιότητα του συνολικού πολιτικού διαχωρισμού από την κυβερνητική παράταξη, η οποία –εκτός των άλλων- δυο ημέρες πριν υποδεχόταν με δουλικότητα τον εκπρόσωπο του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Στην αναστάτωση που δημιουργήθηκε δεν ξεκαθαρίστηκε πλήρως η στάση των άλλων δυνάμεων, ούτε υπήρξε κάποια συμφωνία κοινής στάσης, αλλά τελικά, η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο και με μικρό μπλοκ ακολούθησε στο τέλος της πορείας.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις και η Λαϊκή Αντίσταση συγκρότησαν δυο μαζικά και αγωνιστικά μπλοκ, με πολλές δεκάδες φοιτητών και εργαζομένων να ενισχύουν τα πανό τους, και έδωσαν με τα συνθήματά τους αντιιμπεριαλιστικό, αντιφασιστικό και αντισυστημικό-αντικυβερνητικό χαρακτήρα στην πορεία, η οποία αφού κινήθηκε στους κεντρικούς δρόμους της πόλης επέστρεψε στο Πολυτεχνείο.
