Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017

Η φυσιογνωμία μας θα κριθεί κυρίως από τον χαρακτήρα της παρέμβασής μας στο κίνημα.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ευθύς εξαρχής ότι κανείς δεν αμφισβητεί τις διακηρύξεις και τις αποφάσεις της Λαϊκής Αντίστασης, κανείς όμως δεν μπορεί να τα ερμηνεύει κατά το δοκούν, να λογοκοπεί και να τα χρησιμοποιεί αποσπασματικά. Πλάι σε όλα αυτά πρέπει να γίνεται κατανοητό ότι τα ζητήματα που τίθενται σήμερα στο κίνημα οι άξονες πάνω στους οποίους καλούμαστε να παρέμβουμε σήμερα δεν έχουν προαποφασιστεί από τα… χθες. Αυτό γιατί το κίνημα και η ταξική πάλη προχωράνε και δεν μένουν στάσιμα και τα ζητήματα που προκύπτουν δεν έχουν πάντα έτοιμη ‘’συνταγή’’ απάντησης. Φανερό έγινε αυτό όταν δεν μπορέσαμε να τοποθετηθούμε ουσιαστικά ή και καθόλου για το Brexit, την Ουκρανία, τη Συρία, την επίσκεψη Νεντανιάχου κ.α. Με αυτή την έννοια το προχώρημα της συγκρότησής μας, η εκ νέου τοποθέτηση στα σημερινά πολιτικά δεδομένα και στις εξελίξεις προφανώς έχουν μπούσουλα στις αποφάσεις μας και τις πολιτικές μας συμφωνίες αλλά έχει πολύ δρόμο να διανύσει αν θέλει να ανταποκριθεί στις ανάγκες τις ταξικής πάλης. Αυτό το ζήτημα δεν μπορεί να προσπερνιέται στην καλύτερη ή να αντιμετωπίζεται σαν αθέτηση συμφωνηθέντων από την άλλη.



Το μπλοκάρισμα που έχει προκύψει στην Λαϊκή Αντίσταση δεν έχει προκύψει γιατί δεν ακολουθούνται τα συμφωνημένα ή γιατί το "ΚΚΕ (μ-λ) θέλει πολιτική συνεργασία με την Ανταρσύα και την ΛΑΕ" (τέτοιες ανοησίες δεν πρέπει να λέγονται ανερυθρίαστα). Άραγε ποια ιδρυτική διακήρυξη και ποια πολιτική απόφαση λέει ότι η Λαϊκή Αντίσταση δεν πρέπει να παρέμβει στην Μάνδρα όταν έχει πεθάνει κόσμος και ο λαός εκεί στενάζει από τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και την ανυπαρξία της όποιας στήριξης των λαϊκών νοικοκυριών. Πότε αποφασίστηκε και με βάση ποιο κείμενο ότι για το έγκλημα στον Αργοσαρωνικό δεν θα πάρει πρωτοβουλία κοινής δράσης η Λαϊκή Αντίσταση, αντίθετα θα μπλοκαριστεί και θα αφεθεί στις ΕΛΜΕ και τις Παρεμβάσεις και όποιον άλλο νεροκουβαλητή του Συριζα. Ποιο "καταστατικό" και ποια συμφωνία στην τελική επιτρέπει να μην αποφασίζει τίποτα η Λαϊκή Αντίσταση, να μην συνεδριάζει κανένα τοπικό σχήμα αν δεν συνεδριάσει η Γραμματεία (αλήθεια πότε νομιμοποιήθηκε η Γραμματεία της Αθήνας να γίνει καθοδηγητικό πανελλαδικό όργανο;) Τα όποια προβλήματα έχουν προκύψει δεν θα λυθούν με το μπλοκάρισμα και την ακινησία του εγχειρήματος. Πρέπει κατά την γνώμη μου να δοκιμαστούν στην κίνηση και να προχωρήσουν. Είναι αδυναμία το να γινόμαστε παρατηρητές των εξελίξεων όταν μπορούμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες να βάζουμε το στίγμα μας και να συμπαρασύρουμε και άλλους σε αυτήν την υπόθεση.

Ο διάλογος προχωράει και είναι καλό που ανοίγουν τα ζητήματα που ανοίγουν και δεν μπαίνουν κάτω από το χαλάκι. Ο διάλογός όμως δεν θα έχει κανένα νόημα αν δεν λαμβάνονται υπόψιν οι τοποθετήσεις που γίνονται. Είναι πολιτικός αυτισμός να ανοίγουν ζητήματα σε μια σειρά κείμενα, για την πολιτική λειτουργία, την κοινή δράση, το ζήτημα της περίθαλψης και των συγκοινωνιών, το ζήτημα της πετρελαιοκηλίδας, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης κ.α. και να εμφανίζονται τοποθετήσεις οπού αναπαράγουν κομμάτια των αποφάσεων σαν σταθερό και μόνιμο επιχείρημα απέναντι στις συνεργασίες, την αντικαπιταλιστική πάλη κλπ όταν έχουν τεθεί μια σειρά ζητήματα στα οποία υπάρχει άρνηση τοποθέτησης.

Τέλος, ο διάλογος θα πρέπει να έχει και χαρακτηριστικά απολογισμού είναι ζήτημα το πώς και πόσο έχει δοκιμάσει και διευρύνει η Λαϊκή Αντίσταση τη συμφωνία της και σε άλλες δυνάμεις, οργανώσεις και αγωνιστές και δεν έχει παραμείνει μια κεντρική πολιτική συμφωνία ανάμεσα σε δυο οργανώσεις. Δεν θεωρώ ότι βρισκόμαστε στο δεύτερο αλλά απέχουμε αρκετά από το πρώτο. Η κίνησή μας και η λειτουργία μας πρέπει να ευνοούν την διεύρυνση αυτή, με αυτή την έννοια πρέπει οι αγωνιστές και οι δυνάμεις που βλέπουν με έναν θετικό τρόπο το εγχείρημά μας να μπορούν να έχουν λόγο σε αυτό, υπ' αυτή την έννοια δεν πρέπει να προσπερνιέται ή να αντικαθίσταται από την γραμματεία ο ουσιαστικός και αποφασιστικός ρόλος των σχημάτων.

Γαγγάδης Δημήτρης - Λαϊκή Αντίσταση Πειραιά