Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Ενάμιση μήνας πέρασε απ΄ τις ευρωεκλογές και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ όχι μόνο «δεν έφυγε», όπως διατυμπάνιζε ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργώντας στο λαό αυταπάτες, πως μέσω, της εκλογικής διαδικασίας, της ανάθεσης στην εκλογική ψήφο και της υποστολής των αντιστάσεων και των αγώνων, θ΄ ανοίξει ο δρόμος - άμεσα και εύκολα - σε μια υποτιθέμενη «αριστερή κυβέρνηση» που θα βάλει τάχα τέρμα στα δεινά του, αλλά συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεση ενάντια στο λαό, σε μια σειρά μέτωπα. Το μέτωπο της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, και πρωτίστως στο ίδιο το δικαίωμα στη δουλειά, εντείνεται. Με τις χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο να δρομολογούνται όπως απαιτεί η τρόικα, μέσα απ΄ τις «διαθεσιμότητες», καθώς και τη λεγόμενη «αξιολόγηση».
Ένα δικαίωμα του συνόλου του εργαζόμενου λαού, για την υπεράσπιση του οποίου οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών δίνουν ένα πραγματικά ηρωικό αγώνα, έναν αγώνα παράδειγμα για όλους τους εργαζόμενους. Ενώ στον ιδιωτικό τομέα οι ομαδικές απολύσεις και η κατάργηση της αποζημίωσης βρίσκονται προ των πυλών, αρχής γενομένης από τη Χαλυβουργία. Από κοντά το νέο «αντι-ασφαλιστικό» που ετοιμάζουν έρχεται να ενταφιάσει ότι έχει απομείνει απ΄ τα ασφαλιστικά δικαιώματα του λαού, την ίδια στιγμή που Νοσοκομεία και δομές περίθαλψης βάζουν λουκέτο. Με το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της λεγόμενης «μικρής ΔΕΗ», ξεκίνησε επίσης και ο κύκλος του ξεπουλήματος των παραγωγικών υποδομών της χώρας. Το «φιλέτο» θα παραδοθεί βορά στη ληστρική εκμετάλλευση των ιμπεριαλιστικών κολοσσών, με ότι βαριές συνέπειες θα έχει αυτό τόσο για τους εργαζόμενους σ’ αυτήν, όσο και συνολικά για το λαό, όταν η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος εκτοξευθεί στα ύψη. Για ν’ ακολουθήσει το νερό και άλλα κοινωνικά αγαθά. Ελεύθεροι χώροι θυσιάζονται επίσης και ολόκληρες περιοχές καταστρέφονται - απ΄ το Πάρκο Τρίτση και μέχρι τη Νέα Φιλαδέλφεια, το Ελληνικό και τους αιγιαλούς - με το «Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο» για την Αττική. Ούτε βέβαια το μέτωπο της παιδείας μένει πίσω, όταν χιλιάδες φοιτητές απειλούνται με διαγραφές, όταν ένα νέο εξεταστικό «σφαγείο» εισάγεται στο λύκειο, ενώ μια σειρά σχολεία «συγχωνεύονται» και κλείνουν. Και για να περάσουν όλα τα παραπάνω χρειάζονται ΜΑΤ, καταστολή κι ακόμα πιο αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο απαγορεύσεων Αλλά και νέα φασιστικά μέτρα επιστράτευσης των απεργών, όπως τώρα στη ΔΕΗ, και απαγόρευσης των απεργιών, τις οποίες κηρύσσουν ταχύρυθμα ως «παράνομες».
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η απατηλή κυβερνητική προπαγάνδα μιλά για τις «αγορές στις οποίες βγαίνει η χώρα», για το «φως στο τούνελ» που έρχεται, για τη λεγόμενη «ανάπτυξη» και την «έξοδο στις αγορές». Μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών η κυβέρνηση Σαμαρά, προχώρησε σε ανασχηματισμό, σε μια απόπειρα εκτόνωσης της λαϊκής αποδοκιμασίας. Στην πραγματικότητα ο κυβερνητικός ανασχηματισμός δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια ανακύκλωση σε καίριες θέσεις «εκλεκτών» των ιμπεριαλιστών δανειστών (υπουργός Οικονομικών, διοικητής Τράπεζας της Ελλάδας), που «εγγυώνται» την συνέχιση του αντιλαϊκού έργου των μνημονίων. Ακριβώς, όπως το επιτάσσει ο Σόιμπλε, που την επαύριο των εκλογών απαίτησε «συνέχιση των μεταρρυθμίσεων με μεγάλη επιβάρυνση για τον ελληνικό λαό» και το περιγράφει και η νέα έκθεση του ΔΝΤ.
Ταυτόχρονα στο διεθνές σκηνικό, ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστών, οξύνεται και σκληραίνει, με ότι συνέπειες έχει αυτό και στην εξαρτημένη αστική τάξη της χώρας μας και στο πολιτικό της προσωπικό. Η κατάσταση στην Ουκρανία «δε μαζεύεται» - παρά την προσωρινή εκεχειρία - ενώ το αίμα του λαού της χύνεται καθημερινά, στη δίνη της σύγκρουσης Δυτικών και Ρώσων ιμπεριαλιστών και με το φασισμό να επιδίδεται σε νέα κάθε φορά δολοφονικά όργια με θύματα αμάχους. Από κοντά «ανοίγει» με έντονο τρόπο ξανά το μέτωπο του Ιράκ, με κίνδυνο πυροδότησης και ανάφλεξης όλης της περιοχής. Με τους αμερικάνους ν’ απειλούν με βομβαρδισμούς, να προσπαθούν να χειριστούν την κατάσταση και με το ενδεχόμενο του διαμελισμού του Ιράκ να προβάλει σαν ένα απειλητικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο. Με το Ιράν να δυσφορεί με τις εξελίξεις στο Ιράκ και να διατυπώνει όρους… συνεργασίας με τους αμερικάνους, στις συνομιλίες για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Με τη Συρία, την Τουρκία, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία να εμπλέκονται στις εξελίξεις και στις συνέπειές τους. Αλλά και με τον Παλαιστινιακό λαό να ζει μια νέα πυροδότηση της βίας των ισραηλινών σιωνιστών ενάντιά του, μετά και τη δολοφονία του 16χρονου Παλαιστίνιου, τις συγκρούσεις στην Ιερουσαλήμ και τους νέους βομβαρδισμούς στη Λωρίδα της Γάζας.
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στην Ε.Ε., πέρα απ΄ την ενίσχυση των ακροδεξιών και νέο-ναζιστικών κομμάτων, κατέδειξαν και πλευρές των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο πλαίσιό της, αλλά και έκφραση αντίθεσης χωρών όχι μόνο του Νότου που ασφυκτιούν αλλά και του Βορά που πιέζονται απ΄ την γερμανική ηγεμονία στην Ε.Ε. Η Ρωσία απ΄ την άλλη προχωρά την «Ευρασιατική Συμμαχία» ενώ συνάπτει συμφωνία με την Κίνα για τον ασιατικό αγωγό αερίου. Οι κινήσεις των ιμπεριαλιστών προς αναζήτηση συμμαχιών – όχι ακόμα σταθερών και μόνιμων – είναι επίσης χαρακτηριστικές. Η κατάσταση αυτή εγκυμονεί νέους κινδύνους για τους λαούς, και για το δικό μας το λαό, και κάνει ακόμα πιο αναγκαία την ανάπτυξη μαζικού λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.
Στη χώρα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι πρώτο κόμμα, έδειξε το όριό του, στη σημερινή συγκυρία. Αφού έδωσε στην ψήφο των ευρωεκλογών, χαρακτηριστικά επίσπευσης κυβερνητικής αλλαγής αλλά και ανοιχτής στήριξης στην ΕΕ, συμβάλλοντας και μ’ αυτό τον τρόπο στην υπονόμευση της πάλης και του αντι-ΕΕ αισθήματος του λαού, κινείται τώρα με ακόμα πιο γοργούς ρυθμούς προς τα δεξιά. Στην κατεύθυνση της λεγόμενης «υπεύθυνης δύναμης» επιδιώκει ν’ αποκτήσει την εύνοια ξένων και ντόπιων κέντρων εξουσίας, διατυμπανίζοντας το «ανήκουμε στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ» και με τον Τσίπρα να επισκέπτεται το ΣΕΒ και ιμπεριαλιστικά κέντρα(Ντραγκι κλπ.), να δηλώνει μέχρι και υποστήριξη στον Γιούνκερ,στον υποψήφιο της Ευρωδεξιάς στην ΕΕ.
Το «διαζύγιό» του ΣΥΡΙΖΑ με την προσπάθεια να βγει ο λαός στο δρόμο του μαζικού εξωκοινοβουλευτικού αγώνα είναι ολοφάνερο. Ζητά… εκλογές, μετά το τέλος των εκλογών, σε μια λογική διαρκούς ανατροφοδότησης αυταπατών! Ενώ το πλάτος και το βάθος της επίθεσης απαιτούν την ανάπτυξη μαζικών λαϊκών αγώνων αντίστασης και διεκδίκησης, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να καλλιεργεί στο λαό ψευδαισθήσεις για αναμονή «ταχύρρυθμων λύσεων» μέσα από την ανάθεση της αντιμετώπισης των προβλημάτων στην εκλογική ψήφο. Ψευδαισθήσεις για «ανατροπή» της αντιλαϊκής πολιτικής μέσα από την αναζήτηση υποτιθέμενων εκλογικών διεξόδων, χωρίς συγκρούσεις κι αναμετρήσεις με το καθεστώς κυριαρχίας της άρχουσας τάξης και του ιμπεριαλισμού, αλλά μέσα στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και του εκμεταλλευτικού συστήματος. Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για το κίνημα είναι παραλυτικές. Τα τελευταία γεγονότα το δείχνουν ξανά πολύ καθαρά. Ενώ η ανάγκη, για παράδειγμα, για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, αλλά και ολόκληρου του ελληνικού λαού, ήταν το ξέσπασμα ενός μαζικού απεργιακού αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε με τη γραμμή του δημοψηφίσματος! Από κοντά ακολούθησε και η ηγεσία του ΚΚΕ θέτοντας ζήτημα δημοψηφίσματος ….με άλλο περιεχόμενο. Αλλά και μια σειρά άλλοι , όπως η ΔΗΜΑΡ έτσι ώστε να εκτραπεί όλη η προσπάθεια ανάπτυξης ενός μαζικού αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της «μικρής ΔΕΗ». Λογικές και πρακτικές έξω και ενάντια στο κίνημα που αντιβαίνουν τη συγκρότηση των εργαζόμενων και του λαού σε δύναμη αντίστασης και πάλης.
Το ΚΚΕ έχει απεμπολήσει την πάλη του λαού για εθνική ανεξαρτησία και κινείται σε λογικές και πρακτικές «αναχωρητισμού» απ’ τους αποφασιστικούς μαζικούς αγώνες και τις μάχες που πρέπει να δοθούν παραπέμποντας σε μια «λαϊκή εξουσία», που θα προκύψει μάλλον έξω απ΄ την ταξική πάλη. Ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θέλει να εμφανίζεται σαν εκφραστής της «επαναστατικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς», έπεσε όχι μόνο στα νερά των εκλογικών αυταπατών (με το σύνθημα «ψήφο ανατροπής στις ευρωκάλπες» και το κυνήγι ευρωβουλευτή) αλλά ακόμα χειρότερα, μέσα από την πολιτική της του «μεταβατικού προγράμματος» οδηγήθηκε σε τροχιά «δορυφοριοποίησης» στο ΣΥΡΙΖΑ.
Η απουσία ορατής στο λαό, ισχυρής αριστερής αγωνιστικής κατεύθυνσης, μέσα σε συνθήκες κρίσης, είχε και ως συνέπεια την αυξημένη εκλογική έκφραση του φασιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής». Ενός μορφώματος, που υπηρετεί το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, και που χρησιμοποιείται τόσο σαν δύναμη τρομοκράτησης των αριστερών και αγωνιστικών λαϊκών δυνάμεων αλλά και σαν μοχλός στο πλαίσιο του εκφασισμού και της φασιστικοποίησης της επίσημης πολιτικής καθώς και της διαμόρφωσης του μελλοντικού σκηνικού πολιτικής διαχείρισης. Η επικίνδυνη για το λαό αυτή εξέλιξη, μόνο με την ανάπτυξη ισχυρού εργατικού και λαϊκού κινήματος μπορεί ν΄ αντιμετωπιστεί.
Όσο εξελίσσεται αυτή η επίθεση τόσο περισσότερο φαίνεται και ο ξεπουληματικός ρόλος των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ – όπως και πρόσφατα της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ – που κάνουν ότι μπορούν για να μην ξεσπάσουν πραγματικοί εργατικοί και λαϊκοί αγώνες που να μπορούν ορθώσουν αποτελεσματική αντίσταση και να φράξουν το δρόμο στην πολιτική της κυβέρνησης και του συστήματος και να χαράξουν δρόμο στο λαό για να πετύχει νίκες. Είναι χαρακτηριστικό πως η ηγεσία της ΓΣΕΕ άφησε χωρίς στήριξη την απεργία των εργαζομένων της ΔΕΗ ενώ και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ έσπευσε με την πρώτη κυβερνητική πίεση και απειλή να κλείσει στα γρήγορα τον απεργιακό αγώνα, πριν καλά-καλά ξεκινήσει..
Μπροστά στην κατάσταση αυτή, η Λαϊκή Αντίσταση- Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, μπορεί και πρέπει να παίξει ρόλο και να πάρει πρωτοβουλίες.
Για να ευνοήσει την ανάπτυξη των αγώνων των εργαζόμενων ενάντια στις «διαθεσιμότητες – απολύσεις» στον δημόσιο τομέα και ενάντια στις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, ενάντια στη λεγόμενη «αξιολόγηση» των δημοσίων υπαλλήλων, η οποία αποτελεί προπέτασμα νέων «διαθεσιμοτήτων» και απολύσεων.
Για να συμβάλει στο ν’ αναπτυχθούν αγώνες ενάντια στο νέο πετσόκομμα των συντάξεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ενάντια στις νέες μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Για να συμβάλει στην ανάπτυξη λαϊκού κινήματος ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στο ξεπούλημα, στην ερήμωση.
Για να συμβάλει στο να ξεσπάσουν αγώνες κι αντιστάσεις των εργαζόμενων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, των ανέργων, των κατοίκων των συνοικιών, της νεολαίας, ενάντια στα νέα κύματα βάρβαρων μέτρων. Για να ευνοήσει τη μαζική και την κοινή αγωνιστική δράση στο κίνημα.
Για να προβάλει την κατεύθυνση της μαζικής λαϊκής αντίστασης και της διεκδίκησης ως το μοναδικό δρόμο που μπορεί να φέρει νίκες στο λαό, κόντρα σε ψεύτικες εκλογικές και κυβερνητικές «διεξόδους» και «αναθέσεις» της επίλυσης των λαϊκών προβλημάτων σ’ αυτές, που παραλύουν τους αγώνες και τις αντιστάσεις του λαού.
Για την δημιουργία ενός πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου αγώνων για την ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων, της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
Για να συμβάλλει στην απάντηση – αντιμετώπιση του φασιστικού φαινομένου, τόσο μέσα από την αποκάλυψη του συστημικού κι αντιλαϊκού του ρόλου, όσο - και κυρίως - απ΄ τη συμβολή στη δημιουργία διακριτού μαζικού ρεύματος αντίστασης στην επίθεση των ξένων και ντόπιων εκμεταλλευτών.
Για να γίνουν βήματα στην συγκρότηση μαζικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος του λαού, που είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο. Ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση, στις απαιτήσεις και τις οδηγίες των ΗΠΑ, του ΔΝΤ και της ΕΕ, ενάντια στην παρουσία τους. Για την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ενάντια στη σφαγή των λαών και στα ακόμα πιο πολεμοχαρή σχέδιά, που έχουν για τους λαούς της περιοχής και του κόσμου. Προβάλλοντας πλατειά, πως «οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες»!
