Το κείμενο της εισηγητικής ομιλίας στην εκδήλωση που οργάνωσε η “Λαϊκή Αντίσταση-Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία” στην Ιερισσό το Σάββατο 31/5/2014Αγαπητοί συναγωνιστές και φίλοι
Ο αγώνας των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στο ορυχείο-εργοστάσιο χρυσού στις Σκουριές έχει εξελιχτεί εδώ και αρκετό καιρό σε μια σημαντική λαϊκή αναμέτρηση με την δικομματική κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η οποία, όπως και οι προηγούμενες, επιδιώκουν με την βία να υλοποιήσουν την σύμβαση παραχώρησης της γης και των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης, ξεπουλώντας έτσι στην καναδική πολυεθνική τον ορυκτό πλούτο της περιοχής και καταστρέφοντας το περιβάλλον και συνακόλουθα την τοπική αγροτουριστική οικονομία.
Ο αγώνας γνώρισε κορυφώσεις, έγινε πολύμορφος και πιο αποφασιστικός, αφότου ξεκίνησαν οι προπαρασκευαστικές εργασίες της εταιρίας με την εγκατάσταση του πρώτου εργοταξίου, την αποψίλωση της περιοχής, την διάνοιξη δρόμων και άλλες διευθετήσεις και συνεχίζεται άλλοτε με φάσεις έντασης και άλλοτε ύφεσης. Τα μέχρι τώρα γεγονότα αναφορικά με τις αστυνομικές επιθέσεις, τις συλλήψεις και διώξεις, τις προφυλακίσεις, την δικαστική ομηρία εκατοντάδων κατοίκων και την συνέχιση των διώξεων και αστυνομικών ερευνών είναι πολύ γνωστά ειδικά εδώ στην Ιερισσό και δεν χρειάζεται να πούμε πολλές λεπτομέρειες. Επίσης όσα συνέβησαν από το κίνημα αλληλεγγύης στην Θεσσαλονίκη και την υπόλοιπη χώρα καθώς και οι δικαστικές εξελίξεις με επίκεντρο τις αποφάσεις του ΣτΕ.
Τα κύρια μέτωπα έχουν οριστεί καθαρά. Από την μια η κυβέρνηση που για οικονομικούς αλλά και ευρύτερους πολιτικούς λόγους θέλει να προχωρήσει η επένδυση των Καναδών μαζί με τον συνεταίρο τους τον Μπόμπολα. Εκτός από την αστυνομία και τα δικαστήρια έχει μαζί της τα κυρίαρχα ΜΜΕ αλλά και τα χρήματα της εταιρίας η οποία φαίνεται πως μπορεί και θέλει να ξοδέψει για προπαγάνδα και εξαγορές κάθε είδους. Σύμμαχοι επίσης ήταν μέχρι τώρα και οι τοπικοί δημοτικοί παράγοντες στον Δήμο Αριστοτέλη οι οποίοι ενήργησαν όλο αυτό το διάστημα σαν κανονικοί υπάλληλοι της εταιρίας. Από την άλλη είναι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων σε Ιερισσό,, Νέα Ρόδα, Γομάτι, Αμμουλιανή, Σταυρό και άλλες παραθαλάσσιες περιοχές του Στρυμονικού, η πλειοψηφία σε Μεγάλη Παναγιά και ορισμένα άλλα χωριά, η περιοχή του κάμπου της Ορμύλιας με επίκεντρο την Ορμύλια και φυσικά πολύς κόσμος από την υπόλοιπη Χαλκιδική που όμως μέχρι τώρα δεν φάνηκε ιδιαίτερα με έναν οργανωμένο τρόπο και δεν έγινε κατορθωτό να ενταχθεί οργανικά, σταθερά και στον μέγιστο βαθμό που απαιτούν οι εξελίξεις στον αγώνα. Από αυτούς οι περισσότεροι είναι επαγγελματίες, αγρότες, εργαζόμενοι στον τουρισμό, φυσικά η νεολαία και άλλες επαγγελματικές κατηγορίες ανεξάρτητα από πολιτική προέλευση και τοποθέτηση.
Ο αγώνας των κατοίκων ξεκίνησε με την συνειδητοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων που θα έχει η λειτουργία του μεταλλείου-εργοστασίου στο φυσικό περιβάλλον, ιδιαίτερα στο νερό, και στις μεγάλες καταστροφές που θα γίνουν στο δάσος της περιοχής. Κατ επέκταση στην τοπική οικονομική δραστηριότητα που είναι προσανατολισμένη στον τουρισμό, στην γεωργία, στην μελισσοκομία, στην αλιεία και στην ήπια και ανανεώσιμη εκμετάλλευση των δασών. Στην «μνήμη» του σημερινού κινήματος είναι αποθηκευμένες οι εμπειρίες του παλιού νικηφόρου αγώνα ενάντια στην καναδική TVX, στην περιοχή της Ολυμπιάδας-Σταυρού την δεκαετία του Ενενήντα, σε διαφορετικές φυσικά συνθήκες και με άλλη «δύναμη πυρός» από την μεριά κυβέρνησης και επενδυτών. Στην πορεία ο αγώνας πήρε περισσότερο ριζοσπαστικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, μπήκαν και άλλες κοινωνικό-πολιτικές πλευρές στην συνείδηση των κατοίκων, εξαιτίας της σκληρής στάσης της κυβέρνησης, της αποκάλυψης του ρόλου των ΜΜΕ- Δικαστηρίων- κομμάτων, την αστυνομική καταστολή και τον ρόλο της εταιρίας.
Τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που αναδείχνονται αναφορικά με το εργοστάσιο στην ΒΑ Χαλκιδική είναι πολλά και σημαντικά και έχουν οργανική και στενή σχέση μεταξύ τους. Αφορούν επίσης και σχετίζονται με τα ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει στην σημερινή περίοδο ο λαός μας. 1. Η ιστορία του ξεπουλήματος του ορυκτού πλούτου της πατρίδας μας στους ξένους είναι τόσο παλιά όσο περίπου και αυτή του νεοελληνικού κράτους. Από τον νόμο του 1861 που η τότε κυβέρνηση παρέδωσε τα μεταλλεία στους ξένους κεφαλαιούχους και την εγκατάσταση στο Λαύριο γαλλικής εταιρίας μέχρι το μεγάλο ξεπούλημα του βωξίτη στην Πεσινέ το 1960, είναι μια εκατονταετία συνεχούς λεηλασίας στην οποία το μερίδιο του λέοντος κατείχαν ξένες εταιρίες ( γαλλικές, αμερικάνικες, αγγλικές, γερμανικές κλπ). Συνέταιροι και συνεργοί εκτός από όλες τις κυβερνήσεις και έλληνες κεφαλαιοκράτες με μικρότερο η μεγαλύτερο ρόλο στα εταιρικά σχήματα. (Μποδοσάκης, Σκαλιστήρης, Ηλιόπουλος, Στασινόπουλοι κλπ.) Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της λεηλασίας ήταν πως το κύριο μέρος των παραγόμενου μεταλλεύματος,έφευγε από την χώρα ανεπεξέργαστο σε χαμηλή τιμή. Η στενή σχέση του ξένου κεφαλαίου με τις σύγχρονες μεταλλευτικές δραστηριότητες στην χώρα συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με διακυμάνσεις που αφορούν τις ανάγκες της διεθνούς αγοράς πρώτων υλών. Και η Χαλκιδική έχει μια εμπειρία σχετικά με την δράση του ξένου κεφαλαίου στον κλάδο των μεταλλείων. Ο Μποδοσάκης είχε ισχυρούς δεσμούς με την γερμανική Κρουπ και την γαλλική Σεν Κομπέν από τις οποίες προμηθεύονταν τον μηχανολογικό εξοπλισμό. Η γερμανό-αυστριακή Μαγκνομίν εκμεταλλεύονταν ορυχεία λευκολίθου στην περιοχή. Η καναδική TVX, προσπάθησε ανεπιτυχώς να ανοίξει εργοστάσιο χρυσού στα ορυχεία της Ολυμπιάδας. Η λεγόμενη επένδυση στις Σκουριές και ευρύτερα στην περιοχή, της καναδικής Ελντοράντο ( αλλά και των Χρυσωρυχείων Θράκης) αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της πολιτικής λεηλασίας από το ιμπεριαλιστικό ξένο κεφάλαιο σε μια περίοδο που για μια ακόμη φορά η μεγαλοαστική τάξη και οι κυβερνήσεις της είναι διατεθειμένοι να πουλήσουν τα πάντα στους ξένους για να σώσουν την εξουσία και τα συμφέροντα τους πάνω στον ελληνικό λαό. Είναι στην ίδια κατηγορία με τα όσα συμβαίνουν σε πολλούς τομείς και κλάδους, στους οποίους το ξένο κεφάλαιο βρίσκει ολάνοιχτες πόρτες για να αγοράσει κοψοχρονιά και να λεηλατήσει εκμεταλλευόμενο τη γη, το υπέδαφος, τα λιμάνια, τους δρόμους, τα νερά, την ενέργεια και φυσικά τους εργαζόμενους. Αυτή η πολιτική εξελίσσεται στις μέρες μας με την επιχειρούμενη πώληση των εταιριών ύδρευσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τις συμβάσεις παραχώρησης για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Ιόνιο, το πούλημα κομματιών της ΔΕΗ, την προσπάθεια ξεπουλήματος επιχειρήσεων, ακινήτων και γης μέσω ΤΑΙΠΕΔ κλπ. Μόλις πριν λίγες ημέρες με τον νόμο 4262, όπως καταγγέλθηκε, καταργήθηκαν ορισμένες σημαντικές διατάξεις προστασίας για τις εγχώριες μεταλλευτικές επιχειρήσεις για να μπορούν ακόμη πιο ανενόχλητα οι ξένοι να αρπάζουν τα στρατηγικά ορυκτά της χώρας και να τα εξάγουν ανεπεξέργαστα.
2. Όπως αναφέραμε και στην εισαγωγή η υπόθεση του χρυσού στην Χαλκιδική δεν αφορά μόνο την άμεση σχέση κέρδους-επένδυσης που αποτελεί την βάση κάθε κεφαλαιοκρατικής δραστηριότητος. Σε μια περίοδο που οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι Έλληνες κεφαλαιοκράτες έχουν αναδείξει την προσέλκυση ξένων επενδύσεων σε ζωτικού χαρακτήρα «εθνικό στόχο», η συγκεκριμένη υπόθεση έχει εξελιχτεί σε πεδίο δοκιμής και αντοχής αυτού το στόχου. Τόσο για την κυβέρνηση που θέλει να δείξει στο εξωτερικό πως μπορεί να εγγυηθεί τα συμφέροντα και την ασφάλεια των ξένων κεφαλαιούχων όσο και για το λαϊκό κίνημα που πρέπει να επιδιώκει να μπει εμπόδιο σε αυτά τα σχέδιο
3. Σε συνδυασμό με τα παραπάνω και εξαιτίας της απόφασης των κυβερνήσεων να επιβάλλουν την υλοποίηση του σχεδίου ενάντια στην καθολική αντίδραση της τοπικής κοινωνίας αναδεικνύεται σε πολύ σημαντικό το ζήτημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της κρατικής καταστολής και της υπεράσπισης ακόμη και των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών κατακτήσεων. Οι κυβερνήσεις έχουν εξαπολύσει ένα πογκρόμ τρομοκρατίας και συκοφαντίας ενάντια στο κίνημα των κατοίκων που έχει παραβιάσει σχεδόν το σύνολο των δημοκρατικών δικαιωμάτων σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο ( ελεύθερη διακίνηση και συγκέντρωση, λήψη γενετικού υλικού, παρακολούθηση ανθρώπων και επικοινωνιών, φακέλωμα, συλλήψεις και προφυλακίσεις, άγρια βία κλπ)
4. Η Χαλκιδική έχει την ιδιομορφία να είναι μια από τις όμορφες και τουριστικά ελκτικές περιοχές της χώρας και ταυτόχρονα να διαθέτει σημαντικό ορυκτό πλούτο, δραστηριότητες που εν πολλοίς είναι ανταγωνιστικές, πολύ περισσότερο όταν γίνονται σε μεγάλη κλίμακα και αφορούν βαριά και ρυπογόνα μέταλλα. Η εξόρυξη του χρυσού στις Σκουριές αλλά και στις υπόλοιπες δυο τοποθεσίες θα «υποσκάψει» δραστικά την σημερινή τοπική οικονομία και δυνητικά, όλης της Χαλκιδικής. Αν και έχουμε ριζικές διαφορές με το σημερινό οικονομικό μοντέλο και τα χαρακτηριστικά του, θεωρούμε πως αυτή η βίαιη και ανταγωνιστική επέμβαση θα χειροτερεύσει τα πράγματα για τον πληθυσμό της περιοχής. Σε μια σχεδιασμένη οικονομία που δεν θα λειτουργεί με σκοπό το ιδιωτικό κέρδος αλλά την συλλογική ανάπτυξη και που θα βασίζεται και στην ενεργή συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών μπορούν να βρεθούν συνδυασμοί, να υπάρξουν περιορισμοί η να γίνουν και αποκλεισμοί. Στην βάση φυσικά γενικών και τοπικών ιεραρχήσεων, αναγκών και δυνατοτήτων. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να εγγυηθεί την προστασία του περιβάλλοντος, την βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας. Ίσα - ίσα η ύπαρξη του, βασιζόμενη στο ιδιωτικό κέρδος είναι αντίθετη σε αυτές τις αξίες και ανάγκες. Πολύ περισσότερο σε μια χώρα σαν την Ελλάδα όπου οι περισσότερες και οι κρισιμότερες αποφάσεις για την οικονομική και παραγωγική πολιτική παίρνονται έξω από τα σύνορα. Μόνο σε μια κοινωνία στην οποία αφέντης θα είναι ο λαός και οι εργαζόμενοι μπορεί να αναζητηθεί και να βρεθεί ένα μοντέλο μιας ισορροπημένης και δίκαια κατανεμημένης ανάπτυξης, που θα σέβεται το περιβάλλον, το δικαίωμα στην εργασία και την επιβίωση των σημερινών ανθρώπων αλλά και τα δικαιώματα των επόμενων γενιών και θα εκμεταλλεύεται το φυσικό ορυκτό πλούτο με αυτά τα κριτήρια.
5. Ο αγώνας που ξεκίνησε εδώ και αρκετό καιρό έχει μαζικοποιηθεί σημαντικά, ριζοσπαστικοποιήθηκε στην πορεία και έχει καταφέρει σπάζοντας την σιωπή των κυρίαρχων ΜΜΕ να γίνει γνωστός σε όλη την χώρα και στο εξωτερικό. Ύστερα από τις εξελίξεις της τελευταίας περιόδου ( ένταση κρατικής καταστολής, κυβερνητική αδιαλλαξία, αποφάσεις ΣτΕ) ο αγώνας βρίσκεται σε ένα ακόμη σταυροδρόμι. Οι εργασίες προπαρασκευής στις Σκουριές συνεχίζονται και αυτό δημιουργεί δεδομένα στο βουνό αλλά και δικαιολογημένη πίεση και οργή στους κατοίκους. Οι διώξεις, οι δικογραφίες, η κλήσεις για DNA κλπ χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση για να εκβιαστεί –τρομοκρατηθεί το κίνημα των κατοίκων. Η εταιρία συνεχίζει την εκστρατεία εξαγοράς και προπαγάνδας υποσχόμενη προσλήψεις, πληρώνοντας με διάφορους τρόπους διαφημίσεις, δημοσιογράφους και τοπικούς παράγοντες. Το ΣτΕ που σε παλιότερες εποχές, ειδικά το πέμπτο τμήμα του, θεωρούνταν από αρκετούς καταφύγιο για τα οικολογικά προβλήματα, με δυο απανωτές αποφάσεις έδειξε ότι οι εποχές έχουν αλλάξει και πως η αστική δικαιοσύνη σε καιρούς δύσκολους δεν έχει την πολυτέλεια ούτε για μικρές διαφοροποιήσεις. Τα μεγάλα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια έχουν ταχτεί απόλυτα υπέρ της εταιρίας, είτε γιατί έχουν άμεσο όφελος ορισμένοι μέτοχοι τους είτε από «συναδελφική» αλληλεγγύη.
Από την άλλη μεριά είναι οι κάτοικοι της περιοχής με επίκεντρο την Ιερισσό, την Ουρανούπολη, τα Νέα Ρόδα, Μεγάλη Παναγία και άλλες περιοχές. Παρά το γεγονός πως τελευταία έγιναν προσπάθειες να μπουν και άλλες περιοχές στον αγώνα με τοπικές εκδηλώσεις ( πχ Μουδανιά, Μαρμαράς κλπ) είναι αλήθεια πως αν εξαιρέσουμε την Ορμύλια η υπόλοιπη Χαλκιδική παρακολουθεί τις εξελίξεις δίχως να έχει ενταχθεί οργανικά στο μέτωπο του αγώνα.
Η λαθεμένη εντύπωση πως οι επιπτώσεις της λειτουργίας του ορυχείου-εργοστασίου θα αφορούν μόνο την ΒΑ Χαλκιδική παραμένει ακόμη ισχυρή.
6. Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό πως οι Καναδοί επανέρχονται παίρνοντας κοψοχρονιά τα μεταλλευτικά δικαιώματα ήταν καθαρό πως η σύγκρουση θα ήταν σκληρή. Η άνοδος και η παραμονή σε ψηλά επίπεδα της τιμής του χρυσού αποτελούσε ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για να προσπαθήσουν να υλοποιήσουν τα σχέδια τους, ρίχνοντας λεφτά και ασκώντας πολυποίκιλη πολιτική πίεση. Η πορεία των γεγονότων επιβεβαίωσε απόλυτα αυτήν την εκτίμηση και διέψευσε όσους πιθανόν πίστευαν πως το διώξιμο τους θα ήταν μια σχετικά εύκολη υπόθεση. Σε συνδυασμό με τις γενικότερες εξελίξεις στην χώρα, την άμεση παρουσία της λεγόμενης Τρόικας και του ΔΝΤ, την επιχειρηματική εμπλοκή του μεγάλο-εργολάβου Μπόμπολα, την διασύνδεση με τα μεγάλα αστικά ΜΜΕ κλπ έγινε από νωρίς φανερό πως η αναμέτρηση θα ήταν δύσκολη, επίμονη και μεγάλη. Απέναντι σε αυτό το ενιαίο μπλοκ έπρεπε και πρέπει να δημιουργηθεί, για να αντιμετωπιστεί η ισχύς του, ένα άλλο μπλοκ λαϊκών δυνάμεων τόσο στην Χαλκιδική όπου κυρίως κρίνεται αυτή η αναμέτρηση όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα που να λειτουργεί σαν ασπίδα προστασίας και δύναμη συνεχούς πίεσης και αλληλεγγύης. Άλλη δύναμη και άλλος τρόπος που να εμποδίσει τα σχέδια των Καναδών πέρα από ένα μαζικό, πλατύ και μαχητικό λαϊκό μέτωπο αγώνα δεν υπάρχει. Όλα τα υπόλοιπα ( δικαστήρια, δημοτικές αρχές, διεθνείς επαφές και παρεμβάσεις κλπ ) μπορούν να έχουν σημασία και αξία στον βαθμό που αναπτύσσεται και ριζοσπαστικοποιείται το μαζικό λαϊκό κίνημα στην Χαλκιδική και ευρύτερα. Μόνο τότε μπορεί να δημιουργηθούν ρήγματα, να φτιαχτούν ευρύτερες συμμαχίες, να μετατοπιστούν θέσεις και καταστάσεις.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να υπογραμμίσουμε το εξής. Η οικοδόμηση ενός μόνιμου και αναπτυσσόμενου διαρκώς, κινήματος αλληλεγγύης στον αγώνα της Χαλκιδικής δεν πρέπει να βασίζεται μόνο στην ηθική πλευρά του ζητήματος. Για να αποκτήσει ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά το κίνημα αλληλεγγύης, ανθεκτικότητα και μαζικότητα οφείλει να προτάξει την ενότητα των συμφερόντων και την ταυτότητα των προβλημάτων και των κοινών πολιτικών που σπρώχνουν στην καταστροφή τις κοινωνίες, τους ανθρώπους και το φυσικό περιβάλλων. Ο αγώνας της Χαλκιδικής είναι αξεχώριστος με τον αγώνα που δίνουν-πρέπει να δίνουν- οι εργαζόμενοι για να ανατρέψουν την βαρβαρότητα και η πλειοψηφία της κοινωνίας ενάντια στις πολιτικές των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και των ξένων προστατών. Η επίκληση αυτής της ταυτότητας συμφερόντων και αγώνων δεν πρέπει να θεωρείται σαν αιτία για αποδυνάμωση του κινήματος αλληλεγγύης άλλα αντίθετα παράγοντας για σταθεροποίηση και μαζικοποίηση του.
7. Ακριβώς εξαιτίας των σημερινών συσχετισμών, τοπικών και γενικότερων, πρέπει να γίνει ευρύτερα κατανοητό πως ο αγώνας θα είναι μακροχρόνιος και γι αυτό θα χρειαστούν αποθέματα δύναμης και επιμονής, συνείδηση του βάθους και της ευρύτητας της αναμέτρησης, κατανόηση των συνθηκών και των δυνατοτήτων. Η διεθνής πείρα σε ανάλογες περιπτώσεις δείχνει πως τέτοιοι αγώνες βαστάνε πολλά χρόνια, αν δεν γίνει κατορθωτό να σταματήσουν στην πρώτη φάση τα σχέδια των εταιριών. Η κατανόηση του ενδεχόμενου αυτού έχει μεγάλη σημασία για όλες τις πτυχές της πολιτικής και οργανωτικής συγκρότησης του κινήματος.
8. Ένα σημαντικό ζήτημα που αναδείχθηκε στην πορεία του αγώνα είναι ή στάση των χωριών που είναι γνωστά σαν Μαντεμοχώρια και των μεταλλωρύχων που δουλεύουν στην εταιρεία στο Στρατώνι-Μαύρες Πέτρες αλλά και ενός κόσμου που προσδοκά να δουλέψει στα ορυχεία και στο εργοστάσιο. Το ζήτημα πηγάζει και παίρνει διαστάσεις από την έντονη πίεση που ασκεί η ανεργία και τα οικονομικά προβλήματα που επιτείνει, σε μια περιοχή η οποία ιστορικά ήταν συνδεδεμένη με την μεταλλευτική δραστηριότητα. Υπολογίζεται πως η ορεινή Χαλκιδική έχει μόνο το 1/3 του κατά κεφαλή μέσου εισοδήματος που αντιστοιχεί στις παραθαλάσσιες τουριστικές περιοχές. Είναι επίσης η πιο αραιοκατοικημένη περιοχή του νομού, έχει το χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και τον μεγαλύτερο δείκτη θνησιμότητας από μεταλλειογενείς ασθένειες (πνευμονοκονίαση, καρκίνος, καρδιακά και αναπνευστικά νοσήματα). Έχει μόλις το 3% των τουριστικών κλινών της Χαλκιδικής και το 2% της παραθεριστικής κατοικίας. Οι τιμές της γης, ακόμα και της παραθαλάσσιας είναι δέκα τουλάχιστον φορές χαμηλότερες από την «άλλη» Χαλκιδική, γεγονός που οφείλεται στις βαρύτατες, μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές βλάβες.
Η εταιρία, οι κυβερνήσεις και οι τοπικοί συνεργάτες εκμεταλλεύονται αισχρά αυτήν την κατάσταση, δίνουν υποσχέσεις και ασκούν ωμό εκβιασμό. Εξαγοράζουν, υπόσχονται, εκβιάζουν και στρατολογούν κόσμο για να γίνει ασπίδα προστασίας της εταιρίας. Η κυβέρνηση μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ «τσοντάρει» την εταιρία για να εξαγοράζει συνειδήσεις. Αυτά σε συνδυασμό με παλιές αντιθέσεις που έχουν αναβιώσει, έχουν δημιουργήσει ένα επικίνδυνο ρήγμα και αντιπαράθεση που το κίνημα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του και να προσπαθήσει να το ανατρέψει. Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση και ούτε θα γίνει γρήγορα. Αλλά κάθε ευκαιρία, κάθε γεγονός το οποίο θα αποκαλύπτει την πραγματικότητα, δηλαδή πως η εταιρία δεν ήρθε μόνο για να λεηλατήσει τον ορυκτό πλούτο και να καταστρέψει το νερό και το φυσικό περιβάλλον αλλά σε συνδυασμό με αυτά ήρθε για να λεηλατήσει την εργασία των ανθρώπων και να καταστρέψει την υγεία και το οικονομικό μέλλον αυτού του τόπου, πρέπει να αξιοποιείται και να αναδείχνεται στα μάτια του κόσμου.
Έξω όμως από τα συγκυριακά ζητήματα και χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον, αυτό που πρέπει να είναι καθαρό είναι πως εμείς δεν χαρίζουμε τους μεταλλωρύχους τωρινούς και μελλοντικούς στα ξένα αφεντικά και τους κυβερνητικούς κάθε λογής. Αξιοποιούμε, αναδείχνουμε οτιδήποτε που να αποκαλύπτει πως και αυτοί γίνονται και θα γίνουν αντικείμενα σκληρής εκμετάλλευσης για να βγάλει κέρδη η εταιρία. Επίσης επιδιώκουμε μέσα από συνολικές αναφορές για τον οικονομικό μέλλον του τόπου σε μια Ελλάδα ανεξάρτητη και σοσιαλιστική, να δείξουμε πως υπάρχουν οι δυνατότητες για ενιαία, σχεδιασμένη, κοινή και ισότιμη οικονομική ανάπτυξη, αξιοπρεπή και ασφαλή ζωή, με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον έξω όμως από το σύμπλεγμα ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός.
9. Ο αγώνας στην Χαλκιδική είναι αντικειμενικά κομμάτι του συνολικού αγώνα του λαού μας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει. Με αυτήν την έννοια ο αγώνας αυτός οφείλει όχι να ξεχωρίσει αλλά να συγχωνευτεί πολιτικά με τους συνολικούς αγώνες, κρατώντας φυσικά την αναγκαία αυτοτέλεια που πρέπει να έχει, για να ζει, κάθε επιμέρους αναμέτρηση και αντιπαράθεση. Ταυτόχρονα πρέπει να κρατήσει την ανεξαρτησία του από την επιρροή εκλογικών αυταπατών και κοινοβουλευτικού τύπου υποσχέσεων και προσδοκιών επιλέγοντας την αναμονή για πολιτικού χαρακτήρα λύσεις του προβλήματος. Μόνο ένα ξεσηκωμένο και μαχητικό κίνημα αντίστασης μπορεί να επιβάλλει λύσεις και να γεννήσει νίκες. Καμία θετική πολιτική απόφαση δεν μπορεί να παρθεί δίχως την δημιουργία ευνοϊκών συσχετισμών στο κίνημα.
Οι δυνάμεις που συναπαρτίζουν την ΛΑ - ΑΑΣ βρεθήκαν από την αρχή σχεδόν στο πλάι του αγώνα της Χαλκιδικής. Τόσο πολιτικά αλλά και με την συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και σε πολλές δράσεις αλληλεγγύης στην Χαλκιδική, στην Θεσσαλονίκη και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Από την πρώτη στιγμή και με κάθε ευκαιρία τονίζαμε την σημασία που έχει, αυτός ο αγώνας να στηριχτεί στις λαϊκές δυνάμεις, στην λαϊκή αυτενέργεια, στην βάση του αγωνιζόμενου λαού να παραμείνει ανεξάρτητος και να αναζητήσει τρόπους και μορφές σύνδεσης με το ευρύτερο λαϊκό και εργατικό κίνημα.
Υποστηρίξαμε και συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την ανάγκη ο αγώνας να αγκαλιάσει όλη την Χαλκιδική με την δημιουργία επιτροπών και πρωτοβουλιών αν είναι δυνατόν σε κάθε χωριό και πόλη της περιοχής. Αυτή είναι η βάση και η μεγάλη δύναμη του αγώνα. Όσο πιο πολύ και όσο πιο μαζικά στρατεύεται στην υπόθεση και ξεσηκώνεται η Χαλκιδική τόσο ο αγώνας θα αποκτά δύναμη και αποτελεσματικότητα. Αν και φαίνεται αυτονόητο είναι αλήθεια πως υπάρχουν πολλά ακόμη που μπορούν να γίνουν σε αυτήν την κατεύθυνση. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να υπάρξει η μέγιστη δυνατή ενότητα και η αξιοποίηση κάθε δυνατότητας.
Ανάλογα πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια για την δημιουργία και το πλάτεμα επιτροπών και πρωτοβουλιών στην υπόλοιπη χώρα, ειδικά όμως στην Βόρεια Ελλάδα, στην Θεσσαλονίκη, σε περιοχές που αντιμετωπίζουν παραπλήσιες προκλήσεις και προβλήματα και στην Αθήνα που αποτελεί το κέντρο των πολιτικών αποφάσεων. Ειδικότερα σε αυτήν την συγκυρία όλοι πρέπει να προσπαθήσουν για να αποτύχει η επιχείρηση τρομοκράτησης και δικαστικής ομηρίας των κατοίκων που συμμετέχουν στον αγώνα. Να σταματήσουν οι διώξεις και οι δήθεν έρευνες που αποτελούν πρόσχημα για τον εκφοβισμό. Η βιομηχανία διώξεων που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση αποτελεί ζήτημα προτεραιότητας και πανδημοκρατικό καθήκον να αντιμετωπιστεί μαζικά και αποφασιστικά, να οικοδομηθεί μια παλλαϊκή ασπίδα προστασίας με ενημέρωση και κινητοποίηση πολύ πέρα από τα όρια της Χαλκιδικής.
Η ΛΑ - ΑΑΣ με τις δυνατότητες που διαθέτει θα συνεχίσει να προσπαθεί να βρίσκεται πλάι και μέσα στον αγώνα της Χαλκιδικής. Η εκδήλωση συζήτηση αυτή, μπροστά σε ένα νέο κύκλο κινητοποιήσεων και σε μια καινούρια φάση στόχο έχει να συμβάλει στον προβληματισμό για την πορεία του μαζικού αγώνα και στην ενίσχυση των δυνατοτήτων και της αποτελεσματικότητας του. Για να έρθει ακόμη πιο κοντά η ώρα που θα καταφέρει η Χαλκιδική να νικήσει τους εχθρούς της ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος και τους ληστές του ορυκτού πλούτου της.
Σας ευχαριστούμε
