Διαποτισμένες από έναν απογειωμένο αριστερισμό καθοδηγούμενο από την ηττοπάθεια και την υποταγή (τροτσκισμός, αναρχία). Στην πρώτη περίπτωση οργανώσεων μπορούμε να εντοπίσουμε πολύ σημαντικές διαφορές που συνιστούν μία διαφορετική κουλτούρα και στάση στα πράγματα. Διαφορές οι οποίες εκφράζονται σε όλο τους το φάσμα στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ. Διαφορές που προσωπικά έχω συναντήσει από τη συμμετοχή μου στη ΛΑ-ΑΑΣ με κύριο εκφραστή τους να είναι το ΜΛ-ΚΚΕ.
1. Διαλεκτική σχέση βάσης και ηγεσίας. Μία θεμελιώδης συμβολή της σκέψης και πράξης Μάο Τσε Τούνγκ καθώς και της ΜΠΠΕ, είναι η αναθεώρηση της λειτουργίας του κόμματος, το ρόλο και την ευθύνη της βάσης, την πλέρια εμπιστοσύνη στο συνειδητό τμήμα του λαού να παλεύει, να χαράζει την τακτική, να ελέγχει τη γραμμή και κατεύθυνση. Αυτό είναι μία παρακαταθήκη ποιοτικά ανώτερη από πρίν το 1977, η οποία δεν έχει να κάνει μόνο με το κόμμα αλλα κυρίως έχει να κάνει με την στάση που πρέπει να έχει ένας αγωνιστής στο κίνημα και στην πάλη του. Η ηγεσία με τη βάση να είναι νύχι-κρέας, χωρίς παραγοντισμούς και ελιτισμούς. Στα πλαίσια λοιπόν μίας μετωπικής συνεργασίας όπως η ΛΑ-ΑΑΣ, βλέπουμε ότι ο συγκεντρωτισμός και η έλλειψη αυτής της εμπιστοσύνης, ο οποίος εκφράζεται στον αυξημένο ρόλο της γραμματείας και των συντονιστικών, καθώς επίσης και η υποτίμηση της συμμετοχής και δράσης ενός δυναμικού, με την όποια συμβολή μπορεί να έχει κάθε φορά.
2. Η σύγχρονη εκδοχή της θεωρίας των 3 κόσμων. Αυτό εκφράστηκε και εκφράζεται πολύ ξεκάθαρα σε μία σειρά ζητημάτων, από την λεγόμενη «εθνική ανεξαρτησία», τα Ελληνο-Τουρκικά, την Λιβύη, την Συρία και ποιός ξέρει στο μέλλον τι άλλο. Βλέπουμε ξεκάθαρα στο σήμερα, όπως το βλέπαμε και στα 36 προηγούμενα χρόνια, ότι ο εχθρός του του εχθρού μου όχι απλά δεν μπορεί να είναι φίλος μου, αλλά είναι ενάντια στην εργατική τάξη και τον λαό της χώρας του. Οι εξαρτημένες αστικές τάξεις, τυχοδιωκτικά μέσα στο υπαρξιακό τους πρόβλημα σε καμία περίπτωση δεν θα είναι σύμμαχος με τις εργατικές τους τάξεις και το λαό. Πολύ απλά γιατί από την φύση τους έχουν επιλέξει στρατόπεδο και αυτό είναι των ιμπεριαλιστών. Συνεπώς η αντιδραστική θεωρία των 3 κόσμων, όχι απλά δεν έχει εφαρμογή στο σήμερα, ούτε και ποτέ είχε, αλλά οδηγεί τον λαό και την εργατική τάξη στην αγκαλιά των ιμπεριαλιστών. YPG, Συριακός λαός και Ρώσικος Ιμπεριαλισμός και πολλά άλλα. Εδω έρχεται να μας χτυπήσει την πόρτα το ζήτημα της ανάδειξης της αντικαπιταλιστικής πτυχής της ΛΑ-ΑΑΣ. Εδώ έρχεται να μας χτυπήσει την πόρτα το ζήτημα του ότι σε μία εξαρτημένη από τον Ιμπεριαλισμό χώρα, η επανάσταση είναι άρρηκτα και διαλεκτικά δεμένη με την ανεξαρτησία του λαού και της εργατικής τάξης από τους φονιάδες των λαών. Δεν είναι κατά τη γνώμη μου αίτημα προπαγάνδας-ζύμωσης αλλά προοπτικής και προφανώς η ΛΑ-ΑΑΣ δεν καλείται να διαδραματίσει κάποιο τέτοιο ρόλο στο σήμερα.
3. Υποχώρηση του κινήματος και πρωτοπορία. Ήττα η υποχώρηση, υποχώρηση ή ήττα ; Αν θεωρεί κάποιος ότι εντάξει, κάτι έχει χαλάσει και θα το φτιάξουμε, ένα γρανάζι απο δω ένα γρανάζι απο κεί και η μαρξιστική λενινιστική μηχανή είναι έτοιμη για την αρχή της εφόδου, τότε ναι προφανώς θεωρεί τον εαυτό του και πρωτοπόρο, μιάς και θα είναι κομμάτι αυτής της μηχανής που είναι...σχεδόν έτοιμη για τα μεγάλα. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί ανυσηχία της ΛΑ-ΑΑΣ, όμως έρχεται μέσα στη ΛΑ-ΑΑΣ να μας ταρακουνήσει. Είναι μία άλλη πτυχή της διαφοράς νο.1. Για την ακρίβεια αυτές οι 2 αλληλοσυμπληρώνονται. Αν μία ηγεσία είναι ήδη πρωτοπόρα στην ταξική πάλη τότε δεν μένει παρά να την ακολουθήσουν εκείνοι που δεν το έχουν ακόμη αντιληφθεί. Τίποτα δεν είναι μακρύτερα από την αλήθεια. Είναι μία αντίληψη η οποία λειτουργεί πολύ καλά σε ένα πλοίο που βρίσκεται σε καταιγίδα, όπου σφιχταγκαλιασμένοι προσμένουμε να σταματήσει, κοιτάζοντας για τον ορίζοντα, αλλά κάπου εκεί η όποια χρησιμότητα της σταματά. Επιπρόσθετα, δημιουργεί σοβαρά ζητήματα στο πώς αντιμετωπίζεται ένα δυναμικό, είναι μία εσωστρεφής και παλαιάς κοπής αντίληψη. Οι πρωτοπορίες κρίνονται στην ταξική και λαϊκή πάλη και στο κατά πόσο θα καταφέρουν να οδηγήσουν στο ξεπεράσμα των συνεπειών της ήττας στο σήμερα και στο αύριο.
4. Η ΛΑ-ΑΑΣ είναι ο «κόκκινος φάρος» το «καντήλι με τη φλόγα αναμμένη» «η κόκκινη πυξίδα» κλπ, ή είναι ένα μετωπικό εργαλείο οργάνωσης και πάλης;
Κατά πόσο σήμερα μπορούμε να πετύχουμε νίκες, να οργανώσουμε εστίες αντίστασης που θα διεκδικήσουν ζητήματα σε γειτονιές, μαζικούς-συνδικαλιστικούς χώρους; Εδω βλέπουμε μία αντίφαση. Ενώ το κίνημα, υποστηρίζουν κάποιοι, απλά έχει μείνει πίσω, δεν φαίνεται από την απουσία αισιοδοξίας και της ενθάρρυνσης συμμετοχής ενός κόσμου εντός της ΛΑ-ΑΑΣ από τη μεριά τους, να προσπαθούν να το βάλουν μπρός. Η ΛΑ-ΑΑΣ δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό της ώς φορέα προπαγάνδας-ζύμωσης αλλά να πασχίζει στο μέγιστο να εμπνέει και να οργανώνει τις αντιστάσεις. Αυτός είναι ο ρόλος της και αυτό πρέπει να ακολουθήσει.
5. Κοινή δράση και διεύρυνση της ΛΑ-ΑΑΣ. Κοινή δράση δεν σημαίνει μόνιμη πολιτική συνεργασία, από όποια μεριά και αν το κοιτάξεις. Κοινή δράση σημαίνει προσπάθεια απάντησης από τη μεριά του κινήματος στη βάση των αρνητικών συσχετισμών. Σημαίνει κίνηση λαού και αγωνιστών , στη βάση μίας κοινής μίνιμουμ συμφωνίας, είτε και χωρίς αυτή κάποιες φορές. Σημαίνει ενότητα και πάλη των αντιθέτων, ενότητα και πάλη των απόψεων στο κίνημα. Εξωστρέφεια και πολιτικοποίηση, αναγνώριση των δυσκολιών και προσπάθεια ξεπεράσματος τους μέσα από την πάλη. Δεν αποτελεί θεωρητική κατασκευή ή κάποιο καπρίτσιο, προκύπτει από την αναγκαιότητα των καιρών και έχει να κάνει και με το σημείο νο.3 . Καλοδεχούμενες όσες δυνάμεις τώρα ή στο μέλλον συμφωνήσουν στο πλαίσιο της ΛΑ-ΑΑΣ να συμπράξουμε από κοινού.Θεωρώ ότι αυτά είναι ίσως τα πιό ουσιαστικά ζητήματα τα οποία εμποδίζουν την ΛΑ-ΑΑΣ, να έχει την φυσιογνωμία και την δράση που οι καιροί απαιτούν και κατά βάση διαπνέονται από ένα βασικό χαρακτηριστικό, την εμπιστοσύνη. Την εμπιστοσύνη στο λαό να παλεύει και να χαράσσει κατευθύνσεις, την εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και τους αγώνες που πρέπει να δώσουμε, την εμπιστοσύνη στην εργατικη τάξη ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Όχι αυθόρμητα και από τον ουρανό, αλλά αγωνιστικά οργανωμένα και συνειδητά.
Η ΛΑ-ΑΑΣ έχε επιδείξει κάποια θετικά στοιχεία αυτά τα χρόνια, όμως είναι τελείως αναντίστοιχα με τις ανάγκες της περιόδου. Σε αυτό το σύντομο κείμενο μπορεί να εστίασα στις διαφορές, οι οποίες δυστυχώς είναι σημαντικές, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζω ότι υπάρχουν και σημεία σύγκλισης. Συναγωνιστές και σύντροφοι, δεν βρισκόμαστε σε ένα σημείο που έχουμε την άνεση να χάνουμε χρόνο και να σέρνουμε μία κατάσταση στο εσωτερικό μας. Η σύσκεψη που έχουμε μπροστά μας πρέπει να αναδείξει τα ζητήματα της φυσιογνωμίας της ΛΑ-ΑΑΣ, να καταλήξει σε μία συμφωνία που θα τηρείται ευλαβικά και να αγωνιά κυρίως για τις ανάγκες οργάνωσης των αντιστάσεων. Το βλέμμα μας πρέπει να είναι στους αγώνες σύντροφοι και συναγωνιστές, και με μόνο οδηγό αυτή την αναγκαιότητα να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε προβλήματα του παρελθόντος. Γιατί η αντίπερα όχθη, όχι μόνο δεν περιμένει αλλά επελαύνει. Με αυτή τη ματιά, η αγωνία για το που πάνε συγκροτήσεις λαού που θέλει να αγωνίζεται, μας ξεπερνάει. Η ευθύνη που έχει ο κάθε αγωνιστής σήμερα δεν είναι να κοιτάζει πρός τα μέσα αλλά πρός τα έξω.
Ορέστης Νούσιας
ΛΑ-ΑΑΣ Ηρακλείου
