- Στην κοινωνία των δολοφονημένων μαθητών, μεταναστών και αγωνιστών,
- Στην κοινωνία της εξαθλίωσης και του φόβου ...
… η ελπίδα μας βρίσκεται στους συλλογικούς και ανυποχώρητους αγώνες
Έξι χρόνια συμπληρώνονται στις 6 Δεκέμβρη από την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Μια δολοφονία καθόλου τυχαία, μια δολοφονία που τροφοδοτήθηκε από το σάπιο σύστημα της φτώχειας, της ανεργίας και της τρομοκρατίας. Η πολιτική αυτού του συστήματος ήταν αυτή που όπλισε το μυαλό και το χέρι του αστυνομικού Κορκονέα, η ίδια που θυσιάζει καθημερινά το λαό και την νεολαία στο βωμό της κρίσης και τους οδηγεί στην εξαθλίωση.
Σήμερα, επανέρχεται σύσσωμο το μπλοκ της αστικής εξουσίας, για να «δολοφονήσει» το φίλο του Αλέξανδρου, Νίκο Ρωμανό. Που για τέταρτη βδομάδα βρίσκεται σε απεργία πείνας, με την κατάσταση της υγείας τους να είναι κρίσιμη, διεκδικώντας το αυτονόητο: να έχει ως κρατούμενος τη δυνατότητα απόκτησης εκπαιδευτικών αδειών, έτσι ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματα στη σχολή που έχει περάσει.
Καταγγέλλουμε απερίφραστα την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τη διοίκηση των φυλακών και τους λοιπούς παρατρεχάμενους της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης», οι οποίοι σε αγαστή συνεργασία ακολουθούν μια πολιτική ρεβανσισμού που παραβιάζει στοιχειώδη δικαιώματα των κρατουμένων. Η αναλγησία τους έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να μην τους ενδιαφέρει αν τσαλαπατούν κάθε έννοια ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας, θέτοντας μάλιστα και σε κίνδυνο τις ζωές των απεργών πείνας.
Η όλη προσπάθεια συνολικής επανεξέτασης του νομοθετικού πλαισίου των αδειών και εξόδων των κρατουμένων, η οποία εντάθηκε με αφορμή την περσινή απόδραση του Ξηρού, έχει σαν στόχο να τους περιθωριοποιήσει και να τους απομονώσει βίαια από την κοινωνία και καμία σχέση δεν έχει με τον «σωφρονισμό» και τις «προοπτικές επανένταξης» που επικαλούνται οι ιθύνοντες. Συνδέεται άρρηκτα με τα σχέδια για την ενίσχυση των μηχανισμών επιτήρησης, καταστολής και ελέγχου με τις φυλακές τύπου Γ, οι οποίες ως άλλα «Γκουαντανάμο» θα αξιοποιηθούν τόσο για το τσάκισμα των δικαιωμάτων των κρατουμένων, όσο και κυρίως ως φόβητρο απέναντι στον αγωνιζόμενο λαό, τον οποίο ουκ ολίγες φορές έχουν βαφτίσει «τρομοκράτη» και «εγκληματία».
Στη «δημοκρατία τους» δεν χωράνε δικαιώματα και ελευθερίες.
Ο νέος αντισυνδικαλιστικός νόμος κατάργησης του δικαιώματος στην απεργία, η βιομηχανία διώξεων αγωνιστών συνδικαλιστών, οι επιστρατεύσεις, οι απαγορεύσεις διαδηλώσεων, τα απανωτά χτυπήματα στο λαϊκό Άσυλο, τα χημικά και το ξύλο στις πορείες, είναι μερικά μόνο από τα στιγμιότυπα μιας επίθεσης που θέλει να βάλει στο «γύψο» τους αγώνες και τις διεκδικήσεις. Έτσι μόνο μπορεί το σύστημα να θωρακίσει μια πολιτική εξαθλίωσης και φτώχειας απέναντι στον «εχθρό λαό» και τη δίκαιη οργή του.
• Απαιτούμε την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού! Για οτιδήποτε του συμβεί αποκλειστικός υπεύθυνος είναι η κυβέρνηση και το σύστημα της εκμετάλλευσης που υπηρετεί.
