Όλοι επισημαίνουν την ανάγκη ενός ειλικρινούς, συντροφικού και ουσιαστικού διαλόγου στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ.
Δεν θα τοποθετηθώ στα πολιτικά ζητήματα γιατί, προφανώς, θα εκφράσω την άποψη της οργάνωσής μου, όπως κάνουν όλοι οι σύντροφοι που καταθέτουν τις απόψεις τους, αφού οι περισσότεροι είναι μέλη των οργανώσεών τους, στις οποίες ισχύει, αν δεν κάνω λάθος, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός και είναι προφανές ότι οι απόψεις τους δεν μπορεί να είναι διαφορετικές από τη γραμμή των οργανώσεών τους, την οποία εξειδικεύουν. Άραγε, πόσο ειλικρινής, συντροφικός, ουσιαστικός -και συνθετικός θα έλεγα εγώ- μπορεί να είναι ο διάλογος αυτός, που έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε μια δημόσια πολεμική αντιπαράθεση των απόψεων των δυο οργανώσεων, που θα μπορούσε να γίνει με άλλους όρους; Δεν πρέπει, βέβαια, να μας ανησυχεί η ύπαρξη διαφορετικών απόψεων, αλλά εκτιμώ ότι το κλίμα αυτό της αντιπαράθεσης λειτούργησε αρνητικά και καθυστέρησε και την ανάπτυξη της πάλης της ΛΑ-ΑΑΣ.
Από την πλευρά μου θα καταθέσω κάποιες απόψεις που διευκρινίζουν το χαρακτήρα της ΛΑ-ΑΑΣ, αυτού του διαλόγου, τα όρια και τους στόχους του και την προοπτική του όλου εγχειρήματος.
1. Κατ' αρχήν η ΛΑ-ΑΑΣ δεν συγκροτήθηκε, όσο και αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους, «από τα κάτω» αλλά «από τα πάνω» (ανεξάρτητα αν υπήρξε ξέχωρη εσωκομματική διαδικασία για την κάθε οργάνωση), μετά από πολιτική συμφωνία των δυο οργανώσεων στα πλαίσια της ΠΑΑΣ κατ' αρχάς και της ΛΑ-ΑΑΣ στη συνέχεια, συμφωνία που δεν «ψηφίστηκε και πέρασε κατά πλειοψηφία» στην Πανελλαδική σύσκεψη της ΑΣΟΕΕ, αλλά επικυρώθηκε ομόφωνα, με έναν πολιτικό πανηγυρικό τόνο, μέσα από την σύσκεψη αυτή. Είναι λοιπόν προφανές ότι αν τίθεται ζήτημα της οποιασδήποτε ουσιαστικής τροποποίησης της συμφωνίας αυτής, κατά την έννοια που θεωρεί η μία ή η άλλη πλευρά, πρέπει πάλι να ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία και δεν είναι δυνατόν κάτι τέτοιο να γίνει «από τα κάτω», μέσα από εκδηλώσεις με ψηφοφορίες σε αμφιθέατρα, όπως ατυχώς κάποιοι υπονοούν (;), ούτε ακόμη και μέσα από την επικείμενη πανελλαδική σύσκεψη. Και ιστορικά νομίζω προκύπτει ότι κάτι αντίστοιχο έχει γίνει σε όλα τα μετωπικά σχήματα της Αριστεράς. Η αρχή της ομοφωνίας είναι βασική αρχή των μετωπικών σχημάτων και όπου αυτή δεν υπάρχει η κάθε οργάνωση δρα μόνη της, όπως έγινε σε διάφορες περιπτώσεις (ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές εκλογές, ελληνοτουρκικά κ.λπ.). Αν υπάρχουν κάποιοι που έχουν στο μυαλό τους απόψεις για «πλειοψηφίες» και «μειοψηφίες» καλό είναι να τις εγκαταλείψουν.
2. Θεωρώ ότι η υπάρχουσα συμφωνία είναι αρκετά καλή και μας δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε την πάλη μας και ο διάλογος θα μπορούσε, λαμβάνοντας υπόψη του τις νέες πολιτικές συνθήκες, να κινηθεί στην κατεύθυνση να βαθύνει και να εξειδικεύσει πλευρές της. Άλλωστε μεταξύ των δύο οργανώσεων, όπως είναι γνωστό, υπήρξε ευρύτερη ιδεολογικοπολιτική συμφωνία, μέσα από τις διακηρύξεις και τη συμμετοχή σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.
3. Στη σύσκεψη εκείνη της ΑΣΟΕΕ υπήρξαν και τότε προτάσεις και για διαφορετικά ονόματα και για άλλα ζητήματα και για τα περίφημα «3 αντί» τα οποία, «ειρήσθω εν παρόδω», υπάρχουν διάσπαρτα στην ουσία των θέσεων αλλά και σε πολλές τοποθετήσεις της ΛΑ-ΑΑΣ, που όμως για τον παραπάνω λόγο δεν υιοθετήθηκαν σαν προμετωπίδες ή ενδεικτικές ρήτρες του σχήματος. Άλλωστε και το «αντιιμπεριαλιστική», στον τίτλο της ΛΑ-ΑΑΣ, ήταν πρόταση της μιας πλευράς που έγινε δεκτή και από την άλλη. Δεν θα μπω σε επιχειρηματολογία για το ζήτημα αυτό, γιατί εννοείται ότι καλύπτομαι, αλλά σε κανένα από τα κείμενα που υπερασπίζονται την άποψη για τα «3 αντί» δεν διευκρινίζεται συγκεκριμένα πού η έλλειψη των όρων αυτών μας εμπόδισε στην ανάπτυξη της δουλειάς μας.
4. Νομίζω, επίσης, ότι σε κανένα τοπικό σχήμα δεν τέθηκε εμπόδιο να πάρει πρωτοβουλίες για τοπικά ζητήματα. Εννοείται, βέβαια, ότι για μείζονα πολιτικά ζητήματα δεν είναι δυνατόν τα τοπικά σχήματα να κινούνται έξω από τα πλαίσια της πολιτικής συμφωνίας της ΛΑ-ΑΑΣ.
5. Στην αρχική συμφωνία της ΛΑ-ΑΑΣ αλλά και σε άλλα κείμενά της υπάρχουν ρητές διατυπώσεις όπως: «η αριστερή μετωπική συνεργασία μας, η Π.Α.Α.Σ., στηρίζεται σε έναν κεντρικό πολιτικό προσανατολισμό που βρίσκεται σε αντιπαράθεση … με την πολιτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που καλλιεργεί αυταπάτες για «αντικαπιταλιστικά» μέτρα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και φαντάζεται «αντικαπιταλιστικά μεταβατικά προγράμματα», ενώ αντίθετα συνιστάται: «Η μαζική συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις, η πλατιά ζύμωση για την επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων, η συμμετοχή σε κεντρικές ή τοπικές λαϊκές κινητοποιήσεις … η συμβολή της (ΛΑ-ΑΑΣ εννοείται) στην αντιμετώπιση, είτε αυτόνομα είτε σε συνεργασία, εργατικών-λαϊκών προβλημάτων που βασανίζουν σήμερα τον εργαζόμενο λαό, όπως η ανεργία, οι απολύσεις, η αγωνιστική αλληλεγγύη, ο συντονισμός δράσης».
Θεωρώ ότι, από έμμεσες και άμεσες τοποθετήσεις, προκύπτει η πρόταση για πολιτική συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις, που αποκλείεται και από την αρχική πολιτική συμφωνία και που δεν αποδέχεται η μία από τις δυο πλευρές, ενώ δεν αμφισβητείται η δεύτερη πλευρά των συνεργασιών που συνιστώνται, όπου αυτές μπορούν να υπάρξουν. Θα πρέπει λοιπόν, κατ' αρχάς, να διευκρινιστεί με πραγματικά ειλικρινή και συντροφικό τρόπο αν τίθεται ευθέως ένα τέτοιο ζήτημα πολιτικής συνεργασίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως επίσης και αν το πλαίσιο της ΛΑ-ΑΑΣ δεν είναι επαρκές και πρέπει να επανεξεταστεί και σε ποια σημεία του. Και στην περίπτωση που κάτι τέτοιο ισχύει και δεν υιοθετείται από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να αποφασίσει αυτός που το θέτει, πώς αυτό θα αντιμετωπισθεί και αν εν τέλει με το υπάρχον, συμφωνημένο πλαίσιο, πέρα από εύλογες διαμορφώσεις λόγω μεταβολής των πολιτικών συνθηκών από το 2013 μέχρι σήμερα, μπορεί να συνεχίσει την ύπαρξη και την πάλη της η ΛΑ-ΑΑΣ.
6. Θεωρώ, επίσης, ότι είναι απαράδεκτες και δεν επιτρέπονται τοποθετήσεις που υπονοούν, αν το υπονοούν, ότι κάποιοι είναι του «αγώνα» και κάποιοι των «γραφείων», κάποιοι είναι του «δρόμου» και κάποιοι είναι «της έκδοσης και του μοιράσματος προκηρύξεων», γιατί η αγωνιστικότητα δεν μετριέται με τη μεζούρα κάποιων παραπάνω ολιγάριθμων συγκεντρώσεων. Νομίζω ότι η «συγκρουσιακή» πρεμούρα να «σπάσουμε» τις κόκκινες γραμμές που θέτει η κυρίαρχη τάξη, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ανήκει σε κάποιες άλλες δυνάμεις του λεγόμενου χώρου. Στο χώρο των δικών μας οργανώσεων υπάρχουν σύντροφοι που πέρασαν «δια πυρός και σιδήρου» από την Εθνική Αντίσταση, το ΔΣΕ, τις εξορίες, τη χούντα, το Πολυτεχνείο και δεν υπήρξε κανένας λαϊκός αγώνας που κάποιος από τα μέλη του χώρου αυτού και των δυο οργανώσεων δεν βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του και μια τέτοια τοποθέτηση αβίαστα και βάναυσα μας προσβάλλει, όσο υποτιμά και αυτούς που το υπονοούν.
7. Επειδή, τέλος, εκτιμώ ότι στην επικείμενη πανελλαδική σύσκεψη δεν θα πρέπει να επικρατήσει το κλίμα που επικράτησε στις προηγούμενες συσκέψεις, επειδή πιστεύω ότι ο χώρος αυτός έχει και μπορεί να προσφέρει πολλά στο κίνημα, θεωρώ ότι πρέπει να πέσουν οι τόνοι, να αποκατασταθεί ένα καλύτερο κλίμα, τέτοιο που αρμόζει σε συντρόφους που από κοινού παλέψαμε πολλά ζητήματα και τα ζητήματα, που τέθηκαν και υπάρχουν, να λυθούν -αν μπορούν να λυθούν - με ορθό τρόπο, ανάμεσα πρώτα στις δυο οργανώσεις και να κριθεί αν η ελπιδοφόρα αυτή, κατά την άποψή μου, συνεργασία μπορεί να προχωρήσει.ΥΓ
Τέλος, παραβιάζοντας την αρχική μου θεώρηση, θα μου επιτραπεί να εκφράσω την άποψή μου για ένα μόνο ζήτημα. Για μένα προσωπικά, ακόμη κι αν δεν ήμουν μέλος της ΛΑ-ΑΑΣ ή μιας μ-λ οργάνωσης, ο όρος «Εθνική Ανεξαρτησία» είναι, μεταξύ των άλλων, βασικός όρος της πολιτικής μας ύπαρξης, όχι μόνο γιατί με τον όρο αυτό γαλουχηθήκαμε μέσα από την ιστορία, τους αγώνες και τις θυσίες του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, αλλά γιατί είναι ένα σύνθημα που εκφράζει βαθιά τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της εργατικής τάξης, που μας διαχωρίζει σαν κόκκινη κλωστή και από τους τροτσκιστές που δεν αναγνωρίζουν τέτοια έννοια και από ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ που βλέπουν παντού ιμπεριαλιστές και ιμπεριαλιστική Ελλάδα και από τους πατριδοκάπηλους φασίστες. Και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί. Αν κάποιοι σύντροφοι θεωρούν κάτι διαφορετικό, θα πρέπει ευθέως και με επιχειρήματα να θέσουν το ζήτημα και να διευκρινίσουν αν και με το αίτημα αυτό, όπως έχει αρχικά συμφωνηθεί (Ιδρυτική Διακήρυξη της ΠΑΑΣ: Για Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία ή και σε αυτήν της ΛΑ-ΑΑΣ: Για Ψωμί - Δουλειά - Ειρήνη - Δημοκρατία - Εθνική Ανεξαρτησία), υπονομεύεται και δεν μπορεί να προχωρήσει η πάλη της ΛΑ-ΑΑΣ.
Αλεξίου Παύλος 7.3.2018
ΛΑ-ΑΑΣ Θεσπρωτίας
