Με έκπληξη διαβάσαμε στο διάλογο της ΛΑ-ΑΑΣ τη θέση των συν. του ΚΚΕ(μ-λ) για την ιδιότυπη δήθεν ακινησία(!!) των μελών του Μ-Λ ΚΚΕ στο Ηράκλειο, σε μια περίοδο μάλιστα που οι πρωτοβουλίες μας στο μαζικό χώρο αποτυπώνονται εμφατικά, αναγκάζοντας τον εργοδοτικό συνδικαλισμό να …κρύβεται μπροστά σε ένα μαζικό συλλαλητήριο, η διοργάνωση και επιτυχία του οποίου καθορίστηκε, σε μεγάλο βαθμό, από την παρέμβαση και την επιμονή μας.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι συν. του ΚΚΕ (μ-λ) μας κατηγορούν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι είμαστε αποστασιοποιημένοι από το μαζικό χώρο για ..λόγους ιδεολογικής καθαρότητας(!) και ότι κινδυνεύουμε «να μείνουμε κλεισμένοι στα γραφεία μας και να τα καθαρίζουμε - απολυμαίνουμε γιατί ο αέρας σέρνει πολλές ... ‘μολυσματικές’ απόψεις»!
Αν και θεωρούμε ότι τέτοιου είδους τοποθετήσεις δε συνιστούν βάση ενός γόνιμου διαλόγου, αλλά αντιθέτως πυροδοτούν -με πολύ αντισυναγωνιστικό τρόπο- ένα κλίμα οξυμμένης πολεμικής, ωστόσο, για λόγους αρχής και επειδή τιμούμε τις συμφωνίες μας, θα εστιάσουμε στο σοβαρό ζήτημα των όρων ανάπτυξης του μαζικού κινήματος, που ενδιαφέρει όλους όσους μετέχουν και παρακολουθούν τη ΛΑ-ΑΑΣ.
Μας λένε, λοιπόν, οι συν. του ΚΚΕ(μ-λ) Αντώνης Δρακωνάκης και Γιώργος Παπουτσής, ότι επιμένουμε τάχα σε μια ιδεολογικοπολιτική καθαρότητα, η οποία …θα μας κλείσει «στα γραφεία μας»(!) (πάλι καλά που δε μίλησαν για σαλόνια). Τι λέει όμως η πραγματικότητα, που είναι και το ισχυρότερο τεκμήριο της αλήθειας; Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα τελευταία γεγονότα που αφορούν στο σωματείο (Ε.Λ.Μ.Ε), στο οποίο συνυπάρχουμε με τους συναγωνιστές του ΚΚE(μ-λ) και στο οποίο εμείς δίδουμε καθημερινά τη μάχη της συσπείρωσης της βάσης όχι στα λόγια αλλά στα έργα, όντας σε πλήρη αντιστοίχηση με τη θέση μας για την αναγκαιότητα της ταξικής ανασυγκρότησης του συνδικαλισμού.
Συγκεκριμένα, από το χώρο της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών καταθέσαμε, εδώ και ενάμιση μήνα, στο ΔΣ της ΕΛΜΕ την πρόταση για ενημερωτικές συναντήσεις ομάδων σχολείων στην επαρχία και την πόλη, συναντήσεις που μεταφέρουν την αντίθεση από τα κλειστά γραφεία του σωματείου στα σχολειά και τους εργαζόμενους, ενεργοποιούν τη βάση και την αφυπνίζουν και για το λόγο αυτό σταθερά καταψηφίζονται από τις κυρίαρχες παρατάξεις της υποταγής. Ομως η επιμονή μας στην επαναφορά της πρότασης ανάγκασε τις παρατάξεις της συναίνεσης να ανεχτούν τις ανοιχτές ενημερώσεις των ομαδοποιημένων ανά περιοχή σχολείων, ευελπιστώντας, προφανώς, ότι η προσπάθεια θα αποτύχει. Η πραγματικότητα όμως επιβεβαίωσε το αντίθετο. Γιατί οι συναντήσεις αυτές είχαν μεγάλη επιτυχία και μαζική συμμετοχή. Σε αυτές, αποκαλύψαμε τον υπονομευτικό ρόλο του εργοδοτικού συνδικαλισμού, αναδείξαμε το εύρος και τα αίτια της αντιλαϊκής επίθεσης(«αυτονομία», ιδιωτικοποίηση, αδιοριστία, αμορφωσιά, πλειστηριασμοί, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις) και ανοίξαμε την προοπτική των αγώνων. Τι μας είπαν οι συν. του ΚΚΕ(μ-λ) για αυτή την πρωτοβουλία που δεν την πήρε κανένα άλλο σωματείο και είχε, σε περίοδο υποχώρησης του λαϊκού κινήματος, αρκετά ικανοποιητικό αποτέλεσμα; Τίποτα. Απλώς κάνουν ότι δεν τη βλέπουν.
Επειδή μας κατηγορούν ότι είμαστε τάχα οι «καθαροί» που δε θέλουν τους …«μολυσμένους», αναφέρουμε και ένα δεύτερο τεκμήριο κοινής.. «μολυσματικής» δράσης. Συνεργαστήκαμε ως Αγωνιστική Παρέμβαση με την παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (κοινή κατάθεση πρότασης, καλέσματα, επικοινωνία με τον κόσμο της αδιοριστίας και τα άλλα σωματεία της Κρήτης κ.λπ.) για τη διοργάνωση μιας Παγκρήτιας Κινητοποίησης την Παρασκευή (23/2), με κέντρο το Ηράκλειο. Στην κινητοποίηση που είχε παλμό και μαζικότητα (στη συγκέντρωση και στο συλλαλητήριο) συμμετείχαν όλα τα εκπαιδευτικά σωματεία της Κρήτης, με στόχο την καταγγελία της αδιοριστίας, των συγχωνεύσεων, της «αξιολόγησης-απόλυσης», της περικοπής των δαπανών και του «σχολείου» της αγοράς. Επιβεβαιώνει μήπως αυτή η κοινή δράση ότι εμείς δε θέλουμε τάχα «να παίρνουμε πρωτοβουλίες κοινής δράσης με άλλες συλλογικότητες και φορείς που θα βοηθούν τον κόσμο να αντισταθεί», όπως μας εγκαλούν οι συν. Α.Δ. και Γ.Π; Οφθαλμοφανώς αναδεικνύει το αντίθετο.
Επιπλέον, ενώ ετοιμαζόταν η πανελλήνια κινητοποίηση των αναπληρωτών στην Αθήνα (2 Μάρτη), εμείς πήραμε εγκαίρως (Δευτέρα 26/2) την πρωτοβουλία να καταθέσουμε πρόταση διοργάνωσης συλλαλητηρίου στην πόλη την ίδια μέρα, πρόταση που απορρίφτηκε από τη γραφειοκρατική πλειοψηφία του σωματείου, αλλά η απόρριψη αυτή δε μας έκλεισε «στα γραφεία» μας… Αναλάβαμε την ευθύνη της συνεννόησης με τα σωματεία των δασκάλων και ασκήσαμε πίεση για τη διοργάνωση απεργιακής συγκέντρωσης. Η συγκέντρωση έγινε την Παρασκευή 2 Μάρτη, με τη συμμετοχή 500 εκπαιδευτικών οι οποίοι -κάτω από την ποδηγέτηση της συνδ. γραφειοκρατίας- στέκονταν αμήχανοι. Πήραμε την πρωτοβουλία να μετατρέψουμε την αμηχανία σε κίνηση, λέγοντας συνθήματα από τον τηλεβόα, που έδωσαν το έναυσμα για την ενεργοποίηση των συγκεντρωμένων αναπληρωτών και μόνιμων εκπαιδευτικών. Όταν το κλίμα ζεστάθηκε, προτείναμε στις παρευρισκόμενες διοικήσεις των σωματείων της Α/θμιας την πραγματοποίηση πορείας, της οποίας ηγηθήκαμε, δίδοντας τον τόνο στα διεκδικητικά συνθήματα, τα οποία έγιναν μαζικά αποδεχτά από τους διαδηλωτές, έστω κι αν τα περισσότερα τα άκουγαν για πρώτη φορά. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μαζική αυτή συγκέντρωση έγινε ενώ το ΔΣ της ΕΛΜΕ, με απόφαση της πλειοψηφίας, απείχε(!) και αρνήθηκε να καλέσει στην κινητοποίηση.
Ποια ήταν όμως η θέση των συν. του ΚΚΕ (μ-λ) για την κινητοποίηση αυτή; Η θέση τους ήταν να παρακάμψουμε τα σωματεία ως μη υπάρχοντα. Μάλιστα, δυο ημέρες πριν την κινητοποίηση, οι Αγωνιστικές Κινήσεις μας κάλεσαν σε μια συγκέντρωση των παρατάξεων στα Λιοντάρια…. Θεωρούμε ότι το δύσκολο είναι να δίνεις τη μάχη στη βάση, στον κόσμο, σε κάθε επίπεδο και στιγμή, και να παίρνεις την πρωτοβουλία που τον κινητοποιεί. Το εύκολο είναι να ..απομονώνεσαι. Εμείς, λοιπόν, που τάχα «φοβόμαστε τον κόσμο», δε διαλέξαμε την απομόνωση αλλά την τριβή μαζί του και την αναμέτρηση με τη δυσκολία. Απαντήσαμε στους συναγωνιστές του ΚΚΕ(μ-λ) ότι ήδη είχαμε καταθέσει πρόταση απεργιακής συγκέντρωσης των σωματείων και συλλογικοτήτων από την αρχή της εβδομάδας και ότι θεωρούσαμε αναγκαία τη συμμετοχή όλων σε αυτήν. Η πραγματικότητα και πάλι επιβεβαίωσε ότι οι εργαζόμενοι -και στη δύσκολη για το λαϊκό κίνημα τωρινή φάση- διεκδικούν τα σωματεία τους ως χώρο συσπείρωσης και διεκδίκησης και ότι στόχος των συνεπών αριστερών δυνάμεων πρέπει να είναι η ταξική αναδόμησή τους. Η θέση αυτή δε σημαίνει ότι εμείς κλείνουμε τη δράση μας στο σωματείο. Η ιστορία και η πείρα μας επιβεβαιώνει το αντίθετο.
Και μιας και μας εγκαλούν οι συν. του ΚΚΕ(μ-λ) ότι υπάρχει πρόβλημα στη λειτουργία της ΛΑ-ΑΑΣ στο Ηράκλειο, το οποίο φορτώνουν στη στάση του Μ-Λ ΚΚΕ, ας κάνουμε έναν απολογισμό, ξεκινώντας και πάλι από τα τελευταία γεγονότα. Καταθέσαμε ή όχι την πρόταση να γίνει Εκδήλωση ενάντια στις βάσεις και ζητήσαμε ή όχι να συνεννοηθούμε με την Πρωτοβουλία Αντίστασης στα Χανιά για παγκρήτιο συλλαλητήριο; Ξαναπροτείναμε, εν όψει των εξελίξεων, να αλλάξει η θεματική και να προταχθεί το Μακεδονικό ή όχι; Για ποια απουσία δική μας μιλούν οι συν. Α.Δ. και Γ.Π. ; Η εκδήλωση προγραμματίστηκε ήδη από το Δεκέμβρη, αλλά υπήρχαν αρκετά εμπόδια για την άμεση πραγματοποίησή της, όπως ήταν οι γιορτές και τα μέτρα (της τρίτης αξιολόγησης) που ψηφίστηκαν στη συνέχεια (κατάργηση της απεργίας, η ποινικοποίηση των αγώνων κ.λπ.). Ενάντια στα μέτρα αυτά η ΛΑ-ΑΑΣ Ηρακλείου αντιστάθηκε με παραστάσεις διαμαρτυρίας στο κέντρο, προκηρύξεις κ.λπ. Εμπόδισαν αυτά τα ζητήματα την σύγκληση του σώματος της ΛΑ-ΑΑΣ ή όχι; Για ποια κωλύματα λοιπόν στη λειτουργία της στο Ηράκλειο εγκαλούν;
Και μιας και μιλούν για το προσφυγικό, θα έπρεπε να θυμούνται ότι, όταν έγινε η αρχική μεταφορά των προσφύγων, ήμασταν από τους πρώτους που βρέθηκαν στα κρατητήριά τους στο λιμάνι, για να μην αναφέρουμε παλιότερες πρωτοβουλίες συμμετοχής μας στο συντονιστικό όλων των πολιτικών και μαζικών φορέων. Δεν είναι λοιπόν η απουσία μας από το μαζικό χώρο το πρόβλημα. Γιατί τέτοια απουσία δεν υπάρχει. Το πρόβλημα βρίσκεται στη συγκαλυμμένη από τους συν του ΚΚΕ(μ-λ) ουσία του προβλήματος που αφορά στην απαίτησή τους να συγκροτούμε «κοινά πλαίσια» με ΝΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΛΑΕ και να είμαστε ..επί ποδός, όποτε αυτές οι οργανώσεις μας καλούν, σαν να αποτελούμε μια συνιστώσα του νεοτροτσκιστικού ρεύματος.
Θέτουμε λοιπόν ευθέως το ερώτημα: Είναι η ΛΑ-ΑΑΣ μετωπική-πολιτική-αντιϊμπεριαλιστική συνεργασία που οφείλει να μεταφράζει την πολιτική της γραμμή στο μαζικό επίπεδο με τις απαραίτητες πρωτοβουλίες μαζικής αντίστασης ή είναι απλώς ένα «εργαλείο δράσης των αριστερών οργανώσεων»; Αν είναι το πρώτο, τότε -συγκροτώντας «κοινά πλαίσια» με αντίπαλα ιδεολογικά ρεύματα- ακυρώνει τον αντιϊμπεριαλιστικό της χαρακτήρα, αφού βάζει κάτω από το χαλί τα επίμαχα. Αν είναι το δεύτερο (όργανο κοινής δράσης των ετερόκλητων πολιτικά οργανώσεων), τότε χάνει το μαζικό της στόχο, γιατί μετονομάζει το άθροισμα των στελεχών των οργανώσεων ως μαζική κινητοποίηση! Στη βάση αυτή, θέτουμε πάλι το εξής ερώτημα: Μπορούμε, άραγε, με τις προαναφερόμενες δυνάμεις να φωνάξουμε το απλό σύνθημα «Η ΕΕ είναι το σφαγείο των ιμπεριαλιστών», χωρίς να ακούσουμε αμέσως την αντίθεση «σφαγείο των καπιταλιστών» από αυτούς με τους οποίους τόσο εύκολα τάχα μπορούμε να συνεργαστούμε; Αλήθεια, εκτιμούν οι συν. του ΚΚΕ(μ-λ) ότι αυτή είναι η μαζική δράση που θα μας κάνει «να μην είμαστε ένα κλειστό club που θα αγωνιζόμαστε (και θα αγωνιούμε) για την καθαρότητά μας»;
Και δυο λόγια για την εκδήλωση για το Μακεδονικό, επειδή μας αρέσουν οι καθαρές κουβέντες. Εμείς πήγαμε στην εκδήλωση με γραπτή εισήγηση των 5 σελίδων (είναι στη διάθεση όποιου ενδιαφέρεται), σύντομη και σαφή σε όλα τα ζητήματα, για να μην κάνουμε κατάχρηση του χρόνου. Και σε ό,τι αφορά τα Ελληνο-Τουρκικά, πήραμε την ευθύνη της θέσης μας. Ούτε κρυφτήκαμε ούτε αθετήσαμε συμφωνίες που ορίζουν πως, όταν υπάρχουν διαφορές, αναφέρονται και οι δυο διαφορετικές θέσεις. Υπήρχε μήπως συμφωνία να μιλήσουμε για τους Σλαβομακεδόνες και μάλιστα τόσο αναλυτικά, όπως έκανε ο εισηγητής του Κ.Κ.Ε(μ-λ), ο οποίος σταθερά επιλέγει τις μακροσκελείς προφορικές εισηγήσεις; Για ποια «επιχειρήματα φτηνού συνδικαλισμού» μιλούν οι συν Α. Δ. και Γ. Π.; Προφανώς, αντικαθιστούν την έννοια της «συνέπειας» με τη «φτήνια», γιατί έτσι μάλλον αισθάνονται καλύτερα. Η ταξική πάλη όμως δεν πάει μπροστά με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας αλλά με την αντιμετώπισή της. Για αυτό το λόγο, καλούμε τους συν. να σεβαστούν τις δεσμεύσεις των συμφωνιών της ΛΑ-ΑΑΣ, αλλά και τις αρχές ενός σοβαρού διαλόγου, γιατί την εκτράχυνση δε θα την παρακολουθήσουμε.
Αρετή Σπαχή, Νίκος Γαλάνης 4.3.2018
ΛΑ-ΑΑΣ Ηρακλείου
